Over verrassingen, buitengesloten zijn en knoeiers...

Klepper de klep... onze buurvrouw aan de deur. Met een pakje in haar handen dat al bijna een week geleden bij haar bezorgd was. Ik wist van niks. Ik verwachtte ook niks. Ik had geen briefje gehad, noppes. Het was een pakje voor Jan. Bleek van zijn werk te zijn, nog steeds in het kader van hun 25 jarig bestaan dit jaar. En zo'n leuke verrassing weer: drie verschillende dozen met ingrediënten om zelf taart en koeken te bakken. Compleet met kaarsjes, ballonnen en confetti. Nou, dat is aan mij wel besteed! Binnenkort maar eens de worteltaart maken. De dozen geuren al heel lekker naar koekkruiden en kaneel. Dat wordt weer smullen!
Binnenkort gaat Jan weer twee dagen naar kantoor.... maar alleen als het noodzakelijk is voor overleg. Dat scheelt.

Dat hij thuis werkt kwam laatst wel heel goed uit. Ik was in de tuin bezig met ramen lappen. Ik doe die van de tuindeur en pats... de bovenste knip op de deur valt in het slot. Buitengesloten!
En daar sta je dan in de tuin met je emmertje water en je mond vol tanden. Je kunt niet meer naar binnen. Je ziet je telefoon onbereikbaar binnen op tafel liggen. Frons. Wat nu? Naar boven gillen JAN JAN....? Hij hoort niks (of wil niks horen) als ie geconcentreerd aan het werk is. Denk denk.... Ik kon hem opbellen! Met mijn iWatch! Voor het eerst gedaan. En ja, hoor, gelukt! Ik hoefde niet als een Tokkie te staan gillen. Hij kwam me redden. Pfff. En zwager Nico heeft ons gered met een paar Wassenaarse tweedehands raambomen voor op de deur. Hij had een tas vol! Mooie zware gouden uitgezocht. De deur heeft nog nooit zo goed dichtgezeten. Blij mee.

Zaterdag kwamen Els en Antoine op visite/eten. Het plan was, toen we de afspraak maakten, om te gaan skottelbraaien in de tuin. Nou, het weer speelde niet mee. Wat een regen en gemiezer, zeg. Het leek wel herfst. Dat ging um niet worden. Dan maar gewoon wat halen. Keuze zat in de buurt, Chinees, snackbar, Turks. Ik had ook spul voor broodjes saté te maken in huis. En daar viel uiteindelijk de keuze op. Prima. Dat lust iedereen.
Maar ja, pindasaus en een witte blouse gaat vast niet goed samen. Ik wilde Els eerst nog een slabbetje voor doen, maar ze stribbelde zo tegen. Dus ik heb haar maar in een schort gehesen. Dat is zo'n knoeierd, joh! :-P (Nu krijg ik vast op mijn kop!)  :-)
Al met al was het weer een gezellige tijd. Weer even flink bijgepraat....