We blijven positief! :-)

Wat een spetterend optreden was het laatst met ons koor in het verzorgingshuis! Helaas kreeg het een staartje. Nou, zeg maar staart. We stonden er als allemaal gevaccineerden, allemaal klachtenloos en we hebben keurig onze QR code laten zien bij binnenkomst. Want ja, dat is de toekomst toch…veilig naar binnen kunnen met de qr code?

Tot een paar dagen later een koorlid het bestuur belde met de mededeling dat ze Covid had en dat ze waarschijnlijk die zondag besmettelijk was geweest. Oeps… De volgende positieve meldde zich de dag erna. 

Het hield de gemoederen behoorlijk bezig in de koor whatsapp groep. Elke dag kwam er wel één of twee nieuwe gevallen bij. Best fascinerend om van zo dichtbij mee te maken. Ik had voor mezelf een briefje gemaakt met de kooropstelling zoals ik me zo’n beetje kon herinneren. Elk lid kreeg een rondje om haar voorletter als er een positieve test was. (Ik ben dat I’tje op de tweede rij rechts) Ikzelf deed op de vijfde dag een thuistest..negatief. Mijn buurvrouw links had de ene dag nog een negatief, de volgende dag positief. Buurvrouw rechts was al positief getest. Hmmm. Toch maar even een officiële pcr test doen. Nog steeds negatief! Dag 7…nog steeds geen klachten. Ik dacht echt dat ik de dans ontsprong! Had gekund toch? Het leek echt puur willekeur wie wel of niet besmet was. Maar de maandag… hee, een kuchje… de dinsdag werd ik wakker met een snotneus. Testen… ja, hoor: alsnog positief! Om mijn I’tje moet er nu ook een rondje! En dan te bedenken dat er inmiddels ook twee ziek waren met een negatieve test… oftewel gewoon griep. (De kartelrandjes)

Maar goed, sinds dinsdag zit ik op de slaapkamer in isolatie. Ik wil Jan niet aansteken. Ik heb nu wel meegemaakt hoe makkelijk en ongemerkt dat gaat. Ik heb hier mijn eigen coffeecorner. TV met

netflix/youtube/plex. Jan heeft me voorzien van maaltijdjes en snoeperijtjes. Heb me best wel rottig gevoeld. Zwaar verkouden. Vooral donderdag…een dag met hevige hoofdpijn die niet weg te bikken viel met paracetamollen. Ook een dik opgezet rood traan-oog is me niet bespaard gebleven. Heel vermoeiend. Ik ben mijn smaak niet verloren. Wel mijn geur. Ik ruik nog wel mandarijn als ik hem vlak voor mijn neusgat hou. Maar ik weet niet of dat echt zo is of dat ik gewoon een levendige fantasie heb en DENK iets te ruiken. In ieder geval gaat het inmiddels weer goed met me. Maandag mag ik weer de wijde wereld in. En dat lonkt! Maar hopen dat ik verder niemand heb aangestoken. Dat is het nadeel van alsmaar negatief testen.  

Van de 19 koorleden zijn er uiteindelijk 9 positief getest met Covid. 

Ik heb wel zelf wat conclusies getrokken. Thuistesten zonder klachten…. Werkt niet. Het haalt eventuele besmettelijkheid er niet uit. Met klachten ben je al te laat en mag je ze sowieso niet eens gebruiken. 

Qr code (nog even en het is voor elk lullig wissewasje!)… werkt niet, ik was er al op tegen, nu absoluut op tegen. We gaan zien hoe de toekomst zich gaat ontvouwen. Het blijft een fascinerende tijd!