Er waart een virus rond....

Er waart een virus rond. (Ik moet ineens aan de schotse komiek Billy Connolly denken die ooit een hilarisch stukje in een van zijn shows had: There's a bug going round. Tranen heb ik me toen gelachen.) Er waart dus een virus rond. En dan heb ik het niet over het Corona-virus dat momenteel China ontwricht. Nee, het doodgewone verkoudheidsvirus waart rond. Een hardnekkig virusje. Het heeft mij ook hard genekt. Veel langer dan gedacht. Normaal ben ik er wel weer met een paar dagen vanaf maar deze keer niet. En dan vraag ik me af: ligt dat aan het virus of ligt dat aan het feit dat ik een dagje ouder word?
Het begon met keelpijn, daarna een loopneus en hoofdpijn erbij. En traanogen! Ik heb nog nooit zulke traanogen gehad. Drie dagen en nachten lang, water, water, water. Mijn maag begon gezellig op te spelen. Beetje misselijk en oprispingen. Mijn neus stopte met lopen. Mijn ogen droogden op. Maar die droogden teveel op. Twee dagen lang had ik voor mijn gevoel zand in mijn ogen. Van het ene uiterste in het andere. Hoofdpijn kwam en ging, kwam en ging. Algeheel malaise gevoel zonder echt heel ziek te zijn. Geen hoge koorts gehad, geen spierpijn. Mijn maag- en darmkanaal was flink van streek en ik heb maar gewoon 'zieligjes' op de bank gehangen. Hoestend. Beetje Netflix kijkend. Er kwam toch niks uit mijn handen. Zo slap als een vaatdoekje. Nergens zin in. Nergens puf in. Bwlahh.
Maar ja, ook dat is weer voorbij. Ik ben weer in de running.

Had ik trouwens al eens verteld over mijn nieuwe hobby?
Ik kwam op het internet een filmpje tegen over het gieten van UV Resin. Een soort epoxy. Ik was laaiend enthousiast. Dat wilde ik ook! Ik ging eens kijken waar je de spullen ervoor kon kopen en ja, hoor, AliExpress had alles in huis. Voor +/- 15 euro kon ik uitproberen of dit een leuke hobby kon worden.
De spulletjes druppelden binnen. Ik kon beginnen. En het lukte ook nog eens! Je moet wel alle ramen tegen elkaar openzetten want het goedje stinkt als de neten als het onder het apparaat staat. Puur gif, lijkt me. Maar niet inademen! Mondkapje gekocht. Maar zo leuk om te doen. Ik heb al het een en ander gemaakt. En er staan zoveel mooie voorbeelden op het internet om te maken. Inmiddels heb ik al heel wat extra kleuren en spullen bij besteld bij Ali. Van het een komt het ander.... Ik heb inmiddels de platinum status bij AliExpress. :-)

Bovenstaand nog een scrap van Elaine-Mae. Die er een broertje bij krijgt. (Had ik ook nog niet verteld, toch?)

Januari is begonnen....

En zo zijn we alweer halverwege januari aangekomen. De tijd vliegt. Begin van deze maand zijn we met zijn viertjes naar Top 2000 live geweest. Altijd weer een feestje. Lekker meegeblèrd met een hoop hits. ' Ben' van Michael Jackson en 'Blackbird' van de Beatles werden deze keer ook uitgevoerd. Zulke mooie nummers! Bij sommige nummers was de man met de trombone wel heel overijverig. Hij blies zowat iedereen van het podium af. Als van ouds eindigden ze weer met het rijtje Go like Elijah, Viva la Vida en Hey Jude. Lekkere meezingers. Ik had geen idee dat ze daar elk jaar mee eindigden, maar ik las het terug op mijn blog. :-) De glupen!

Januari begon voor mijn moeder niet zo leuk. Een stevige verkoudheid mondde weer uit in een longontsteking. Gelukkig kreeg ze deze keer vrij snel een antibiotica kuur dus inmiddels is ze weer wat opgeknapt. Dus ja, ze kon best mee naar de markt, hoor. Normaliter lopen we altijd van haar huis naar de markt, maar nu heb ik de auto maar ruim halverwege geparkeerd. Daar was ze achteraf toch wel blij mee. Ze was moe en was blij dat ze weer even kon zitten. Maar ze heeft haar frisse neusje gehaald!

Vriendin Els ligt sinds 30 december voor de tweede keer in het ziekenhuis. Weer met een nieuwe bloeding in haar lever. Volgens de leverarts was het uiterst zeldzaam om twee keer achter elkaar een bloeding te krijgen. Maar zo zie je maar weer. En weer is ze geopereerd. Inmiddels zijn ze erachter dat er ook nog adenomen in haar lever zitten. Daar moet ze later in het jaar nog eens aan geopereerd worden, dan worden ze weg gehaald. Het herstel ging de afgelopen weken erg langzaam. Ze bleef maar koorts houden. En pijn. En misselijkheid. Heel sneu.
Gisteren zijn Jan en ik, na een lunch bij Karin en René, bij haar langs geweest in het ziekenhuis.
Een lekkere lunch trouwens! Twee gangen met liflafjes, mooi opgemaakt en tentoongespreid. Ik hou daar van. Ik heb er zelf het geduld niet voor maar het oogt zo mooi. Een plankje met courgette soep, een toastje met vissalade en een stukje brood met ook iets van vis. Daarna een bordje met een gefrituurd ei, wat garnaaltjes en een, ook met garnalen, gevulde tomaat. Smul.  Daarna diverse broodjes/croissantjes met beleg. En weer een mooi uitziend toetje. Een schattig oud kopje met lemon curdkwark, een potje met citroenvla en een chocoladerolletje erbij. Wat jammer dat ik er geen foto van heb gemaakt! Je zal er ter plekke trek in krijgen... Was erg lekker en gezellig.
Ok, het was tijd om van Montfoort naar het UMC te rijden. Ken je dat, het UMC? Wij waren er nooit eerder geweest. En wij wisten dus ook niet dat het zo'n uitgebreid terrein was. En kun je daar verdwalen? Ja, wij wel. Dat krijg je als je je niet voorbereid. Het was donker en er staan overal borden. Sommigen verlicht, sommigen niet. En we zien beiden niet zo denderend in het donker blijkt nu. Op zoek naar een parkeerplek. En je ziet soms wel P staan met rijen eronder voor wie die P was... Maar daar reden we dan alweer voorbij. Goh, waar we niet allemaal geweest zijn. Uiteindelijk hebben we hem bij het WKZ geparkeerd. Maar hoe moesten we toen naar het UMC komen? We zagen vanuit het WKZ een loopgang over de weg, ongeveer op twee hoog. Maar in de hal zagen we weer dat we met de lift naar -1 moesten voor het UMC. Stappen we in de lift: geen -1 op het bedieningsbord rechts. Huh? Maar aan het eind van de lift, aan de linker kant, zat nog zo'n bord met wèl -1 erop! WTF??? Wat is dit? Gaat de lift aan de ene kant wel naar beneden en aan de andere kant niet??
We kwamen in de kelder uit. In een soort machinekamer-achtig iets. Zitten we wel goed?? En verder geen kip, hè? Er hing een bordje UMC aan de muur: die kant op.We moesten een lange gang door, in de krochten van het gebouw. Beetje eng, vooral als je net de serie 'Stranger Ways' aan het volgen bent op Netflix. ;-) Aan het eind weer een lift in. Tja, waar naartoe? UMC stond er niet meer, wel een andere afkorting. Die maar proberen. Weer een vrij donkere gang in. Niemand te zien. Nu maar richting de uitgang, want als er een uitgang is, is er dus ook een ingang! Ja, toch? Jippie, we waren bij de hoofdingang! Verder zoeken naar D4 oost. Dat stond wel redelijk netjes aangegeven gelukkig. De juiste kamer gezocht en ja, hoor, daar zat Els. In haar privékamer. Ik schat dat we er zo'n 20 minuten eerder hadden kunnen zijn dan nu, na onze expeditie Robinson....
Ah, die Els. Gelukkig ging het alweer wat beter met haar. Ze was net die dag voor het eerst koortsvrij. Ze zat flink op haar praatstoel. Ze hoopt aanstaande woensdag weer naar huis te mogen, als het goed blijft gaan. Dat hopen we dan maar. Het jaar begint niet echt goed voor haar. En het is ook niet leuk om te horen dat je nog een keer geopereerd moet worden. Maar ja, die adenomen moeten er gewoon uit. Die kunnen voor nog meer bloedingen zorgen. Weg ermee! Komt goed, Els, komt goed!

Hoi kerst, dag kerst...,

Het zag er naar uit dat ik dit jaar niets van kerstconcerten zou zien. Tot ik hoorde dat Patricia in haar eentje naar het kerstconcert van de Sprinter Singers zou gaan. Lenie is lid van dat koor. En op het Enjoy kerstontbijt hoorde ik van nog iemand dat ook zij mee zou zingen, niet als vast lid maar als kerstprojectlid. Van september tot en met december kan je dan kerstrepertoire instuderen en dan met twee concerten mee zingen. Lijkt me erg leuk, dus dat ben ik volgend jaar ook van plan.

Op het laatste nippertje heb ik nog een kaartje kunnen reserveren. En wat een leuk concert was het! Voor de pauze zong het koor diverse kerstnummers, samen met het Orke(r)st en soms samen met een soliste. Nella Fantasia vond ik erg mooi klinken. Na de pauze stond er ‘Little Lion, Little Lamb’ op het programma. Een cantate voor kerstmis, bestaande uit een negental, mij onbekende, nummers. Ook wel eens leuk, dat niet geijkte. Ze hebben prima gezongen en Patricia en ik hebben ervan genoten. 

En zo rolden we de kerstdagen in. De dagen ervoor had ik al besteed aan het maken van Rocky Road Cake, bladerdeegballetjes met zelfgemaakte amandelspijs, spicy nuts, peperroomsaus met champignons etc.

Eerste kerstdag kwamen de kinders en mijn moeder met haar vriend. Allemaal te laat!! Pffff. Op zo’n dag heb je best een strakke planning in je hoofd. Wanneer moet wat en hoe laat. En dan druppelen ze allemaal laat binnen. Maar goed, dat soort dingen moet ik dan loslaten, hè? Knarsetandend probeer ik dan de kerstgedachte vast te houden... :-) Ik ben gewoon veel te plannerig.....Maar ik probeer het gewoon goed te laten verlopen, weet je.

Het was trouwens wel gezellig. Ik had zo’n kletsdoosje gekocht en aan de hand van die vragen kwam er best wat los. Grappig! 

Het was een fijne tijdinvulling. Het avondmaal ging eigenlijk heel goed. Alles was gelukt. Dit jaar geen dopjes van thermometers in het vlees. Alle pommes duchess waren tegelijkertijd klaar nu ik weer twee ovens heb. De stoofpeertjes waren weer lekker. Jammer dat ze nu op zijn. Verder had ik tomaten- en kippensoep, varkenshaas, spinaziesalade à la Jamie Oliver, erwtjes en appelmoes. IJs toe met slagroom en koffieboontjes. Niks bijzonders, maar makkelijk en toch lekker.

Ik had voor bij de middag borrel spicy nuts gemaakt en die vergat ik neer te zetten. Dus in die trommel zit ik nu in te graaien.  De toastjes met Stilton met port en met ananaskaas gingen er ook goed in. 

Tweede kerstdag hebben Jan en ik de restjes opgegeten.  Het was toch een lanterfanterdag. Lekker, hoor. Even niks. Een beetje tv gekeken. De musicals ‘Oklahoma’ en ‘Guys and Dolls’ gezien. En nog veel meer muziekprogramma’s gezien. Ik wist niet dat Queen aan het toeren was met Adam Lambert als zanger! Geweldig! Verrassend. Ze geven eind mei een concert in de Ziggodome. Helaas kunnen we niet, anders hadden we zeker gegaan. 

Nu gaan we weer richting het nieuwe jaar. 2019 was een prima jaar. Stukken beter dan 2018 in ieder geval. Laten we hopen dat 2020 voor iedereen een topjaar gaat worden! In ieder geval komt er weer een uitbreiding in de familie: nicht Roxanne is weer zwanger. Nummertje vier komt er aan in de zomer! Ben benieuwd wat het gaat worden! We zullen het zien.... :-)
Voor iedereen de beste wensen alvast!

Er gaat soms wat mis.....

Tussen de keuken en de kamer hangt bij ons elk jaar zo'n kerstslinger met lampjes erin. Vorig jaar had ik er een snoer twinkellichtjes bij gehangen, en dit jaar had ik een nieuw tussenstuk dennengroen gekocht. Misschien was het wel leuk om dan de oude lichtjes eruit te halen en een extra snoer twinkellichtjes erbij te doen. Daar begon de ellende al. De Driesprong had ineens twee kleuren twinkellichtjes, dus ik moest eerst weer thuis kijken welke ik al had. En weer terug om ze te halen.
De oudere gewone lampjes moesten eruit. En die zaten uiteraard allemaal vast en in de knoop. Daar ben ik twee uur mee bezig geweest, met die ^#$@#$ slinger! Maar hij hing!
Ik ben voor de kerstboom naar Praxis gegaan. Daar kun je makkelijk parkeren, hoef je niet zo te slepen met je boom. Hij voelde dit jaar veel zwaarder aan dan andere jaren, maar dat kan ook aan mij liggen.
Achterbank plat, voorstoel plat, boom erin. Sjorren, proppen, gelukt!
Thuis heb ik er vier centimeter af staan zagen, want zo stond dat op de gebruiksaanwijzing. Hup, in een emmer met water om een nachtje in de schuur te acclimatiseren. Ja haa, je trapt zo'n boom op zijn zieltje als je hem in ene keer in de kamer zet. Kan ie niet hebben, wordt ie gestoord van! Pappen en nathouden dus.
Volgende dag... Er moest een gat in zijn stam geboord worden voor de standaard. Diep de kast ingedoken en onder allerlei andere troep de boormachine opgeduikeld. Maar waar waren de boren?? Die zaten er natuurlijk weer niet bij. GRRR. Weer de kast in. Gereedschapskist opgeduikeld. Allerlei boren, maar geen houtboren! En een gat boren in hout met een betonboor of een ijzerboor werkt niet, kan ik je vertellen. De boom liep hoogstens een deukje op. Jan maar eens een appje gestuurd... Waar zijn de houtboren??? Geen sjoege. Boom maar weer terug gehesen in de emmer met water, die uiteraard omkieperde. Sloffen zeiknat. En probeer dan ook nog maar eens die gereedschapskist weer dicht te krijgen. Elk dingetje heeft zijn eigen plekje en verschuif je iets dan gaat ie never nooit meer dicht. *%#$$%^.
Jan komt thuis. Nogmaals gevraagd naar de houtboren. Weer lauw sjoege en hij ging naar het koor. Ik weer de kast in. We moesten toch ècht houtboren hebben. Ergens!! Werkelijk alles overhoop gehaald. Nog een verdekt opgestelde gereedschapskist gevonden! Met jawel, houtboren! Jippie, ik kon weer verder. Gat erin, boom in de standaard gehesen en hup, alvast de streng lichtjes erin die we vorig jaar hadden gekocht. Maar hmmmm, dit waren wittige lichtjes en de slinger in de keuken was nu volledig warm gelig. Dat ging hem niet worden! Ik zat me er al gelijk weer aan te ergeren.
De volgende morgen weer naar de Driesprong een nieuwe streng gekocht en de rest van de dag de boom opgetuigd en de kamer versierd. Hè hè, klaar. En dan ben je dus drie dagen bezig met een boom. En heb je dus drie dagen een vreselijke rotzooi in de kamer.
Ik had voor mijn moeder ook een boompje gekocht. Zo'n cipres-achtig ding. Zelfde soort als vorig jaar, want daar had ze de versierselen nog van. Vorig jaar hadden ze de ballen en versierselen er in geplakt, hij was toen kant en klaar gekocht. Maar nu zaten er dus nog geen haakjes aan de ballen. Die moesten we nog even kopen. En dan komen we terug en dan sta ik bij haar aan te bellen. Ze was uiteraard niet thuis, want ze stond dus naast me met de sleutel. Ik had echt niks meer nodig. Bij haar ook de boom opgetuigd.
Boom op het dressoir... boom op de grond stond beter...boom staat scheef, nee, rieten mand is scheef. Wig ertussen... Boom recht. Toch maar op een tafeltje. Met tafeltjes slepen. En net toen ze de telefoon vast had om hem terug te zetten gaat ie rinkelen. Telefoon van schrik een zwieper door de lucht. Pffff.
Maar het is allemaal gelukt. Ik heb ook nog twee stukken met kerstgroen, bellen en lichtjes voor aan onze deuren gemaakt. Ook weer gebeurd. Maar nu ben ik er wel even klaar mee, met kerst.
Nou, niet echt met kerst... met de versierselen.

Vanmorgen hebben we met het koor gezellig een kerstontbijtje gegeten met zijn allen. Altijd weer leuk. Oh god, dat is waar ook. Nog zo iets... ik had gisteravond nog voor het koorontbijt van die met Philadelphia gevulde salami rolletjes, gedipt in bieslook, gemaakt. Want dat gaat snel en is makkelijk! Tja, toevallig gisteren weer niet. Mijn garneerspuit gaf halverwege de geest. Zat ineens een breuk in. Ik kon met mijn duim pompen wat ik wilde maar hij dacht: doe het zelf maar. De spuit spoot niet meer. De Philadelphia kwam er aan alle kanten uit. En krijg dan die rolletjes maar eens vol. Met één hand zo'n rolletje openhouden, met de andere hand de plastic huls vasthouden en met mijn buik de pomp naar beneden duwen. Wat een ge-etter. Ik was er zo klaar mee! Maar goed, het was weer gelukt. En het was een gezellig ochtendje waar we ook nog een aantal kerstnummers hebben gezongen.
Fijne kerstdagen allemaal! 

Drankavond....

“Komen jullie ook naar onze drankavond aanstaande zaterdag?, aldus zwager Nico zomaar ineens. Drankavond? Hoezo dan? En wat bedoel je daarmee? Zuipen, zuipen, zuipen? Niks voor mij, joh. Maar nee, gewoon een borrel en wat hapjes, voor de gezelligheid. Gewoon, omdat ze met de kerst andere plannen hadden. De kinderen en kleinkinderen zouden ook komen. “Ja maar, Roxanne moet toch zaterdag de hele dag werken en zondag zouden ze Joséphines verjaardag vieren. Die heeft het dan toch veel te druk? En dan ook nog een borrel... weet je het wel zeker...op zaterdagavond??” Ik had het idee dat het op kwam als poepen en verwachtte halfjes dat het uiteindelijk niet door zou gaan. 

Maar afgelopen woensdag lag ik in bed en dacht nog eens goed na. Waarom nou toch zo spontaan een borrel? Op zo’n onmogelijke dag. Tot het me ineens daagde: ze zijn ooit in december verloofd. Licht weer aan. Ipad erbij. Blog geraadpleegd en ja, hoor. 14 december, hun 45e verlovingsdag! Zaterdag dus. Met voorbedachte rade dus. En tegen ons niks zeggen, hè? De gluupjes. En dan lig je gelijk een paar uur wakker. Te denken. Over een felicitatiekaart die dan gemaakt moet worden enzo. :-)

En zaterdag werd het feestje gevierd. Met champagne en taart. Met nog een uitgebreide maaltijd erbij ook. Gezellig! Er kwam nog een oud fotoalbum boven tafel. Zo leuk om weer door te kijken!

En we kregen ook nog een totaal onverwacht nieuwtje te horen, maar daarover later meer.... ;-) Wel een leuk nieuwtje, hoor.

Ik kreeg ook Die zelfde avond nog een niet zo leuk bericht: vriendin Els was met spoed in het ziekenhuis opgenomen. Ze was van de trap gevallen en had een bloeding in haar lever opgelopen. Met gillende sirenes werd ze naar het UMC gebracht en daar met spoed geopereerd om de bloeding te stoppen. Jemig, daar schrik je van. Inmiddels gaat het weer een beetje met haar, gelukkig.... het herstel heeft zijn tijd nodig. 

En zondag zaten we weer met zijn allen in Wassenaar. Nu op het feestje van Joséphine. Zij werd 11 jaartjes oud. Ook al een hele jongedame. En weer taart. En weer hapjes. Ik groei nog eens dicht.

En dan moet de kerst nog komen.....

Sinterklaas.....

