Dat doe ik dus niet meer: klussen in een volle kamer! Er is niks frustrerender dan dat. En het rotte is dat ik toch afhankelijk ben van meneer 'Ja, maar niet nu', ook wel luisterend naar de naam Jan. Hij moet toch helpen sjouwen met spullen en kasten. Van de ene kant naar de andere kant.
Vanmorgen was ik vol goede moed begonnen met behangen. Ene kast leeg gemaakt en verschuiven maar. Ik had plek om in ieder geval het linker raamgedeelte en bijna een hele muur tot aan een andere kast te kunnen behangen. Ik had nog hoop dat Jan in die tijd dan naar een al geplande verjaardag in Maarssen zou gaan, zodat als ik klaar was, hij dan ook weer thuis was om te helpen met de boel weer op zijn plek te schuiven, zodat ik achter de andere kast kon gaan behangen. Ik had zo'n mooi schema in mijn hoofd, hè!. Ach ja. Het ging in eerste instantie ook voorspoedig. Had er voor de koffie al 4 banen opzitten. Easy Peasy! Jan schoot niet op. Moest nog onder de douche, nog scheren....zat een route op de computer te bekijken, want ja....hij wilde wel weer een sightseeing route naar Maarssen pakken. &$%^# Gaat helemaal geen tijd inzitten, hoor! Welnee!
 |
| behangetje, met glitters! |
Nou ja, Ien, denk aan je bloeddruk! Laat maar gaan. Ik kon nog wel even verder met de muur. Tot aan de kast. Verder niet natuurlijk... Ok, was ook zo klaar. Dan maar de hoek om, richting de raamkant. Ik weer de muur insmeren. Rolde lekker, heerlijk gladjes. Veeeeeel te gladjes! Er had toen eigenlijk bij mij al een belletje moeten gaan rinkelen. Maar nee, het bleef oorverdovend stil (= Oxymoron, Guido Weijers, moet nu ineens aan hem denken, maar dit terzijde, ik dwaal af). Ik plak de baan ertegen aan en hij bleef maar niet zitten! Elke keer dat ik hem aandrukte langs mijn loodlijn kwam de bovenkant weer naar beneden! Zo goed en kwaad als het kon heb ik hem opgeplakt en ben van een afstandje gaan kijken. Nou, dan weet je niet wat je ziet! Hij gleed zo van de muur af! :-) What the f**k?? Het leek wel een lawine. Ok, vliesbehang op beton kleeft dus niet. Weer een ervaring rijker. Maar weer op een holletje naar de Praxis om voorstrijkmiddel te halen. En inmiddels zit dat er ook weer op gesmeerd. Natuurlijk maar de halve kant. Aan de andere kant staan weer kasten. En ik heb maar korte armpjes! Moet ook weer 8 uur drogen, uiteraard! Ik kan dus weer niet verder. Erger, erger! Heb maar vast lampen besteld via het internet. Ik moet toch wat, nietwaar?
We houden de moed er maar in! :-)
Dat doe ik dus niet meer: klussen in een volle kamer! Er is niks frustrerender dan dat. En het rotte is dat ik toch afhankelijk ben van meneer 'Ja, maar niet nu', ook wel luisterend naar de naam Jan. Hij moet toch helpen sjouwen met spullen en kasten. Van de ene kant naar de andere kant.
Vanmorgen was ik vol goede moed begonnen met behangen. Ene kast leeg gemaakt en verschuiven maar. Ik had plek om in ieder geval het linker raamgedeelte en bijna een hele muur tot aan een andere kast te kunnen behangen. Ik had nog hoop dat Jan in die tijd dan naar een al geplande verjaardag in Maarssen zou gaan, zodat als ik klaar was, hij dan ook weer thuis was om te helpen met de boel weer op zijn plek te schuiven, zodat ik achter de andere kast kon gaan behangen. Ik had zo'n mooi schema in mijn hoofd, hè!. Ach ja. Het ging in eerste instantie ook voorspoedig. Had er voor de koffie al 4 banen opzitten. Easy Peasy! Jan schoot niet op. Moest nog onder de douche, nog scheren....zat een route op de computer te bekijken, want ja....hij wilde wel weer een sightseeing route naar Maarssen pakken. &$%^# Gaat helemaal geen tijd inzitten, hoor! Welnee! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten