Voor mijn schoonmoeder was het een tijd van thuiskomen. Na 16 dagen ziekenhuis opname. Mariska en ik hebben haar om 5 uur opgehaald. Ze had net gegeten en ze had ook net haar medicijnen voor vandaag gehad. Ze zat al helemaal klaar. Ze had haar tas al ingepakt. Alleen de hangkast moest nog uitgeruimd worden. Met twee enveloppen met medicijnen voor vrijdag en zaterdag, een overdrachtsformulier voor de thuiszorg, data voor de nodige afspraken voor bloedonderzoek internist en uroloog en twee tassen en een schoonmoeder in rolstoel gingen we op weg. Beneden bij de receptie een taxi besteld. En maar wachten, en wachten en wachten. Die kwam pas een half uur later opdagen. Tja, streekvervoerstakingen...druk druk druk.
Thuis aangekomen is ma op haar stoel neergeploft met het idee nooooit meer overeind te komen. :-) Ze is zo moe! Mariska heeft een kopje thee gezet terwijl ik haar spullen heb uitgepakt. De afspraken heb ik in haar agenda geschreven. Evenals dat er 's avonds nog een thuishulp langs zou komen. Nu heeft ze in haar hoofd dat de thuishulp een sleutel heeft, zodat ze niet hoeft open te doen. En dan kun je 10 x zeggen dat ze dat niet heeft en dat ze gewoon aanbelt, maar dat dringt ook niet door. Ik heb het dus ook maar genoteerd. Nu maar hopen dat ze af en toe een blik in haar agenda werpt, die naast haar op een tafeltje ligt.
Dat wordt misschien nog een probleem: dat ze gewoon niet opendoet. En dan krijgt ze dalijk alsnog haar medicijnen niet. Laten we maar hopen dat het allemaal goed gaat.
In ieder geval verlangde ze wel naar haar eigen bed.
Morgen ga ik nog maar even langs, nog wat boodschappen brengen.
De tijd van gaan is van toepassing op onze dirigent. Vanochtend vertelde Maarten dat hij er na de zomervakantie mee ging stoppen. Hij gaat verder studeren. Hartstikke leuk voor hem natuurlijk, maar hartstikke NIET leuk voor ons :-/
We moeten weer op zoek naar een nieuwe dirigent. Jammer de bammer, want hij deed het leuk. Hij stond toch alweer bijna 4 jaar voor ons koor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten