credits: kit Gouttes de Pluie by Maelia/butterfly....Yorkibar/wordart...kim
b./spiderweb....Darhena/ring....waterlo project
Vanmorgen kwam ik dus bij de dokter om de uitslag van het bloedonderzoek aan te horen. Oeps, niet best. Alle waardes waarop gezocht is waren verhoogd. Er zat dus toch een ontsteking ergens. En omdat ik al sinds +/- 10 september last heb van dat zeurderige pijntje in mijn buik, zou het dus toch om een eventuele sluimerende blindedarmontsteking kunnen gaan. Die arts in opleiding had vorige keren al overal gedrukt in mijn buik, maar dat gaf geen extra pijn. Niks acuuts dus. Maar toen hij hoorde dat ik aanstaande maandag naar Dublin zou vertrekken kreeg hij toch een bedenkelijke blik in de ogen. Je weet niet of het nog zat te rommelen met een risico op een perforatie of dat mijn lichaam de ontsteking inmiddels ingekapseld had tijdens de ziekteperiode die ik had doorstaan.(vandaar dus die lange periode met hoge koorts). Ik dacht al dat het geen griep was! Hij wilde eigenlijk nog vandaag een spoedecho laten maken in het ziekenhuis. Maar na overleg met een of andere poortarts bij de EHBO kon ik daar wel terecht voor opnieuw een bloedonderzoek om de waardes te vergelijken met die van vorige week dinsdag. Zouden ze nog even hoog zijn, dan kon Dublin niet doorgaan. Zouden ze inmiddels gedaald zijn, dan kon ik wel de hort op.
Dus ik naar de EHBO. Me aangemeld. Ik mocht in de wachtkamer plaatsnemen met de opdracht om met een in de toiletruimte te vinden potje mijn plasje optevangen. Oh jee, was thuis natuurlijk net geweest. Maar ja, dat plasje MOEST er komen, dat was het protocol! Dus ik 4 glazen water gedronken in de hoop dat het niet lang zou duren.
Ik moest mee naar zo'n hokje waar er een arts langs zou komen en de prikdienst. Daar weer wachten. En NET toen ik op het toilet zat met m'n piespotje werd er op de deur geklopt. Pffff! Ik moest komen want de prikdienst stond op me te wachten! M'n bloed was zo afgenomen, dat was geen probleem. De dokter kwam, heeft me onderzocht, mijn longen, mijn hart, mijn bloeddruk, mijn temperatuur, alles keurig. Mijn buik gevoeld, tja, geen grote pijnen. Maar nog steeds wel dat zeurderige pijntje....
Daarna heb ik bijna een uur gewacht op het resultaat van het bloedonderzoek. Intussen het langverwachte plasje geplast! Leek nergens op, leek meer water dan urine. :-) Maar ze waren er blij mee. Alle waardes in mijn bloed bleken gedaald te zijn, dus de boel lijkt rustig. Ik mocht naar Dublin! Maar toch zit het me nu niet helemaal lekker....maar we zien wel waar en of het schip strandt.
Toen snel naar de markt geweest, daarna met Mariska terug naar de Bijenkorf om haar horloge kleiner te laten maken. Bleek dus niet nodig geweest te zijn, want de grotere schakeltjes kon je er zo uitwippen. En hij paste toen gelijk. Hadden we dat nou thuis maar even bekeken. Maar ja, ze is WEL geslaagd voor een jas. Jippie! Eindelijk! Een donkerblauwe, uiterst comfortabel, met een hele aparte kraag die je op drie manieren kunt dragen, en een hele leuke gesp op de riem.
Op de terugweg vlees gehaald, want tja, mijn magnetron/oven is kaduuk. En natuurlijk vergeten vlees uit de vriezer te halen.... Alles moest nu op het fornuis gebakken en gekookt worden. Ben ik niet gewend. Prompt stond een handvat van mijn ene pan bijna in lichterlaaie. Al roodgloeiend! En stinkennnnnn! Ik ruik nu nog het gesmolten en verschroeide plastic aroma.
De broccoli was nu kaal gekookt i.p.v. met tomaat en kaas uit de oven. Mwah, da's toch minder lekker, hoor! Ik wil weer een oven! Zo snel mogelijk! Na Dublin maar even kijken op m'n gemakje. :-)
Maar ik ga nu maar stoppen met mijn verhaal. Dat wordt zo veel te lang en dat wil ik jullie niet aandoen. Prettige avond allemaal!
P.S. Bovenstaand is het scrapje van Joséphine. Lief, toch??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten