The Road Not Taken....

Mochten jullie denken: Nou, zeg, die Ineke schrijft ook niet veel meer op haar blog en we zien ook niet veel scraps meer van haar....dan klopt dat. Niet dat ik mijn interesse heb verloren, niet omdat mijn inspiratie is opgedroogd... ik heb alleen last van mijn nek. En hoe langer ik achter deze computer zit (die ik dus voor bloggen en scrappen enzo gebruik) hoe meer last ik krijg. Deze stoel is gewoon niet ergonomisch verantwoord. :-) Ik denk ook dat het komt van het maken van mijn moeders fotoboek. Toen heb ik wel heel vaak en heel lang in dezelfde houding gezeten. Waarschijnlijk heb ik de boel een beetje geforceerd. Vandaar dat ik mijn nekkie even tot rust laat komen. Komt wel weer goed!

Waar was ik gebleven met bloggen....

Ach ja, vorige zaterdag was dus de crematie van mijn overleden achterneef in Zaandam. Wat was het druk! Ik schat dat er wel zo iets van 160 mensen waren. Zoveel mensen ken ik niet eens. Loes heeft ook het woord nog even genomen. Ik vind dat altijd zo knap. Ik geloof niet dat ik dat zou kunnen in zo'n situatie. Hoe dichter bij het hart, hoe moeilijker (of zelfs onmogelijk) ik dat zou vinden. 

Menno's zus las nog een mooi gedicht voor. The Road Not Taken  geschreven door Robert Frost. Dat heb ik gebruikt voor bovenstaande scrap. 

Wat ik ook heel apart vond aan de afscheidsdienst is dat er een Arabisch muziekstuk afgespeeld werd. Dit had natuurlijk te maken met Menno's liefde voor de Arabische taal. Ook een oud-collega hield nog een toespraak. Al met al een mooie dienst. 

Maar dat neemt niet weg hoe raar het leven kan lopen. Zo ben je er. Zo ben je weg.

Net als gisteren. Toen overleed, nota bene op St. Patrick's Day, een goeie vriend van Sean, mijn Noord Ierse vriend. Hij kende hem 49 jaar. Overleden binnen een week aan het H1N1 virus (varkensgriep/mexicaanse griep) ..

Ik dacht dat dat virus allang de wereld uit was. Of in ieder geval onder controle....

Mooi niet dus. Dus mensen, leef je leven. Maak je niet druk om onbenulligheden. Ga naar buiten. Snuif op die lucht! Eet dat extra plakje cake ook al ben je op dieet! ;-) (ik heb gisteren lekkere kokosmakronen gemaakt!) Doe je ding in ieder geval. Nu het nog kan! :-)

Muse!

Het bestellen van de kaartjes voor een concert van Muse was al een hele uitdaging! Alex en Mariska zaten al klaar met diverse laptops, computers en ipads om zo snel mogelijk te proberen in te loggen. Maar ja, wel samen met nog duizenden anderen. Binnen een poep en een scheet waren de eerste twee concerten uitverkocht. Gelukkig hebben ze nog kaartjes kunnen krijgen voor het extra georganiseerde concert. We zaten in vak 107. En dat was gisteren....
Op naar het uitverkochte ZiggoDome! De auto heeft Alex geparkeerd onder de Arena, P1. Ik was nog nooit in het ZiggoDome geweest. Spannend! We kwamen aan toen net het voorprogramma begon: Nothing But Thieves. Wat een bak herrie! De zware bassen lieten mijn hart met hetzelfde tempo vibreren! Hmmm. Dat voelde niet zo prettig. Zou dat de hele avond zo zijn?
Ik was zo benieuwd naar Muse.Ik hou al sinds het nummer 'Knights of Cydonia' van ze. Ben gek op die snelle gitaarriedel van hoog naar laag. Heet dat geen rif? Geloof het wel. Vooral de eerste CD's liggen bij mij goed in het gehoor. Ik wilde in 2013 al mee met Mariska en Alex naar het concert in de Arena, maar ik dacht dat dat raar zou staan: zo'n oud wijf in het publiek. Maar nu zag ik dat dat reuze meeviel. Er waren een hoop mensen van mijn generatie.
De verwachtingen waren hoog. Het concert ging bijna beginnen. Je voelde de spanning in de hele zaal hangen. En dan de ontlading toen het eindelijk zo ver was! Indrukwekkend! Licht! Muziek! Rondzwevende drones! Prachtige projecties op dunne doorzichtige panelen. Zo gaaf gedaan! Je kwam oren en ogen te kort! Een echte HiTech show. Pure entertainment.
Ze speelden tot kwart over 11. Daarna was het dringen bij de toiletten. Dringen bij de garderobe. En vooral dringen en in de file staan in de parkeergarage! We hebben er alleen al drie kwartier over gedaan om die garage uit te komen! Stond helemaal vast. Er was daar ook nog wel een vorm van entertainment. :-) Twee lichtelijk dronken gasten 'hielpen' op hun manier de file op te lossen. Op een leuke manier, gelukkig.
Om half twee waren we pas thuis. En 's ochtends vroeg liep Jan's wekker alweer af......
Maar het was het allemaal waard! Een heel gaaf concert!
Hier zijn nog wat beelden die ik van YouTube heb afgehaald. Oordeel zelf....

Naar de Pasar......

Afgelopen zondag ben ik met Marianne en Marjan naar de Pasar Malam in de Broodfabriek (voorheen Darlingmarket) geweest. Jemig, wat een drukte met auto's. Met moeite heb ik nog een parkeerplekje kunnen vinden bij McDonalds. Ons toegangskaartje bleek ook te gelden voor de mineralen- en de Indiabeurs. Mooi zo. Eerst maar eens naar de Pasar. Bij binnenkomst stond het al blauw van de rook. De eettentjes maakten al overuren. Lekkere geuren overal. We hebben eerst gezigzagd langs de marktkraampjes. De boel een beetje verkend, zeg maar. Kijken wat er te koop was en of het wel de moeite waard was. Er waren ook optredens waar we even naar hebben staan luisteren. Na de Pasar, nog voor het avondeten, hebben we nog over de mineralenbeurs gelopen. Oh hemel, wat een leuke sieraden zag ik daar. In oktober is die beurs er weer dus ik heb me voorgenomen om er dan met Mariska naar toe te gaan. Kan ze gelijk iets moois voor haar verjaardag uitzoeken! Zelf heb ik er een lichtoranje steenhangertje van calciet gekocht. Had precies dezelfde kleur als mijn t- shirt.
Toen was het tijd voor de Indiabeurs. Ik had gehoopt daar allerlei lekkere kruiden te kunnen kopen, maar de 'beurs' bleek te bestaan uit een rij marktkraampjes waar uitsluitend bollywood kleding en kitscherige sieraden werden verkocht.Viel een beetje tegen.
Weer terug op de Pasar hebben we nasi rames met saté gegeten, onderwijl luisterend naar een muziekoptreden.
Al met al een gezellige middag/avond!

Bij thuiskomst vernam ik dat mijn aangetrouwde achterneef overleden is....
Triest nieuws. En wat het ook nog eens extra diep treurig maakt: is net haar man overleden.... komt mijn achternicht thuis.... is er nog ingebroken ook! Schandelijk! Ze moesten eens weten wat ze aanrichten! Geen woorden voor....:-/

Dag lieve Cloris....

Zo zit je nog feest te vieren en een week later is het kommer en kwel.
Zo is het leven, dat weet ik. Maar leuk is anders.
Eerst kreeg ik het bericht dat een aangetrouwde achterneef (was ook op het feestje) een acute hartstilstand had gekregen en in coma in het ziekenhuis lag/ligt.
Maar afwachten hoe dat af gaat lopen. De tijd zal het leren. :-/
Intussen zakte, precies een week geleden, vrijdagavond, onze Cloris ineens door zijn achterpootjes. Vreselijk om dat te zien. Hij was gewoon op.
Maris en ik hebben de afgelopen week bij hem gewaakt. Eten deed hij na vrijdag al steeds minder. Eerst nog een beetje blikvoer, daarna alleen het sap. Water drinken deed hij niet meer. Gelukkig lustte hij nog wel een paar likjes melk. Daarna ook niet meer. Een paar stukjes kaas kregen we er de eerste dagen nog in. Dat is zijn favoriete voedsel. Daarna ook niet meer. Een geklutst eitje dan? Jaaaa, dat vond hij lekker! Tot hij ook dat niet meer nam. Je ziet hem achteruit gaan. Hij lag hele dagen op zijn stoel beneden. En soms kwam hij even overeind, zwabberde een rondje door de kamer en ging maar weer liggen. Hij was wel heel rustig. En hij was al die tijd ook blij als ie je zag. Maar toch gaat het niet in je koude kleren zitten. Die spanning en die stress. Er zijn bij voorbaat al heel wat traantjes geplengd voor het naderende einde. En je weet ook niet hoe lang het nog zou duren. En je weet ook niet of het nog wel zo kalmpjes als nu zou blijven verlopen. Zou hij geen pijn krijgen? Zou hij niet benauwd worden, zoals onze Droppie was... En als je dan ook nog op het internet leest dat als ie niet meer poept en plast dat dan zijn nieren het op zouden geven en dat hij zichzelf dan vergiftigd....Dat wilde ik voor zijn. Dus toch donderdagochtend de dierenarts maar thuis laten komen.
Moeilijke beslissing zoiets. Maar we zijn er, nu achteraf, blij en opgelucht om. We zullen hem gaan missen. Onze lieve oude Cloris. Jan heeft hem vanmorgen een mooi plekje in de tuin gegeven. Dalijk nog even wat witte narcisjes planten.
En verder blijkt mijn moeder waarschijnlijk huidkanker te hebben. Gelukkig kan ze dinsdag al geholpen worden. Ah, dat loopt wel goed af. Dat voel ik gewoon.
Het wordt nu wel weer tijd voor wat leuke dingen! Iemand nog leuke nieuwtjes???

Wij vieren feest....

Buiten was het onstuimig weer afgelopen zondag, maar binnen bij 'van der Valk/Nootdorp' brandde er een warm haardvuurtje in de hal. Gezellig. We kwamen daar tesamen voor een feestelijke brunch vanwege mijn moeder's 80e verjaardag. Het zat nagenoeg vol. Een geroezemoes van jewelste. Wel jammer, want daardoor heb ik het versje dat de achterkleinkindertjes voor mijn moeder hebben opgezegd niet kunnen verstaan.
Het buffet was prima, alleen miste ik dit keer wel de lekkere kaasbroodjes van vorige keer.
Ondanks dat hebben we ons toch wel te goed gedaan, hoor! ;-)
Ook leuk was dat ze nog speciaal voor de jarige Jet een bord kwamen brengen met wat bonbonnetjes erop, compleet met een vuurwerkfontein. Feestelijk! En attent!
Ook de optocht van de, met vuurwerk versierde, taarten, ijstaarten en puddings viel in goede aarde.
Maar ook bij de nagerechten stonden geen kaartjes met de namen erbij, zoals de vorige keer. Maar goed, dat zijn details. Het smaakte allemaal weer prima, hoor. ;-)
Joséphine en Géneviève hebben nog koekjes kunnen maken. Die kregen ze na afloop mee in een doosje. Ook leuk geregeld.
Na afloop hebben we in de hal nog wat gezelschapsfoto's gemaakt. Uiteraard op de ons zo kenmerkende chaotische manier. :-)
Al met al hebben we het leuk gehad. En er gaan de komende jaren in de familie nog meer hele leuke dingen gebeuren waar ik nu wel over uit kan weiden. Jessica, de vriendin van neef Thierry, is zwanger. Ze verwachten in juli een kindje!
En nicht Roxanne en Jeffrey hebben zich verloofd en gaan in 2017 trouwen! Allemaal leuke dingen om naar uit te kijken!

Nog even over het fotoscrapbook... ik heb besloten om de link naar het boek niet hier op mijn blog te zetten. Er staan teveel persoonlijke gegevens in om dat zomaar in de openbaarheid te gooien.
Voor wie het boek wil zien: stuur mij een verzoekje via de mail of via facebook en ik stuur je de link toe. Geen probleem.

Tachtig.....

