Over ruiten en knotten....

credits: paper...Saxonia/ tubes...Suzi Sgai/ borders...Mary's Mixes

Wat wordt het alweer koud! Gisterochtend heb ik voor het eerst keer dit seizoen de ruiten van de auto moeten krabben. Nou ja, is niet zo erg. Mijn moeder had het zwaarder te verduren. Zij heeft al tijden ergens een lekkage in haar auto. In haar achterbak staat altijd zo'n centimeter aan water. Misschien zit haar Suzuki in een identiteitscrisis en denkt ie dat ie een amfibie-voertuig is. Geen idee. Maar gister was het weer zover. Alle ramen beslagen, van binnen en van buiten. Daar valt niet tegen aan te blazen, zemen en wissen! En eigenwijs als ze is, gaat ze dan toch rijden hopende dat ze uiteindelijk wel beter zicht zou krijgen. Maar nee. Het werd slechter en slechter. Tot ze helemaaaal niks meer zag, zelfs het stoplicht niet en haar karretje maar gewoon midden op straat neerplantte. Tja, da's natuurlijk wel levensgevaarlijk! Dat kan niet! Toeterende auto's om haar heen en een nu wel erg nerveuze mama, verwoedt om haar heen wissend. Nadat ze weer een beetje iets kon zien is ze verder gereden tot ze bij de parkeergarage was in het Stadshart. Komt ze daar aan, is de kaartjesmachine leeg! Moest ze nog achteruit ook! Daar nam ze een stoepje mee. Maar dat kan geen kwaad. :-) Uiteindelijk kon ze via de andere ingang wel naar binnen. Wat een ellende! Ik ontmoette haar daar in de stad en de eerste tijd hoorde ik alleen maar gezucht en gesteun voor ze me daar het hele verhaal vertelde. :-)
Sneu, he? En nu maar hopen dat ze die auto nou eens laat maken. Per slot van rekening gaan we richting de winter, met genoeg nattigheid in het verschiet. Misschien alleen een kwestie van een nieuw rubbertje ergens!

Ik ben al druk bezig met sinterklaas. Vanmorgen vroeg liep ik al bij het tuincentrum. Daar had ik het een en ander gezien voor deez en gene. Ik ben zelfs al begonnen aan de gedichten! Nou, is dat snel of niet? Meestal zit ik daar tegenaan te hikken, maar deze keer niet. T'is nog niet klaar, maar ik heb al kleine stukjes. Daar borduur ik dan binnenkort wel weer op verder. Over borduren gesproken....nou, nee, niet echt over borduren, maar....ik heb boven op zolder nog hele mooie angora wol gevonden. Knotten zat, in zwart/bruin/grijs/beige/wolwit. Een beetje herfstkleuren, zeg maar. Ik was ooit, ik denk 20 jaar geleden, aan een trui begonnen met een ingebreid patroon. Het voorpand was al bijna af. Maar ik maak hem toch niet af. Ik ga er nu een mooie omslagdoek van maken. Ik zie hem al helemaal voor me!
Verder ben ik op zoek naar groen gemeleerde wol van de Zeeman. NERGENS meer te krijgen!? Ik was van plan om alvast 4 bollen te kopen voor volgend jaar. Om voor Mariska een sjaal en muts te breien! Morgen ga ik nog maar eens een paar Zeeman's af.
Zie je, dat krijg je als je in eerste instantie staat te dubben...zal ik wel of zal ik niet kopen. Voortaan dus gewoon WEL kopen! Zou dat voor alles gelden??? ;-)

Nooit te oud om te leren!

Patricia had vorige week tijdens Lenie's wandeling ook foto's genomen. Die wilde ze ons graag laten zien, maar om nou een stuk of 50 foto's te emailen... Hoop werk! Ik had haar al gezegd dat ze ze ook op het internet kon plaatsen. En dat heeft ze nu gedaan. Voor het eerst in haar leven! En wat blijkt... op een andere manier dan ik altijd deed. Ik had zelf nog niet ontdekt dat je ook bij Windows Messenger 25 gig aan foto's en documenten kwijt kon om te delen met anderen! Weer een extra gratis plekje om backups te maken. SkyDrive heet het. En het komt op hetzelfde neer als 'Mijn album', Flickr en Photobucket. Zo zie je maar weer....nooit te oud om te leren! Bedankt, Patries! :-)
Bovenstaande foto had zij van mij gemaakt tijdens het uitje. Best wel grappig. Ik lijk wel een eskimo! Ik zie er niet uit, maar toch vind ik het een leuke foto!

Gisteravond hadden we met het koor een optreden voor de bejaarde medemens. Er waren welgeteld 19 toeschouwers. Wow! Wat een opkomst! :-) Ik geloof dat er evenveel luisteraars waren als koorleden. Maar niettemin hebben we prima gezongen. Ik kan niet anders zeggen. We kregen na afloop zelfs nog één staande ovatie! :-) De akoestiek werkte ook goed mee. Het zong lekker daar in de recreatiezaal van het woon/zorgcentrum 'Petuniatuin'. Maar oh, wat een bloedhitte! Heerlijk om te zingen met allemaal brandende kachels in je rug. Op de terugweg naar huis was het gewoon prettig om even lekker door de regen en de wind te lopen.

De kolder in onze kop!

credits: cluster...Designs by Tina/ paper...Pam Lefors Designs

Poezenvrouwtje Kiwi heeft de kolder in haar kop. Ze is nogal gevoelig voor luchtdrukschommelingen, geloof ik. Sinds gisteren, nog voor de storm van vandaag, rende ze al door het huis, hing ze aan de stoelen (uiteraard met haar nagels uit), en sprong ze steeds bovenop de argeloze, wel rustig slapende, Cloris. Die daarna ook maar met één oog open, om de boel in de gaten te houden, verder sliep. Dat de storm maar snel mag gaan liggen....
Ik zit ook al een paar dagen niet lekker in mijn velletje. Ik denk niet dat dat door het weer komt, maar door de hormonen. Of ik ben onrustig en chagrijnig, dan gaat het weer een tijdje lekker, om dan weer om te slaan naar een heus huilbuitje. Pffff. Ik zit mezelf in de weg! :-) Ik heb ook al ruim een week last van mijn ene oog, dus ik had de hele week al mijn bril op. En dan voel ik me net een slons. Net of ik zo uit mijn bed kom. Belachelijk natuurlijk, maar ja, zo denk ik nou eenmaal. :-P Mijn bril is ook niet meer goed. De sterkte van een oog is achteruit gegaan, dus dat kijkt niet lekker. Eigenlijk moet ik een nieuw glas. Maar ja, alleen een nieuw glas is niet leuk, dus ik denk dat ik maar een hele nieuwe bril uitzoek. Maar ja, dat gaat ook weer niet, want ik kan mijn lenzen niet in. Dan zie ik weer niet of een model me staat met het passen. Snap je mijn probleempje? ;-) Zeur, zeur! :-)
En om nog maar even verder te zeuren: nu zit ik ook weer onder de galbulten! Da's al de tweede keer in een paar maanden! Ik moet echt overgebakken worden, hoor! Dat pijntje in mijn zij is er ook nog steeds. Maar mijn vader blijkt al jaren lang precies hetzelfde te hebben. Zelfde plek, zelfde gevoel. Hij is ook al door de medische molen geweest en daar kwam ook niks uit. Typisch, hè?
Maar goed, om mezelf een beetje op te vrolijken ben ik vanmiddag, door weer en vooral wind, naar de kinki kapper geweest. De boel is weer wat gepiekt en gehakt. Het bevalt me wel. Misschien verandert dit hormonstertje nu wel weer terug in een gewone Ineke. Die vind ik prettiger om om me heen te hebben! :-)

Slapeloze nachten en ideetjes voor de kerst.....

Om half 4 vannacht werd ik wakker. KLAARwakker! Dorst! Ik kon niet meer in slaap komen dus ik ben er maar uit gegaan. Om 4 uur zat ik achter de computer met een kopje thee ernaast. Lekker relaxed, dat wel, maar niet echt de bedoeling. Na 3 kwartier maar weer eens mijn bed opgezocht, waar ik nog tot half 6 (Mariska's wekker ging alweer af) heb liggen draaien en woelen. In slaap gevallen tot ik weer wakker werd van het dichtslaan van de deur. Mariska vertrok naar Delft. Pfff. Wat een nacht!

Ik ben vanmiddag met Sylvia naar de Intratuin geweest. Daar hebben we weer uren gelopen en allerlei leuke ideeen opgedaan voor de kerst. Er is zoveel leuks te koop. Maar het meeste is van een hele andere stijl dan ik in de kamer heb. En om nou alle accessoires te vervangen voor nieuwe....Dat is niet te betalen! En om nou één knullig dingetje ergens van te kopen, is ook weer zo'n vlag op een strontschuit. En voor grote dingen heb ik sowieso geen plek. Misschien wonen we gewoon te klein! :-)
Misschien moet ik eens wat opruimen. Maar ja, alles wat er nu staat ben ik nog best tevreden over. Hè, dilemma, dilemma!
Ik ben ook nog steeds op zoek naar een nieuw vogelvoederhuis. Ik heb er wel eentje gezien die ik een beetje leuk vond bij de Driesprong, maar ik had gehoopt dat Intratuin nog leukere zou hebben. Of de bovenkant beviel me niet of de kleur van het hout vond ik weer lelijk. Ben ik nou zo moeilijk?? Oh jee, ik begin op mijn moeder te lijken! :-P (Morgen krijg ik vast kommentaar van haar hierover!) :-) Nee, hoor, mam, zo moeilijk ben je niet!
Maar goed, ik kwam dus alleen thuis met een wel heel schattig bakje met geurende cyclaampjes en twee losse kerstballen....

Inmiddels vallen mijn ogen al een beetje dicht. Dat wordt geen latertje vanavond!
Intussen ben ik aan het koken. Van Sylvia had ik laatst een potje olijvenvlokken gehad. Dat is alleen in Frankrijk te krijgen, geloof ik. Echt lekker! Ik gooi het overal overheen of doorheen. Lekker door een slastamppot, lekker over gebakken aardappeltjes en lekker met een geklutst ei.
Van Suzanne heb ik het recept van de kerstcake van vorig jaar weer ontvangen. Bedankt, Suzanne! In het weekend ga ik er weer aan beginnen. Die moet al weken van tevoren gemaakt worden. Maar hij is ook weer erg smakelijk! En leuk om te maken!

De paden op, de lanen in....

Gisteren vierde Lenie haar 50e verjaardag. En dat was met een lach en een traan aangezien haar moeder de dag ervoor overleden was. Wrang om iemand te feliciteren en tegelijkertijd te moeten condoleren. Maar ze wilde de viering toch gewoon door laten gaan dus we zijn vol goede moed op pad gegaan. Verzamelpunt was het kasteel Duivenvoorde, op de weg tussen Leidschendam en Voorschoten. Boven ons hoofd hing een grote donkere wolk waaruit vaker wel dan niet nattigheid viel. Maar niet getreurd: pluutjes op, capuchonnen omhoog. De paden op, de lanen in! Een mooi gebied is dat trouwens! Ria was onze gids. Zij leidde ons eerst over landgoed de Horsten. Ze vertelde van alles over het soort bomen dat er staat en over de vele soorten paddenstoelen en zwammen. Helaas overleefden sommige paddenstoelen haar uitleg niet. Misschien toch maar niet met een spiegeltje onder het hoedje proberen te kijken! Wie weet waren ze wel giftig ook...
De herfstkleuren waren natuurlijk heel mooi. We deden precies op het goede moment in het jaar de wandeling. Alleen zo jammer van al die regen! Het tweede gedeelte van de wandeling ging over het gebied van Duivenvoorde. Daar was de grond nog zompiger dan elders. Inmiddels was de onderkant van mijn spijkerbroek verzadigd met water en ook mijn laarsjes besloten om niet langer waterdicht te zijn. Ik liep uiteindelijk te soppen! Maar niet gewanhoopt. Ik had droge laarzen in de achterbak van de auto liggen. Helaas geen droge sokken, dom! Het voelde in ieder geval al een beetje droger. Bij 't Eiland van Ome Nick hebben we thee en taart verorberd en kreeg Lenie haar kadootjes. Haar zus Joke vertelde nog allerlei verhalen over vroeger. Grote hilariteit natuurlijk. :-) Zij en Lenie schelen ook 6 jaar net als ik en mijn zus. Ik herkende veel. Leuk om te horen!
Veeeel te laat kwamen we weer bij Lenie's huis aan. Daar zat haar familie en een aantal koorleden ongeduldig te wachten om haar toe te zingen. Het lied hebben Patricia en ik helaas gemist, want wij dwaalden toen nog door de wijk op zoek naar de goede straat. Nou,de straat was niet het probleem, maar het huisnummer bleek aan die kant niet te bestaan! En in het donker is het al helemaal moeilijk zoeken. Pfff. Had ik nou maar m'n TomTommetje uit de achterbak gehaald! Maar ik dacht het wel te weten. Nou, niet dus....
Na nog soep, broodjes, en taart (prachtige taart trouwens, gemaakt door een familielid die een taartenmakerij heeft, zie hier hun website) te hebben gehad zijn Patricia en ik weer huiswaarts gekeerd.
Rest mij nog een slideshow met de foto's van gisteren hier te plakken. Altijd leuk om te zien, toch? Vind ik wel! :-)

Hoor de wind waait door de bomen!

