Zo blijven we bezig....

En zo modderen we voort in deze Covid pandemie. Handjes wassen, afstand houden, niet naar drukke plekken, en sinds vandaag dus verplicht zo'n niet- of amper werkend (de meningen zijn verdeeld) mombakkes op. Lang leve de lol, maar niet heus. Ik ben geen fan. Ik trek me dus zo veel mogelijk uit het openbare leven terug. Met Picnic voor de boodschappen en 90% van de rest van de aankopen online. Funshoppen deed ik toch al niet meer. Dan maar liever gewoon aan de wandel in de frisse lucht. 

Voor kerst heb ik bijna alles al in huis. Nu nog maar even afwachten wie ik allemaal mag laten komen! Pfff. Het liefst zou ik een heerlijke winterslaap houden. Dan kijk ik in de lente/zomer wel hoe de wereld en de mensjes ervoor staan....:-) Wat een verloren jaar! Klaag, klaag :-)

Thuis vermaak ik me prima gelukkig. Ben nog steeds druk met het haken van de tweede grote mandala die op de slaapkamer komt te hangen. Driekleurig, aqua/wit/donkerbeige. En weer kom ik tekort aan garen. En weer is het al een hele tijd niet op voorraad. Maar dat geeft niet. Ik kan nog vooruit met mijn sneeuwvlokringen. Ik heb van mijn schoonzus een stapel ijzeren ringen gehad. Die kwamen nog uit de tijd van de oude tantes en hingen al jaren in haar schuur niets te doen. Nou, daar wist ik wel weer raad mee. Een aantal ervan heb ik inmiddels omgehaakt (geen leuk werkje) en in de ringen komen sneeuwvlokken te hangen. Ben benieuwd of dat leuk staat. 

Op Pinterest kwam ik ook weer wat tegen: Tatting. 'Tatting?'; vraag je je nu vast af. Ja, tatting. Had er zelf ook nooit van gehoord. Maar dat blijkt een soort van kant maken te zijn. (Neem de vorige zin niet te letterlijk, hè....ik ga echt niemand, en zeker mijzelf niet, van kant maken, hoor.) :-D

Maar het zag er zo mooi uit. Nog fijnere sneeuwvlokjes kun je ermee maken. Je had er speciaal fijn garen en een shuttle met spoeltje voor nodig. En laat Aliexpress dat nu voor een habbekrats te koop hebben! Dat is inmiddels ook binnen. Weet je trouwens dat ze tegenwoordig wel vijf pakjes van Ali in één pakket afleveren? Mooi geregeld! Binnenkort ga ik dus kijken of ik er weer een nieuwe hobby bij heb of dat ik het na één keer in de hoek gooi. Het kan alle kanten op bij mij.

Waar gaat u met die boom naartoe????

 "Mevrouwwww, waar gaat u met die boom naartoe?" werd me vanmorgen toegeroepen bij de Praxis Nou, die boom gaat met mij mee naar huis. Ik had hem net met een heupzwaai in mijn kar gemieterd. Er stond ook 'showmodel' op. Dus dan denk ik: oh, een showmodel...daar willen ze van af. Het model stond me aan, de prijs stond me aan. Dus hoppeta, in mijn kar ermee. Bleek dat op alle kerstbomen een kaartje met showmodel hing! :-) Ze stonden gewoon aldus tentoongesteld. Ja, jeetje. Let ik daarop.... Was me gewoon niet opgevallen :-) Ik zag door mijn eigen, ondanks met zeep ingesmeerde, beslagen brillenglazen, aan de medewerker's ogen (want we hadden beiden een bakkesboerka op) dat hij niet geamuseerd was. Ik daarentegen wel. :-)  Jeetje, kan toch gebeurennnnn. Pffff. Met de boom in een nette doos en nog een doosje goudkleurige schroefjes heb ik het pand verlaten.

Ik was daarvoor ook al bij de kerstshow van de Driesprong geweest. (Mondkapje (nog) niet echt verplicht daar gelukkig.) Hè, altijd wel weer even leuk. Ze hebben daar een soort machine die je kar en je handen besproeid met een goedje) :-) Het was niet zo druk, maar wel drukker dan andere jaren. Waarschijnlijk verspreidt de klandizie zich nu wat beter. Ik moet er niet aan denken om tegen de kerst daar te lopen. ALS de toko dan nog open is... Je weet ut niet. Het was wel ruimer opgezet dan vorige jaren, dus dat is goed. Niet heel veel nieuws gezien. Ook geen mooie bijzondere ballen. Ik kwam wel weer thuis met een schattige vogelkooi. Die vul ik tegen de kerst wel met dennengroen en lampjes ofzo. 

Het schilderen van de kozijnen is klaar. Van maandag t/m zaterdag ben ik elke dag wel bezig geweest. Ik was in eerste instantie van plan alleen de tuinkant te doen. Toch ook maar gelijk de keukenkant gedaan. Toen stak de tuindeur weer af met de rest, dus hatsikidee, die deur ook maar gelijk mee. En dan denk je dat je klaar bent. Maar nee, de zelfgemaakte klep van de airco was nog bruin. Zou volgend jaar raar staan, dus die weer van zolder gehaald en een lik gegeven. Net op tijd klaar want mijn pot verf was opperdepop. Ik moet nu toch wel wennen aan de kleur. Nou, eigenlijk aan het gebrek aan kleur. Het is nu zo saaaaai. Zo'n dertien in een dozijn kleur. Zo'n meute-kleurtje. Had ik kunnen weten natuurlijk. Nou, ik kijk of ik er aan kan wennen. Zo niet, dan gaat er een andere kleur overheen als de rest van de kamer aan de beurt is. Komt goed!

Hoofdpijn, geduld, haken...

Afgelopen week heb ik me maar even in mijn schulp teruggetrokken. Ik heb niet vaak hoofdpijn, maar nu heb ik het 8 dagen achter elkaar gehad. Aan het begin heel hevig. Ik werd er zelfs 's nachts wakker van. De laatste dagen mild, maar nog steeds aanwezig. Ook Jan kreeg er last van. Afspraken heb ik maar afgezegd. Verder hebben we beiden geen klachten gehad. We zaten er wel op te wachten, maar ze kwamen niet. En ja, alleen hoofdpijn.... daar word je niet op getest. Toch maar even geen mensen zien. Je wilt niks overbrengen, toch? Sinds zaterdag ben ik weer pijnvrij, gelukkig. Dus...een gewoon virusje? Waarschijnlijk.

We gaan nu weer verder met de orde van de dag. Ik werk nu even mijn blog bij, drink even mijn koffie op, hang dalijk nog even een was op en dan ga ik beginnen. Schuren, afnemen, afplakken, grondlak, lak! Alle donkerrode kozijnen (de verf zit er waarschijnlijk vanaf de oplevering in 1980 al op) worden crème. Een mooi klusje voordat de bank komt. Tjonge jonge, het in elkaar flansen van die bank heeft 15 weken gekost. En dan maak je een afspraak voor bezorging, komen er nog eens 3 weken bovenop.... Het maken van onze auto, notabene in Engeland, ging stukken sneller dan een lullige bank van Neerlands fabricaat. Maar goed. Geduld, Ien, geduld.

Intussen zat ik op haakkatoen te wachten wat maar niet op voorraad bleek. Ook wekenlang al niet. Ik kon dus ook niet verder met mijn nieuwe mandala. Zucht. 

Ik had nog wel een bolletje dun wit liggen, dus daar heb ik sneeuwvlokken van gehaakt. En dat is leuk om te doen! Elke sneeuwvlok is uniek, in het echt en nu ook kwa haakwerk. Op het internet staan duizenden patroontjes. Van heel simpel tot wat moeilijker (vooral de 3D patronen uit Rusland) De één nog mooier dan de ander. Maar wel heel prettig om daar je tanden eens in te zetten. Ik heb in ieder geval diverse nieuwe steken geleerd. En het is zulk pietepeuterig werk. Nooit gedacht dat ik dat zou kunnen, maar hoe meer je het doet, hoe makkelijker het gaat. Oefening baart echt kunst.

En dan kom je ook steeds meer tips tegen. Over dat je zo'n sneeuwvlok moet stijven. (kwam ik veel te laat achter, maar ik bleek gelukkig nog een spuitbus stijfsel te hebben staan. Hoe ik ooit aan die bus ben gekomen ben is me nog altijd een raadsel.... 

En dat er templates bestaan om je haakwerk secuur op te spelden. Kwam ik ook te laat achter. Ze worden nu prachtig regelmatig. Dus ik denk dat ik de vorige twaalf nog even over ga doen, kwa opspannen. Ik weet nog niet wat ik met al die sneeuwvlokjes ga doen. Misschien iets voor het raam, misschien iets van een slinger. Ik kwam op Etsy ook nog wat schattigs tegen. Tjonge, daar vragen ze wel een hoop centjes voor, zeg. Maar aan de andere kant...er zit ook wel veel tijd in.

Zo, de koffie is op.... was ophangen.... schuren....afnemen....afplakken....Misschien nog een eerste laag grondverf. Anders is er morgen weer een dag!

Over gestrande moesjes en virtuele brillen......

Pffff, zijn eindelijk de dakdekkers met hun herrie opgehoepeld, zijn ze even verderop weer de tuin aan het betegelen en de tegels vast aan het trillen. De scholen zijn nu ook uit, het jonge grut is weer buiten aan het spelen. Het grut van tegenwoordig krijst. Echt KRIJSEN met hoofdletters, ja. Niet gewoon naar elkaar roepen of zo. Niet uit enthousiasme tijdens een spelletje. Nee, gewoon in het wilde weg krijsen. Eentje begint, de rest volgt. Volkomen nutteloos. Deden ze dat vroeger nou ook of word ik gewoon oud? Weet je, ik wil het niet eens weten! :-)

Maar wat hebben we nog een mooie nazomer, he? Zondag nog lekker in de tuin bij mijn zus kunnen zitten. Tot de zon begon te zakken. Binnen hebben we nog een foto gemaakt van moeder met haar dochters. Oh oh, die moeder van ons.... Die had zondag weer wat. Ze was op de bus gestapt richting mijn zus. Die bus verandert op het station van nummer en rijdt dan rechtstreeks door naar de wijk van mijn zus. Ze kan dan blijven zitten. Ze vraagt nog speciaal aan de chauffeur of hij door zou rijden en ja, dat zou ie doen. Mooi niet. Hij rijdt weg, weer richting mijn moeders huis met mijn moedertje er nog in! :-) Mijn moesje boos naar de chauffeur toe: wat doet u nu??? #$%&% Ohhhh, hij had het verkeerd begrepen. Nu wist hij wat ze bedoelde. Tja, daar had ze niks aan. Bij de eerstvolgende halte is ze uitgestapt. Aan de kant van een grote weg, waar ze geen kant op kon. Wat nu? Paniek! En nooooit heeft ze haar telefoontje bij zich en nu toevallig gelukkig wel. Whatsapp gaf aan geen bereik te hebben. Toen maar gebeld. Gelukkig kwam Nico als redder in nood op de proppen. Ze maakt wat mee, ut besje.:-) Als ze haar telefoontje niet had gehad, had ze er nu nog gestaan :-) Voortaan toch maar meenemen, hè, mam??

Ook zondag, voor we naar mijn zus gingen, kwamen Mariska en Alex langs. Zij wilden ons trouwboek en ons album met trouw-, geboorte- en rouwkaarten doorkijken. Ze zijn gewoon ideetjes aan het opdoen. Zelf hebben ze nog niet zoveel trouwerijen meegemaakt. Volgens mij duizelt het ze op dit moment. Zoveel mogelijkheden! Nou ja, komt tijd, komt raad, komt goed! Ze hadden ook zo'n Oculus Quest bril meegenomen. Zo'n virtuele bril. Ik hoorde dat ze die hadden, dus dat wilde ik ook wel even proberen. Ik hou wel van die nieuwe gadgets. Maar dat viel nog niet mee, zeg. Ik heb twee spellen gedaan, Beat Saber en ' oh, ik ben de naam alweer kwijt'. Maar je waant je in een hele grote ruimte. Zo mooi gemaakt. Je bent al een tijd bezig om die handdingen onder bedwang te krijgen zodat ze doen wat jij wil. En je wordt er nog moe van ook. En dan deed ik nog maar de 'easy level'. Pfff. Leuk om een keertje gedaan te hebben... 

Over daken, Meijendel en jurken

Maandagochtendvroeg... Man aan de deur. Ja, mevrouw, we gaan vandaag het dak van uw schuur vernieuwen, maar er hangen allemaal takken overheen. Mogen we die weghalen? Dak van de schuur vernieuwen?? Weet u wel zeker dat u hier moet zijn?? Noemt ons adres. Ik weet van niets. Moet u nog meer daken vernieuwen in deze straat of ben ik de enige? Nee, een heel aantal... Fijn dat Vestia dat even aan de bewoners doorgeeft... niet dus! Inmiddels zijn ze luidruchtig bezig. Een hoop bla bla bla over en weer. Al drie dagen lang, want de klus echt afmaken doen ze niet. Pas op het eind werken ze elke schuur af, neem ik aan. Mijn seringenboom is flink gekortwiekt. Het stinkt in de schuur. Maar ja, het knapt wel lekker op.