En zo werd mijn moeder gisteren 80 jaar oud. Een hele leeftijd, tenminste zo klinkt het wel. Maar je geeft het haar nog lang niet. Lijkt me heerlijk om zó oud te worden.
En met haar verjaardag kwam er ook een eind aan een periode van stiekem gedoe/ bijna betrapt zijn/ en angst om je mond voorbij te praten. Pffff.
We hadden namelijk het plan opgevat om voor haar zo'n fotoboek te maken over haar leven tot nog toe. Leuk idee, toch? In september ging ze naar Kreta. Jos en ik hebben haar uitgewuifd op Rotterdam Airport, waarna we met gezwinde spoed terugreden naar haar huis om stiekem haar kasten en laatjes te lichten op zoek naar foto's. De hele boel heb ik ingescand en geupload zodat Jos ze ook kon zien. Daarna hebben we een plan de campagne opgesteld voor de pagina's die ik zou gaan maken.
Ik kon aan de slag. Tussendoor kwamen we vaak bij elkaar voor overleg enzo.
Op een keer was het wekelijkse woensdagse theekransje bij mij, zodat we erna ook weer even wat konden doen. Dus zodra mijn moeder haar hielen had gelicht, zaten wij alweer achter de computer.
Maar vlak erna ging de bel weer. Stond mijn moeder weer voor de deur: haar accu van de auto stond weer leeg. Shit! Klik scherm weg, klik scherm weg! Paniek! Maar ze had niks in de gaten....
Of soms op zondag....ging het gesprek ineens over oude foto's. Ja', zei ze dan, daar moet ik ook nog foto's van hebben. Paniek! Neeeee, al je oude foto's liggen bij mij thuis!! Niet gaan zoeken, niet gaan pakken! Ander onderwerp, nu, snel, ander onderwerp!!
Of die keer dat mijn moeder een foto van haar Egypte rondreis op facebook had geplaatst. Waarna mijn zus een acute hartverzakking kreeg. Paniek! Hoe komt ze aan die foto?? Weet ze het?? Mijn zus dacht dat ook die foto's nog bij mij lagen. Maar nee, ik had ze juist overgezet van haar oude computer naar haar nieuwe....
Ook, heel stiekem, hebben we met de hele famile, inclusief kleinkinderen en achterkleinkinderen, een fotoshoot gehouden. Gewoon hier in de tuin. Gelukkig was het die ochtend droog. Maar toch wel een beetje frisjes, zo midden in de winter, om dan zonder jas buiten te staan. Maar het was wel heel leuk, vond ik. Vooral de foto van Thierry, Roxanne en Mariska. Die hebben we in dezelfde positie gezet als op een foto van 1993. Beide foto's heb ik ook weer tot een pagina verwerkt.
Intussen begon het boek al aardig gestalte te krijgen. De voor- en achterkant had ik ook al af. En de voorkant heb ik gelijk mooi kunnen gebruiken als uitnodigingskaart voor mama's feestje. Wist zij veel. :-P
Alle pagina's heb ik gewoon in Photoshop of Paint Shop Pro gemaakt. En die pagina's heb ik weer ingelezen in software van verschillende fotoboekfirma's. Ik vond 'de fotofabriek' het prettigste werken. Daar heb ik uiteindelijk het boek ook besteld. En toen was het wachten geblazen....Ik kreeg een melding dat ie op een woensdag zou komen. Kwam mooi uit, mijn moeder moest dan toch naar haar eerste cursusles' windows 10'. Mijn zus kwam bij mij thee drinken zodat ze er zou zijn als ie door de brievenbus zou vallen. Spannend!!!
En wachten. En wachten. Nou zeg, normaal is de post allang geweest. De track en trace gaf nog steeds aan dat het 'onderweg' was. Wachten. Pfff. Mijn zus is uiteindelijk maar naar huis gegaan. Om 18.45 kreeg ik een melding dat de zending om 18.15 was afgeleverd. Huh?? Afgeleverd?? Niet hier! Waar is dat boek?? Paniek!! Ik bellen naar post.nl. Best wel pissig inmiddels. Bleek dat, als je zo'n melding over brievenbuspost krijgt, dat betekent dat het is afgeleverd aan de postbode. En aangezien de goede man geen scanner heeft doen ze dat dus vantevoren. Zou mooi zijn als je dat ergens kunt lezen op de website.... :-/ Het boek zou waarschijnlijk op donderdag in de bus vallen en inderdaad, daar was ie dan eindelijk. Als een speer naar mijn zus gereden zodat we het samen open konden maken.
Ik moet zeggen: hij is mooi geworden! Mooier dan ik had verwacht zelfs.
En gisteren konden we hem dan eindelijk geven. Hè hè. En ze was echt 80, hoor. Op de deur prijkte ook al zo'n 80/hoe ouder hoe wijzer biljet. Had buurman Jan opgehangen.
Jos had zich de tandjes zitten vouwen op een grote 8 en 0 in plastic boterhammenzakjes. Staat altijd leuk! En moeders was blij met het boek, gelukkig. Inmiddels heeft ze hem al tig keer doorgekeken.
En als ze de hele club ziet, dan bedenkt ze zich dat ze er samen met mijn vader aan is begonnen en dat het nu een hele familie is geworden. (haar woorden) :-) Mooi!
Ergens volgende week zal ik hier een link naar de online versie van het boek zetten......

