Gisteren zat ik met mijn zus in de auto. Je weet wel: de rode mufruikende, zeer zwaar sturende popeye-mobile. (groene auto wordt pas na 19 augustus gemaakt als de buurman terug is van vakantie). Ik probeer zoveel mogelijk te voorkomen dat ik met het ding op pad moet, maar soms ontkom ik er niet aan. Ik merk wel dat ik zo recht mogelijke routes neem en de bochten die ik toch nog tegenkom neem ik met een zo hoog mogelijke snelheid ! ;-) En ik parkeer alleen, luidruchtig zuchtend en steunend, ergens met zo groot mogelijke parkeervakken en waar zo min mogelijk andere auto's staan. Ja, Ineke past zich wel weer aan. :-/
Maar goed, mijn zus en ik waren op weg naar het Balijbos om, voor we bij onze moeder een kopje thee gingen drinken, nog een wandelingetje te gaan maken. Sta ik voor een stoplicht te wachten....kijk in mijn achteruitkijkspiegel....wat is DAT nou??? Huh? Zie ik dat nou goed?? Nog eens kijken....nog eens over mijn schouder kijken met mijn echte ogen, want mijn spiegel vertrouwde ik niet meer.... Nou zeg! Staat er een auto achter me met WIMPERS boven zijn koplampen! Hahahaha. Dat verwacht je toch niet!
Ik vond ze enig! Maar ze horen dan wel bij zo'n typisch vrouwenautootje, liefst roze, bv. als je schoonheidsspecialiste bent en je hebt reclame op je auto staan. Maar dit was een gewone auto met een gewone man erin. Heeft hij vast geleend van zijn vrouw en hij rijdt nu vast met het schaamrood op de kaken door Zoetermeer. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten