Er gaat soms wat mis.....

Tussen de keuken en de kamer hangt bij ons elk jaar zo'n kerstslinger met lampjes erin. Vorig jaar had ik er een snoer twinkellichtjes bij gehangen, en dit jaar had ik een nieuw tussenstuk dennengroen gekocht. Misschien was het wel leuk om dan de oude lichtjes eruit te halen en een extra snoer twinkellichtjes erbij te doen. Daar begon de ellende al. De Driesprong had ineens twee kleuren twinkellichtjes, dus ik moest eerst weer thuis kijken welke ik al had. En weer terug om ze te halen.
De oudere gewone lampjes moesten eruit. En die zaten uiteraard allemaal vast en in de knoop. Daar ben ik twee uur mee bezig geweest, met die ^#$@#$ slinger! Maar hij hing!
Ik ben voor de kerstboom naar Praxis gegaan. Daar kun je makkelijk parkeren, hoef je niet zo te slepen met je boom. Hij voelde dit jaar veel zwaarder aan dan andere jaren, maar dat kan ook aan mij liggen.
Achterbank plat, voorstoel plat, boom erin. Sjorren, proppen, gelukt!
Thuis heb ik er vier centimeter af staan zagen, want zo stond dat op de gebruiksaanwijzing. Hup, in een emmer met water om een nachtje in de schuur te acclimatiseren. Ja haa, je trapt zo'n boom op zijn zieltje als je hem in ene keer in de kamer zet. Kan ie niet hebben, wordt ie gestoord van! Pappen en nathouden dus.
Volgende dag... Er moest een gat in zijn stam geboord worden voor de standaard. Diep de kast ingedoken en onder allerlei andere troep de boormachine opgeduikeld. Maar waar waren de boren?? Die zaten er natuurlijk weer niet bij. GRRR. Weer de kast in. Gereedschapskist opgeduikeld. Allerlei boren, maar geen houtboren! En een gat boren in hout met een betonboor of een ijzerboor werkt niet, kan ik je vertellen. De boom liep hoogstens een deukje op. Jan maar eens een appje gestuurd... Waar zijn de houtboren??? Geen sjoege. Boom maar weer terug gehesen in de emmer met water, die uiteraard omkieperde. Sloffen zeiknat. En probeer dan ook nog maar eens die gereedschapskist weer dicht te krijgen. Elk dingetje heeft zijn eigen plekje en verschuif je iets dan gaat ie never nooit meer dicht. *%#$$%^.
Jan komt thuis. Nogmaals gevraagd naar de houtboren. Weer lauw sjoege en hij ging naar het koor. Ik weer de kast in. We moesten toch ècht houtboren hebben. Ergens!! Werkelijk alles overhoop gehaald. Nog een verdekt opgestelde gereedschapskist gevonden! Met jawel, houtboren! Jippie, ik kon weer verder. Gat erin, boom in de standaard gehesen en hup, alvast de streng lichtjes erin die we vorig jaar hadden gekocht. Maar hmmmm, dit waren wittige lichtjes en de slinger in de keuken was nu volledig warm gelig. Dat ging hem niet worden! Ik zat me er al gelijk weer aan te ergeren.
De volgende morgen weer naar de Driesprong een nieuwe streng gekocht en de rest van de dag de boom opgetuigd en de kamer versierd. Hè hè, klaar. En dan ben je dus drie dagen bezig met een boom. En heb je dus drie dagen een vreselijke rotzooi in de kamer.
Ik had voor mijn moeder ook een boompje gekocht. Zo'n cipres-achtig ding. Zelfde soort als vorig jaar, want daar had ze de versierselen nog van. Vorig jaar hadden ze de ballen en versierselen er in geplakt, hij was toen kant en klaar gekocht. Maar nu zaten er dus nog geen haakjes aan de ballen. Die moesten we nog even kopen. En dan komen we terug en dan sta ik bij haar aan te bellen. Ze was uiteraard niet thuis, want ze stond dus naast me met de sleutel. Ik had echt niks meer nodig. Bij haar ook de boom opgetuigd.
Boom op het dressoir... boom op de grond stond beter...boom staat scheef, nee, rieten mand is scheef. Wig ertussen... Boom recht. Toch maar op een tafeltje. Met tafeltjes slepen. En net toen ze de telefoon vast had om hem terug te zetten gaat ie rinkelen. Telefoon van schrik een zwieper door de lucht. Pffff.
Maar het is allemaal gelukt. Ik heb ook nog twee stukken met kerstgroen, bellen en lichtjes voor aan onze deuren gemaakt. Ook weer gebeurd. Maar nu ben ik er wel even klaar mee, met kerst.
Nou, niet echt met kerst... met de versierselen.

Vanmorgen hebben we met het koor gezellig een kerstontbijtje gegeten met zijn allen. Altijd weer leuk. Oh god, dat is waar ook. Nog zo iets... ik had gisteravond nog voor het koorontbijt van die met Philadelphia gevulde salami rolletjes, gedipt in bieslook, gemaakt. Want dat gaat snel en is makkelijk! Tja, toevallig gisteren weer niet. Mijn garneerspuit gaf halverwege de geest. Zat ineens een breuk in. Ik kon met mijn duim pompen wat ik wilde maar hij dacht: doe het zelf maar. De spuit spoot niet meer. De Philadelphia kwam er aan alle kanten uit. En krijg dan die rolletjes maar eens vol. Met één hand zo'n rolletje openhouden, met de andere hand de plastic huls vasthouden en met mijn buik de pomp naar beneden duwen. Wat een ge-etter. Ik was er zo klaar mee! Maar goed, het was weer gelukt. En het was een gezellig ochtendje waar we ook nog een aantal kerstnummers hebben gezongen.
Fijne kerstdagen allemaal!