Een dagje Musical Scratch in Leiden

Ik was gisteren al ruim voor de wekker wakker. Het was DE dag van de musical Scratch in Leiden! We hadden er de afgelopen weken al flink voor 'geoefend'.
Ons groepje bestond dit jaar uit Hennie, Marjan, Paulien, Lenie en ik. Ine moest helaas door ziekte verstek laten gaan. De bus bracht ons in rap tempo naar Leiden. En zodra we in de Pieterskerk aangekomen waren zochten we snel een plekje uit op de tribune. Dat lijkt elk jaar steeds moeilijker te worden. De beste plekken zijn al snel 'ingepikt'. Tja, of we moeten NOG vroeger komen. Dat zou ook schelen, misschien. Dit jaar was er weer een verbetering aangebracht op de tribunes: er was nu een schot achter de looppaden aangebracht. Zo was er geen kans meer dat er tassen, mappen, waterflesjes en dergelijk naar beneden konden mieteren. Dat scheelt een hoop stress!
Het koor bestond dit jaar uit 357 sopranen, 367 alten, 59 tenoren en 42 bassen. Het orkest bestond uit 73 personen. Een behoorlijk volle bak, dus. En dat was ook wel te horen. Ah, mooi, hoor, om bv. Edelweiss met zijn allen te zingen! Heel sfeervol. Nummers uit de Sound of Music, de West Side Story en uit Les Miserables waren nieuw dit jaar.
Tussen de middag strijkte de paarse (kwa kleding) zwerm weer neer bij V&D. Gelukkig was La Place nog open. Na de middagrepetitie zijn wij als groepje neergestreken bij 'Den Bierbengel' waar Marjan al een tafeltje had geboekt voor ons Scratch menu. Daarna kak je een beetje in, dan begint de vermoeidheid op te spelen.
Mijn moeder en buurman Jan zaten tijdens het concert ook in het publiek. En zij hebben genoten van de avond. Ze vonden het grandioos. Altijd leuk om te horen, natuurlijk. :-)
Daarna zijn we weer met de bus naar Zoetermeer gegaan. Mijn Jan heeft me van centrum West opgehaald en zo kwam er om kwart over 11 een eind aan de lange, lange dag! Maar wel een hele fijne, gezellige, krampachtige (pijn in nek en schouders vanwege het in een houding staan en weinig ruimte hebbend op de tribune), musicale, paarse dag!
En weet je...er zat een vrouw op de tribune voor me met een prachtige, met kraaltjes borduurde, sjaal om. Ik zat er maar naar te kijken. Heb haar zelfs nog even gezegd dat ik hem zo mooi vond. En ik ging net even googlen.... Kwam ie toch in ene keer bovendrijven! Gelijk eentje besteld! Moet wel weer uit China komen. Kan ff duren, maar ik heb geduld! Ik kijk er nu al naar uit! :-)

Hier zijn nog een link naar 13 filmpjes van gisteravond op YouTube......