Sinterklaas... In eerste instantie hadden we niet afgesproken om sinterklaasavond te vieren. Want tja, de kleine kinderen zijn inmiddels groot. Cadeautjes kopen, gedichten maken, die tijd is voorbij. Cadeautjes....wat zou je trouwens moeten kopen? Iedereen heeft alles al. Het sinterklaasspel hebben we ook al een aantal jaar gedaan. Ook geen zin meer in. Surprises dan? Daar zou alleen IK blij van worden. De rest zit daar niet op te wachten, want geen tijd, geen zin, geen crea bea. Ja jeetje, weer een feestje dat in de soep zou lopen. En normaliter maak ik ook altijd een grote pan erwten- of bruine bonensoep voor sinterklaasdag. Vers! Met geweekte erwten of bonen. Te veel werk voor een lullig pannetje soep voor twee personen. Oh, maar soep komen eten wilden de kinderen wel. Aha, dat gaf weer perspectieven! Mijn moeder en vriend lustten ook wel soep! En mijn zus en zwager ook. Bingo! We vieren geen Sint, met ècht geen cadeautjes, maar we zouden wel gezellig met elkaar eten. Helemaal goed! Ik helemaal blij.
Ik heb bruinebonensoep gemaakt, broodjes met luie-wijven-gehakt, gevulde dadels (omdat ik daar trek in had), en ik heb twee recepten uitgeprobeerd. Eentje van Warme Winter Sangria. Zo dan, die voelde ik wel zitten, zo halverwege mijn glas. ;-) Ben natuurlijk niks gewend qua alcohol. Ik kreeg het warmer en warmer. Hij was wel lekker trouwens. Voor herhaling vatbaar! Waarschijnlijk met kerst.
Ik had als toetje nog een recept wat ik er wel lekker vond uitzien. Een toetje met speculaas, yoghurt, vanillevla, mandarijn, sinaasappelsiroop. Hmm, zag er leuker uit dan het smaakte. Was er niet weg van, dus dat recept kan weer weg. Maar al met al hebben we lekker gegeten met zijn allen.
En ja, toen kwamen er toch cadeautjes boven tafel. Jeetje, waarom nou toch? Dan voel je je zo opgelaten. Ik had zelf niets gekocht. Maar lief, hoor. Ik werd o.a. verrast met een lichtbal van iriserend glas. Voor op het randje boven het toilet waar nog meer iriserend spul staat. Staat leuk!!
Laatst werd er ook zomaar een pakje bezorgd. Huh? Wat ik bij AliExpress had besteld zou er nog lang niet moeten zijn. Het bleek een pakje uit Engeland te zijn. Van Suzanne. Er zat een (kerst)bal in in pauwenkleuren. Prachtig! Ook die heeft een permanent plaatsje gekregen in de toiletruimte. De cadeau doos waar de bal in zat was op zichzelf al zo leuk. Met een lief zelfgemaakt kaartje eraan. Die doos krijgt ook weer een tweede leven. It made my day, Suzanne, thanks!
En dan ligt er vrijdag een envelop op de mat van achternicht Loes. Met een sinterklaascadeautje erin dat 'per ongeluk' in Zaandam was bezorgd. Ook dat bracht weer een lach van oor tot oor op mijn gezicht. Bedankt, Loes! :-) Het is allemaal hartstikke lief. Het doet een mens goed.
Ik ga proberen zelf ook wat attenter te zijn op dat gebied. Mooi, dit is gelijk mijn nieuwjaarsresolutie! Waarvan akte. :-)

Lunch en theater....

Nog ter ere van haar 70'e verjaardag had Hennie ons, de Scratch club, uitgenodigd voor een lunch bij Hotel van der Valk in Nootdorp. En net als laatst zaten we weer met z’n zevenen aan de grote ronde tafel. En gek genoeg zat iedereen weer op zijn ‘eigen’ plek, net als de vorige keer. Wat zijn we toch gewoonte-mensen! Het was weer gezellig, zo met zijn allen. Aan gespreksstof geen gebrek!

We hebben het ons weer lekker laten smaken. De maaltijd werd afgerond met een toetje. Mjammie.

Bedankt, Hennie, het was weer heerlijk!

Met Mariska ben ik vrijdag naar het stadstheater geweest. We hadden kaartjes voor Peter Corry. Ik had hem ooit toevallig zien optreden bij de uitvaart van voetballer George Best in 2005. Dat werd live uitgezonden door de BBC. Ik ken heel die voetballer niet, maar ik stuitte toevallig op de uitzending. Brian Kennedy (had ik toen ook nooit van gehoord) trad ook op met 'You Raise Me Up' , een nummer dat toen ook indruk op me maakte. Inmiddels ken ik zijn muziek stukken beter. Peter Corry vertolkte tijdens de dienst 'Bring Him Home, uit Les Miserables. Erg mooi! 

Maar goed, een avondje Peter Corry dus.Wat een afwisselende avond! Er was een zes koppige band bij. Per persoon bespeelden ze verschillende instrumenten en ze zongen ook niet onverdienstelijk.

De samenstellingen waren divers. Dan weer Peter Corry met band, dan weer alleen de pianiste met zang, dan weer de violiste met zang, dan weer orkest met het meisje dat normaal de bohràn speelt maar nu diverse dansjes maakte. Leuk! Verder natuurlijk veel Ierse muziek. Blij verrast was ik met het mooie nummer ‘Falling Slowly’ uit de muziekfilm Once. Prachtige versie!

Geinig was de Ierse en tegelijkertijd Nederlandse versie van het ‘Kleine café aan de haven’ dat de hele zaal uitbundig meebrulde.

Een ander mooi nummer dat Peter zong eindigde met ‘ Silent Night’, ook weer tweetalig. Erg mooi!

Uiteraard mocht ‘Whiskey in the Jar’ en een aantal andere Ierse dijenkletsers niet ontbreken. Ja, het was een erg leuke avond.

Volgende keer weer.... :-)