Sinterklaas en Jochem Myjer...

Dat was even een verrassing vanmorgen: Sinterklaas die ons zomaar met een bezoek verblijdde tijdens de koorrepetitie! In eerste instantie had ik nog niet door dat het penningmeester Otto was, hihi. Pas toen ik zijn stem hoorde viel bij mij ut kwartje. Een aantal mensen van het koor werd naar voren gehaald, waaronder toevallig ikzelf. En over een ieder van ons werd iets verteld. Grappig. We hebben Sinterklaas nog toegezongen met een nummertje uit Les Miserables en hem uitgeleide gedaan met een kerstnummer. Op de kastdeur kwam na afloop nog een lijst te hangen met wat wetenswaardigheden over alle koorleden. Ik heb ze helaas niet allemaal kunnen lezen, maar die ik gelezen heb klopten wel. Leuk dat het bestuur daar tijd in heeft gestoken om iets aardigs over elk van ons te noteren. Blijkbaar waren we allemaal lief genoeg geweest het afgelopen jaar. Niemand hoefde mee in de zak naar Spanje. Hmmm, ik kan beter schrijven: HELAAS mocht niemand mee naar Spanje! Toch? ;-)

En vanavond hadden we weer kaartjes kunnen scoren voor de show van Jochem Myjer! Oh, oh, wat een drukke halve gare is dat toch! Hij staat amper een seconde stil, joh. Hij is echt geniaal in het doen van persiflages. Het decor zag er gelikt uit: een enorm Jochemhoofd dat gebruikt werd voor lichtshows en ook nog eens dienst deed als filmdoek. We hebben een amusante avond gehad. En we zullen nooit meer normaal naar Enrique Iglesias kunnen luisteren! Bedankt, Jochem! :-)

Bijna Sinterklaas en waar was het toch??

Zijn jullie allemaal klaar voor het Sinterklaasfeest? Ik wel. Kadootjes zijn gekocht en ingepakt, gedichten zijn gedicht. Ik was helemaal niet van plan om gedichten te maken maar ik liep toevallig het inspiratievirus op. Dat kun je dan maar beter in je voordeel gebruiken, toch? In twee computersessies kwamen ze al uit de printer rollen! Jippie, ook weer gebeurd! Nu alleen morgenmiddag nog even bruinebonensoep maken voor vrijdag en dan is het echt klaar. Ik heb er wel zin in!
Daarna ga ik maar eens over de rest van december nadenken. Een drukke maand, dat december! Veel verjaardagen, theaterbezoeken, een kerstgala... Het toeval wil dat deze maand ook nog eens een feestmaand is voor mijn zus en zwager. Zij zijn de 14e december 40 jaar verloofd! Een behoorlijke tijd, dacht ik zo! Zoiets kun je toch ook niet zomaar voorbij laten gaan...?

Ik loop stad en land af voor iets waar ik een aantal weken geleden nog mee in mijn handen heb gestaan. Maar waar??? Toen dacht ik: 'Jee, leuk, zeg, maar wat moet ik daar nou weer mee?' Niet gekocht, maar nu heb ik me daar toch spijt van! Op Pinterest kwam ik namelijk een leuk idee tegen om die 'dingetjes' te gebruiken. (ik blijf expres vaag, want het is onderdeel van een kadootje). Ik dacht dat ik ze bij de Action in mijn handen had gehad, maar nee. Ik op een holletje naar de Driesprong. Ook daar niet. Hup, naar de Intratuin....nope, hadden ze niet. Dan maar gelijk door naar Groenrijk. Nee, ook daar niet. Blokker, Marskramer, Xenos, HEMA, V&D... nergens! Frustrerend is dat, zeg, als je niet meer weet in welke winkel het was! Ik heb wel gelijk alle kerstshows van Zoetermeer grondig bezocht! En overal gelijk weer een mooie nieuwe bal gekocht! Maar ja, daar kwam ik natuurlijk niet voor! De enige remedie is nu het internet afspeuren en hopen dat het dan voor de kerst binnen is. Of het ontwerp aanpassen, kan ook nog. Ik denk nog even verder. Denk, denk, denk...

Bovenstaande scrap is de schoolfoto van Marnix. (weer eens wat anders dan een portretfoto)

Kink in de kabel....?