Diezelfde maandag, het weer was prachtig, hadden Jan en ik weer een wandeling gepland. Deze keer naar Meijendel. Ik kwam er als kind veel, maar ik herkende helemaal niets. Misschien dat wij vroeger in een ander gedeelte aan de wandel gingen? Ik had paden in mijn hoofd met aan weerszijden rozenstruiken. In de herfst heleboel rozenbottels. Geen eentje gezien! Maar waarschijnlijk was dat dan totaal ergens anders. We namen de gele route. Door bos, duin en strand. Heel afwisselend. Voor de kust lagen een hoop cruiseschepen te dobberen. Tjonge, wat hebben die een strop door de Corona. Het was heerlijk op het strand. We hebben daar een hele tijd gezeten. Jammer, dat daar geen strandtent was waar je iets kon eten/drinken. Het was een fijne dag. Wat waren we 's avonds moe van het lopen! We worden echt een dagje ouder. En langzamer ook! Al die ANWB uitgedoste stellen haalden ons met snelle tred in. :-)

Dinsdag had ik met Mariska afgesproken. Nadat ze voorzien was van brood en thee hebben we bruidsshows zitten kijken. De hele middag/avond! Hapjes, drankje erbij. Gezellig. Shows van Pronovias, Demetrios, Rosa Clara, Randy Fenoli, Justin Alexander, Jésus Peiro en nog veel meer. En het commentaar was niet van de lucht natuurlijk. Ik blijk niet van een rij knoopjes op de rug te houden als er geen kant bij zit. (benadrukte ruggengraat idee). Zij houdt niet van splitten en doorzichtige jurken waar je geen ondergoed onderaan kunt. Goh, je komt wat tegen op die shows. :-) Gelukkig hebben we beiden wel zo'n beetje dezelfde smaak. Een aantal jurken bleven wel in onze herinnering hangen. Maar ja, welk merk waren die nou? Hadden we nou maar aantekeningen gemaakt. En dan ga je een aantal shows nog maar even kijken. Tot je ze weer gevonden hebt. De jurk waarvan we beiden een AHHHH moment hadden bleek iets boven de begroting te gaan. Die is nu inmiddels aangepast. Naar boven inderdaad! Ja, jeetje, je wilt toch dat je dochter er mooi en elegant uitziet op haar dag? Maar goed, zover is het allemaal nog niet. Tegen die tijd zal die jurk waarschijnlijk al niet meer te bestellen zijn. Maar dan hebben ze weer nieuwe! Komt goed!

Naar de hei....

Het wordt geen vakantie dit jaar. Het plan dat we hadden om in de herfst nog een weekje weg te gaan laten we varen. Vanwege Kiwi. We willen het de oppassen niet meer aandoen. Mevrouw heeft een rijk  medicijngebruik. Heeft allerlei gezwelletjes aan haar voetjes waar een soort van afscheiding uit komt. Ziet er niet smakelijk uit. Poept al een jaar naast de bak. Plaste tot voor kort er nog wel in. Inmiddels weet ze van voren nog amper dat ze van achteren ook nog leeft. Dit heeft tot gevolg dat ze haar twee voorpoten netjes in de bak zet en dan denkt dat ze er helemaal op zit. Terwijl haar kontje er dan nog buiten hangt. Plasssss. En het zijn geen kleine plasjes, want ze drinkt als een Tempelier! Ach, je kunt het een zeer slechtziende dame op leeftijd, met artritis, niet kwalijk nemen. Ze heeft nu wel de bijnaam 'mevrouw zeikstraal' of 'dat zeikwijf'. Maar ja, ze is zo lief, hè.

Ze ligt, als ze de kans krijgt, de hele dag op schoot. Ze eet nog steeds de oren van onze kop en het liefst eet ze ook nog eerst Mango's bakje leeg. Laatst heb ik een nieuwe 'kattenbak' voor haar gekocht. Eigenlijk is het een honden-etensbak-plateau. Maar groter en lager dan ze had. En dat gaat beter! Zo hoeft ze er niet meer op te klimmen met haar stramme pootjes. Elke keer dat het nu goed gaat, juichen we haar toe. :-) Voor de zekerheid ligt er nog wel een halve vuilniszak en een krant onder.....

Maar goed, voorlopig dus even niet weg. Dan gaan we maar dagjes uit. Dat is het plan. De eerste hebben we er op zitten. Een dagje naar de hei. Ik hou van de hei. Ik hou van de kleur. Ik hou van de zoemende bijtjes. We hebben de rode route gelopen in de Kaapse bossen bij Doorn. Het was prachtig weer. Zonnetje erbij. Heerlijk gewandeld. Een mooi stukje natuur. Jammer dat er een rij stond bij het restaurant Chalet Sint Helenaheuvel. Daar hadden we graag op het terras neergestreken! Zag er leuk uit. Misschien een volgende keer!