credits: collab kit 'The Orient' november 2010, tube..Suzi Sgai

The Spirit of Ireland, muziek van David Arkenstone! Er gaat zeker geen lichtje bij je op? Ik had er ook nooit van gehoord, maar ik kwam het tegen op het internet. Het speelt nu op de achtergrond en ik word er helemaal relaxed van. Een beetje new age-achtig met keltische invloeden. Ook weer perfect als achtergrondmuziekje bij toekomstige ierse vakantiefilmpjes! Twee vliegjes in ene klap! :-)
Wat een herfst is het de laatste dagen, hè? Ik zit tot aan mijn nek in de bladeren. In de tuin valt er niet tegen op te vegen op dit moment! Ach, laat maar waaien. Letterlijk en figuurlijk. :-)
Morgen staat er een leuk uitje gepland. Zangvriendin Lenie wordt 50 jaar en zij nodigde Patricia (ook een zangvriendin), mij en nog een paar andere vriendinnen van haar uit voor een natuurwandeling in de buurt van Kasteel Duivenvoorde. Leuk! Vooral nu de herfstkleuren op hun mooist zijn. En nu maar hopen dat het niet zo hard regent. Volgens de weerberichten klaart het morgenmiddag wat op, dus dat zou mooi zijn. En anders doen we gewoon een capuchonnetje op. Geen probleem!
Gisterochtend hebben we tijdens de koorrepetitie al een speciaal 50-jarig verjaardagslied voor Lenie gezongen. Het koor werd eerst in tweeën gesplitst, de 50 plussers en de 50 minners, waarna elke groep een coupletje zong. Oei, dat waren niet zoveel minners meer! Een beetje karig! We hebben hoognodig nieuw jeugdig bloed nodig! Maar al ben je al oud en belegen, 50+ dus ;-), ook dan ben je welkom, hoor! T'is echt een heel gezellige club!

Mariska heeft vanmorgen haar laatste tentamen van deze periode gehad. Geen idee hoe het gegaan is en ik zal dat voorlopig ook niet te weten komen. Na afloop zou ze met Ruben, een medestudent, EEN vriend, mee naar Wormer gaan om daar een paar daagjes te logeren. Dus ik zie haar wel weer eens verschijnen... Het betekent wel dat ik vanavond weer iets kan eten wat mevrouw niet lekker vindt! Deze keer wordt dat een bobotieschotel. Lekker! Sperziebonen, pittig gehakt, rood pepertje, rode paprika, appel, sausje en rijst erbij. Ik zit nu al te popelen! :-)

Jan zomaar naar de kapper.....

credits:
pic...mary Baxter st Clair
flowers....attic treasures, flergs, monika69
butterfly...Schaarka
ribbon...LL

Vriendin Sylvia is al een tijdje bezig met een knipcursus (inmiddels 18 lessen gehad)en zij zocht modellen. Nou, geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt! Aan mijn haar geen polonaise!
Maar intussen had ze wel Jan kunnen strikken. Hij heeft toch een 'ach, wat maakt het uit, het groeit wel weer aan' houding. Gisteravond was het zover....Hij zou eerst naar haar huis rijden en dan zouden ze samen naar de plek gaan waar de lessen werden gegeven.
Ik had uitgelegd waar ze woonde: bij dat en dat verzorgingshuis rechtsaf, over de bult en dan de eerste links, nog voor het volgende kruispunt... (hij is er een paar keer geweest, maar nog weet hij het niet). Hij ging keurig op tijd weg om om 20.00 bij Sylvia te zijn. Maar om 20.20 belde Syl: hij is er nog niet! Huh? Aanrijding?? Gillende sirenes?? En ineens daagde het me: ik heb hem een weg te vroeg naar rechts gestuurd! Oh hemel! Hij was nu aan het dwalen! En geen mobieltje natuurlijk, dus ook totaal onbereikbaar!
Wordt om half 9 de sleutel in het slot gestoken. Jan! Kon het niet vinden, had in verkeerde straten gelopen en was maar weer naar huis gereden. :-) Ik had Syl nog steeds aan de telefoon, dus ik heb hem nu wel de goede weg gewezen. Hij weer op weg, de arme ziel. Na een tijdje kwam hij weer thuis, geknipt en al. En netjes! Mijn complimenten, Syl! :-) Ik geloof dat hij voor de kerst weer verwacht wordt voor een knipbeurt. Nou, meestal gaat ie alleen als HIJ er aan toe is en dat is niet zo vaak. Misschien is dat wel de oplossing: de kapster maakt met hem een afspraak i.p.v. andersom!
Sylvia kan nog meer modellen gebruiken om op te oefenen. Dus mensen, ik doe hier even een oproep: wie wil er als knipmodel functioneren? Geef het aan mij door, dan geef ik Syl's telefoonnummer door...