Je had het hier zondag moeten zien. Jan heeft de kabel voor de nieuwe, maar beneden-overbodig-geworden, mediaplayer naar boven doorgetrokken, zodat we op de slaapkamer ook films die op de computer staan kunnen zien. Was een grote klus. Beneden moest er een kast uit de hoek geschoven worden om bij het gat in het plafond te komen. De kabel moest weer losgehaald worden uit de kabelgoot, dus de bank van z'n plaats. Op de slaapkamer werd een kast leeggehaald omdat ie anders door het gewicht niet van zijn plek geschoven kon worden. Alleen maar om het gat te bereiken. En dat gat is eigenlijk een gaatje waar al de nodige tv- en internetkabels doorheen lopen. En nu moest er nog eentje bij, inclusief dat aansluitingsstekkertje. Oei, dat werd proppen! Van boven naar beneden leek de beste oplossing. Dan werkt de zwaartekracht voor je. Tenminste dat was het plan. Ware het niet dat er enige obstakels in het gat te voelen waren. Waarschijnlijk betonrotzooi. Porren, porren, porren. Met de kabel aan draad, met de kabel aan ijzerdraad. Breinaalden werden erbij gehaald. Wat een gedoe. Uùùùùren is hij er mee bezig geweest! Maar eindelijk was het zover! Het was gelukt! En voor hij de kabel weer netjes op zijn plek zou leggen moest ik maar even de mediaplayer uitproberen of hij wel werkte. En ja, hoor, hij deed het! Maar wacht eens.... oh ja, dat is waar ook: hij doet het ook via de wifi! Oh, shit, vergeten! De kabel was helemaal niet nodig geweest! Al dat werk en die rotzooi voor Jan-met-de-korte-achternaam! Ik kreeg er subiet een lachstuip van, ik kwam niet meer bij. Ik vond het zo sneu! :-) Maar goed, mocht de wifi ooit uitvallen: de kabel ligt er in ieder geval!

Bovenstaande scrap is van de achternichtjes die alvast sinterklaas vieren op de Intertoys personeelsdag.
Zo te zien hebben ze genoten!

Naar Voorburg, naar Zaandam...

Zaterdagmiddag was het weer eens tijd voor een optreden van Enjoy. Dit keer bij het Anker in Voorburg.
Wat een typisch middagje! Hennie, Ine en ik reden mee met Marjan. We waren bijna bij het verzorgingstehuis aangekomen toen een ziekenwagen met gillende sirenes ons passeerde en voor de deur stopte van het tehuis. Oh jee, we dachten in eerste instantie dat een bejaarde medemens het loodje aan het leggen was. Maar nee, hij was daar voor Patricia. Haar vinger bleek tussen de deur van de auto klem te hebben gezeten. Ze bloedde als een rund. En zij was helemaal niet goed geworden. Poeh, dat was schrikken! Gelukkig ging het daarna weer wat beter met haar.
Het inzingen verliep ronduit chaotisch. We stonden pal voor de keuken waar onder luide bombarie de boel aan kant gemaakt werd. Ook stonk het gigantisch naar gefrituurde kroketten en/of bitterballen. Helaas hebben wij daar verder niks van gezien, alleen maar geroken dus.
Het optreden op zich ging prima. Kregen we de vorige keer nog een lekker cakeje in de pauze, dit keer dus helemaal niets. Geen (bitter)bal! Ook hier is de recessie dus toegeslagen.
Maar goed, de bewoners waren tevreden, maar wilden de volgende keer toch nòg meer nederlandse nummertjes horen.
Toen we op de terugweg bij Ine's huis aankwamen bleek dat haar tas dus nog in het verzorgingshuis stond. Vergeten! Hoe dat is afgelopen weet ik nog niet.... Een beetje chaotische zaterdag dus.

Zondag waren we bij een housewarmingsparty van mijn achternicht Loes. Zij en haar man zijn pas geleden van Amsterdam naar Zaandam verhuisd. Toch maar eens de kaarten van onze TomTom  zien te vernieuwen want van de weg die wij reden had Tom nog nooit gehoord. Wanhopig dwaalde het pijltje als een verloren schaapje over de grijze weilanden. Het zag er gewoon een beetje sneu uit hoe hij zijn uiterste best deed om een hem bekend weggetje te vinden. Neerlands borden boven de weg deden hun job beter.
Maar toch hebben we hun huis gevonden. Leuk huis! Ruim, breed, mooi afgewerkt, in een, naar mijn gevoel, prettige wijk. Een feestje met allemaal, mij onbekende, mensen is niet echt mijn ding. (verlegenheid) Maar deze keer had ik er niet zo'n moeite mee. Ze waren stuk voor stuk aardig. En toen er spontaan eentje achter de piano sprong en wat deuntjes wegspeelde (mbv ipad met bladmuziek: speel, speel, speel, SWIPE, speel, speel speel, SWIPE) was ik behoorlijk in mijn element. Ik had bijna meegezongen! Bijna, hoor...Leuk! :-)

Diabetesgeleuter, 3D, en theaterbezoek

En weer gaat er een vriendin verhuizen naar het buitenland! Sylvia en Chris hebben (bijna) een huis gekocht in Waldeck/Duitsland. Ziet er prachtig uit. Aan de rand van een bos, uitzicht op het kasteel van Waldeck en vlakbij de Edersee. Zoals het het nu uitziet krijgen ze 1 december de sleutel en kunnen ze het een en ander over gaan brengen en op gaan knappen. De hele benedenverdieping wordt uiteindelijk een vakantiewoning.
Het liefst hadden ze zoiets in Frankrijk op willen zetten maar door alle regeltjes die daar gelden was dat niet te doen. Maar Duitsland is ook mooi en gemütlich, toch? Ik hoop dat ze het er naar hun zin zullen hebben!

De afgelopen week ben ik weer naar de praktijkondersteuning geweest voor ' het in de gaten houden van mijn diabetes'. Hmmm, geprikt...niet nuchter!.... 6.2! Bloeddruk 140/85. Fundusfoto: niks mis mee. Voetenreactie op prikkels: uitstekend. Gewicht: 2 kilo eraf. Waar hebben we het dan over, hè?
En de dag erna zat ik voor de tweede en tevens laatste keer bij de diëtiste: gewicht 1 kilo erbij... hahahha. Ach, ut kan verkeren. Ik heb wel wat aan de diëtiste gehad gelukkig. Ze kon aan mijn voedingsweekstaatje, dat ik bij voorbaat al bijgehouden had, zien dat ik 3 grote pieken in de verhoging van mijn bloedsuikers had. Zij heeft nu voor me berekend hoe ik mijn voeding anders en beter over de dag en avond moet verdelen om de bloedsuikers gedurende de gehele dag op peil te houden. Het klonk allemaal logisch dus daar kan ik dan wel weer wat mee. :-) (ik ben niet altijd eigenwijs, hoor)
Bij de tandarts hebben ze weer eens foto's genomen. Geen problemen, geen gaatjes. Ook niet bij Mariska. Bij Jan daarentegen moeten alle amalgaamvullingen worden vervangen en hij moet een nieuwe kroon. En die kroon wordt tegenwoordig dus ook al 3D geprint, hè! Zou ik best wel eens willen zien hoe dat gaat....de techniek staat voor niets!

Ik heb onlangs ook een gedeelte van mijn eerste 3D film 'Maleficent' op de nieuwe tv gekeken. Wow, gaaf! Maar jammergenoeg was het een italiaanse versie, dus ik begreep er niente van. Maar weer eens voor een andere versie het internet op duiken... De 3D brillen werden ook bij de tv geleverd. Maar niet te geloven wat deze tv allemaal kan! Ben er blij mee! En dat ondanks dat we net te horen hebben gekregen dat onze oude tv gemaakt is. Ajjj. Alleen de voeding was stuk!
Nou ja, dan gaat die tv naar boven. En de tv die daar stond gaat naar Mariska. Zij heeft nog zo'n grote toeter staan, dus dan kan die weg. Ook weer opgelost! ^^

Verder zijn we afgelopen woensdagavond naar de try-out van ' The Sound Of Music' musical geweest. Albert Verlinde, die het geproduceerd heeft, hield voor aanvang ook nog een praatje. Was een erg leuke musical. Hoewel het de allereerste uitvoering was ging alles in onze ogen perfect. Voor de pauze kreeg ik alleen een beetje hoofdpijn en ik hoorde andere mensen er ook over. Waarschijnlijk was het geluid iets te hard en te scherp. Na de pauze had ik er geen last meer van dus waarschijnlijk hebben ze het iets aangepast. De kinderen 'von Trapp' deden het ook leuk. Er was één meisje bij met een stralend gezichtje waar automatisch je aandacht naar toegetrokken werd. Zo schattig! Leuk. Op naar de volgende voorstellingen van het theaterseizoen!

Oh, zo smart...en moviemaker

credits hier

Hè, wat onhandig nu weer. Moeten we van de verzekering weer kijken of de oude tv en mediaplayer nog gerepareerd kunnen worden! Dus staat de tv nu bij een of ander servicebureautje om te kijken of er nog wat leven in te blazen valt of dat ie gewoon echt kassiewijle is. Wat had het leven toch gemakkelijk geweest als er gelijk een onherstelbaarheidsverklaring afgegeven zou kunnen worden. Maar nee, er moet eerst nog even mee geleurd worden voor ze tot uitbetaling overgaan! Maar ja. Wat moet, dat moet!
Inmiddels heb ik een goede band opgebouwd met mijn nieuwe tv. Hij blijkt enorm 'smart' te zijn! Ik heb hele conversaties met hem! Dan zeg ik: NPO1 en dan gaat hij naar NPO1! En soms kun je kiezen uit een rijtje en dan vraagt hij ook welke je wilt. Hoogst geinig, die interactie! :-) Het gaat ook wel eens mis... dan staat de voice knop nog aan als ik tegen Jan praat. De tv vangt dan flarden op en raakt in paniek. Dan weet ie niet meer wat ie moet doen! Nog even en hij mengt zich in het gesprek. Zullen we hem toch moeten zeggen dat ie zich er niet mee moet bemoeien en zijn klep moet houden! Ik heb ook een soort aanwijsstok-lichtje waar ik mee van zender kan veranderen. Whaa, t' is gewoon hoogst vermakelijk! Vind ik wel! Ik heb lol met dat ding. Ik had achteraf de nieuwe mediaplayer niet nodig gehad. De tv kan bij mijn mappen op de computer. Dus de mediaplayer zetten we maar boven, denk ik. Het is weer een leuk speledingetje, zo'n tv! ;-)

De afgelopen week ben ik druk doende geweest (en nog) met een speciaal project voor iemand. Ik kan er niet over uitweiden want het is een beetje privé. Maar het komt er op neer dat ik bezig ben een film te maken. En die film bestaat uit zo'n honderd+ filmpjes en foto's die aan elkaar geplakt moeten worden (slechte stukjes er eerst uitknippen) met overgangen, bijschriften en al! Wat een uitzoekerij! Ik heb een hele administratie op poten gezet om het overzichtelijk te houden. Met een tijdlijn: welk filmpje/foto is van wanneer en komt waar. Met bijschriften: wie is wie en wat is wat? Sommige filmpjes ontving ik en die 'ontploften' als ik ze maar probeerde te openen. Maar als ik ze dan had geconverteerd naar een ander formaat dan speelden ze wel af, gelukkig, en kon ik ze toch gebruiken. Al met al ben ik wel weer even zoet. Maar het wordt wel leuk, al zeg ik het zelf! :-)

Halloween...

Het raakt nu echt helemaal ingeburgerd in ons koude kikkerlandje: Halloween. Ach, een volksfeestje meer of minder maakt niet uit, toch? De laatste paar jaar werd het al uitbundig gevierd in de straat waar neef Thierry woont. Huizen werden versierd, bewoners hezen zich in de meest griezelige outfitjes, pompoensoep werd gemaakt en de kinderen konden van deur tot deur om snoep op te halen. 

Ook op de scholen wordt er tegenwoordig wat aan gedaan. Afgelopen donderdagavond werd er een vossenjacht gehouden op de school van de achternichtjes. En ik ging ook mee, samen met Roxanne en mijn zus. Je kon de spanning al voelen bij de kindjes. Aan het begin waren ze een beetje hyper. Logisch, het schoolplein was schaars verlicht, er liepen heksen rond, er klonk onheilspellende muziek. Ikzelf voelde de spanning ook! Na het verkrijgen van de route gingen we met een groepje op pad. Waar zouden de heksen zitten? Zat daar een zombie in de bosjes?? En waarom gilt dat groepje daar in de verte zo?? Oh hemel, die arme kleine kindertjes...Gelukkig legde menig heks wel even aan de kleine kinderen uit dat ze de moeder van die en die was of de juf van een groep. Maar toch... het was best wel eng. Ik denk niet dat ik Mariska vroeger een plezier zou hebben gedaan met zo'n Halloween tocht. Ook mijn zus  en ik schrokken ons nog een paar keer een rolberoerte. Eén keer doordat er ineens een gillend meisje uit de bosjes kwam. De andere keer was helemaal gemeen: aan de ene kant stond een heks. Dus daar keek je naar. Maar van de andere kant kwam ineens een eng geschminkte vent die kabaal maakte met een paar bekkens. Alhoewel het me bijna dun in de broek liep heb ik daar toch wel hartelijk om kunnen lachen. Het was gewoon zo slim aangepakt! :-) Ja, het was een erg leuk uurtje. Ben blij dat ik ben meegegaan.

Halloween is weer voorbij. Op naar Sinterklaas! En Zwarte Piet!