Haken, haken, haken.....

Eindelijk. Mijn vreselijke strengen Schaap en Draak- wol zijn verwerkt! Dat is die wol die ik ooit op een beurs heb gekocht. Prachtige wol, kwa kleur. Een draak van een wol om mee te breien. Nou ja, het breien op zich ging prima, alleen hij breidt breed uit, in plaats van hoog. Akelig irritant is dat.

Nu heb ik inmiddels een omslagdoek ermee GEHAAKT. En dat ging goed! En dat ging zò goed, dat ik zelfs nog blij met het uiteindelijke resultaat ben ook. Goh. Ook mijn bolletje glitterdraad met frutseltjes, dat ik ooit in Leeds had gekocht, zit in de sjaal verwerkt. Laat de herfst maar komen!

Nu heb ik voorlopig wel genoeg sjaals en omslagdoeken gemaakt. Ik ging op zoek naar iets anders om te maken. En Pinterest is dan mijn grootste inspiratie bron. 

Daar zag ik een gigantische gehaakte mandala. De Meu Mundo. Een haakwerk in een ring van een meter groot. Jeetje, gaaf! Maar ja, kan ik dat wel? Nooit gedaan. En ik zag hem ook nog eens in een mooi verlopend garen. Ik wist nog niet precies in welke kleuren ik hem dan zou willen. Zo'n bol bestellen neemt ook nog eens een maand levertijd in beslag. Dat winden der kleuren is maatwerk. De kamer is nog niet opgeknapt. Bestel ik dalijk een bol, en dan kloppen de kleuren weer niet met het aanstaande-ooit-als-Kiwi-is-overleden-behang. Wel doen, niet doen... Wikken, wegen, wikken wegen.   Weet je wat? Ik maak hem in één kleur. In glanskatoen. In de kleur van de aanstaande-hopelijk-aan-het-eind-van-deze-maand geleverde bank! Hup, naar Pera en Pasha. Lapje leer mee voor het uitzoeken van de juiste kleur. Oeeehhhh, wat een dunne katoen. Dat moet met een heel dun haaknaaldje. Heb ik daar wel geduld voor? Krijg ik daar geen kramp van in mijn hand? Toch maar een paar ergonomische haaknaalden in diverse maten besteld via het internet. Het patroon uitgeprint. Haaknaald 1.75 in de hand...Ik kon beginnen.

De eerste 18 rondes gingen goed. Daarna begon ik tijd te verliezen door het elke keer weer zoeken waar ik was in het patroon. En als het niet snel kan, dan verlies ik mijn interesse... Dat moest anders! Voor ik het op zou geven.

Vanaf ronde 19 heb ik elke nieuwe rij op mijn eigen manier uitgeschreven. Dat 'las' stukken makkelijker dan steeds weer zoeken in het patroon. En dan schiet het wel weer op. En het werd mooi. Hij werd al groot! Tijd om weer naar Pera en Pasha te gaan om alvast een ring te halen. Oei, een ring van een meter, waar hij origineel in moest, was wel èrg groot! Ik nam de 80 cm. Ook groot zat....

Inmiddels had ik het patroon bijna af. Maar eens passen in de ring. Ik had natuurlijk weer niet genoeg steekmarkeerders. En de markeerders die ik had bleven ook al niet goed zitten. (inmiddels maar een lading nieuwe bij tante Ali besteld) 

Oeps, als ik hem aanspande, was mijn haakwerk veel te groot. Maar eens 5 rondes uitgehaald. Daggggg, uuuuuren haakwerk! :-)

Het inhaken in de ring heeft ook veel tijd gekost. Dat moest echt in etappes. Je zit in één houding en maakt steeds dezelfde beweging. Niet goed voor je rug en je schouder. 

Inmiddels is hij klaar en hangt hij voor het raam. Van binnenuit ziet hij er ragfijn uit. Heel mooi.

Van buiten zie je de kleur groen beter. 

Inmiddels ben ik weer naar Pera en Pasha getogen. Nu met een overgebleven stuk slaapkamer-gordijn, ook weer voor de kleur. Ik heb de smaak te pakken. De volgende wordt wèl 1 meter groot. Voor op de muur. Driekleurig! Aqua, zand,wit. Kan nog net voor de winter... Ik heb wel goed licht nodig voor die minieme steekjes.

Eerst maar weer een leuk patroon van Pinterest plukken. De Russische zijn erg mooi, vind ik.