Weekendje weg...

We wilden er nog eventjes tussenuit. Het werd een weekendje Kootwijk/ Hoge Veluwe. Zaterdagochtend hebben we eerst nog een bezoekje gebracht aan schoonzus Karin die onlangs aan haar arm is geopereerd. Na de thee heeft Jan nog even een proefritje gemaakt op zwager René's elektrieke fiets. Gewoon om eens even te kijken hoe dat voelt. Jan heeft een nieuwe baan gevonden in Alphen a/d Rijn en is dan van plan om ook eens de fiets te pakken. Wie weet besluit hij wel tot aankoop van zo'n nieuwerwetse fiets. Lijkt mij logisch, maar wie ben ik?
Onze rit ging verder. Richting Kootwijk. Daar hebben we geluncht bij 't Hilletje. Waren we al eens eerder geweest en dat was ons prima bevallen. Ook deze keer hebben we weer gesmuld.
Na afloop wilden we een wandeling maken. Op naar Radio Kootwijk. Jan wilde dat gebouw waar de eerst radio uitzendingen tussen Nederland en Indië van start gingen wel eens zien. Hallooo, Bandung!
De natuur is echt nog in de slaapstand. Beetje kaal. En zeker met de grijze lucht zag het er allemaal wat saai uit.
Op naar ons hotel in Hoenderloo, Hotel Buitenlust. We waren daar nooit eerder geweest maar het was er prima toeven. Onze kamer was net gerenoveerd, het rook er zelfs nog nieuw. Mooie badkamer ook. Maar waarom zaten er toch twee stopcontacten vlak onder het plafond?? Zo'n gekke plek. Ik heb trouwens nog nooit in zo'n hoog bed geslapen. Ik had bijna een opstapje nodig. Ik had er heerlijk kunnen slapen ware het niet dat Jan weer zo aan het snurken was.... :-/ 
's Avonds hebben we ook in het hotel gegeten.
's Ochtends, na het ontbijt, (ook weer prima, niks te klagen) en na het uitchecken, zijn we richting de entree van het park de Hoge Veluwe gelopen. Daar hebben we twee fietsen gepakt en zijn we richting het Jachthuis Sint Hubertus gereden. Het was toen nog frisjes met lichte bewolking. In de verte zagen we al wat blauws. Fietsen, fietsen, fietsen. De Hoge Veluwe is groter dan we dachten. Wel mooi, hoewel we voor ons gevoel toch net een beetje te vroeg in het jaar waren. 
Het noorden en het midden van het gebied hadden we inmiddels na een paar uur doorkruist. Er moest ook wat aan water in het gebied zijn. Richting zuidoost. Laten we daar naartoe fietsen, dachten we nog onschuldig. Fietsen, fietsen, fietsen. We begonnen onze zitbeentjes al een beetje te voelen. Aan het eerste watertje hebben lekker in het zonnetje gezeten. Prettig plekje, heel rustig.
We reden verder naar de volgende waterplekken. Dachten we. Fietsen, fietsen...fietsen. De Veluwe bleek minder vlak te zijn dan we hoopten. En waar was dat watertje nou? We reden wel ergens over een bruggetje. Maar geen water te bekennen. We kwamen ook langs geblakerde heidegebieden. En afgebrande bomen. Daar was waarschijnlijk die brand van juli 2018 geweest. De natuur moet zich nog herstellen daar.
Het fietstempo kwam allengs lager te liggen (hijg hijg puf puf) en mijn derrière stond inmiddels ook in vuur en vlam. Sommige stukken op de terugweg naar Hoenderloo hebben we maar even gelopen.
Bij een ander rustplekje zag ik ineens in de verte vier reebokjes die met elkaar aan het geiten waren. Een hoop geren, een hoop gespring. Ze hadden er lol in. Leuk om te zien. Voordat ik mijn mobieltje had gepakt waren ze alweer weg.
En zo kwam onze Veluwe dagfietstocht weer tot een einde. Het was een mooie dag. En ook vandaag heb ik nog steeds lijfelijke herinneringen: zadelpijn!