Inmiddels zijn de kerstdagen vervlogen en staan we aan het randje van dit oude jaar.
Eerste kerstdag hebben we doorgebracht met de familie. Bij mijn zus thuis. Jeetje, wat hadden ze er een werk van gemaakt! Er was van alles: varkensrollade, een runderrollade en een enorme poot! Ik had nog nooit zo'n grote gezien. We moesten maar raden wat het was. Het bleek een reepoot te zijn. Deze kwam uit Duitsland waar ze wel vaker boodschappen gaan doen. We hebben ons verder te goed gedaan aan allerlei liflafjes, zoals vissalade met garnaaltjes, ham met meloen, een mosterdsoepje, een spoom, Voor de vitamientjes was er genoeg groente: sperzieboontjes met een notendressing, rode kool, stoofpeertjes, zelfgemaakte appelmoes, tutti frutti, spinazie a la Jamie Oliver. Als toetje ijs met prinsessenslagroom (roze).
Ze hadden ook nog gezorgd voor kadootjes. En sommige kadootjes bleken nogal veelzeggend te zijn. Daar kan ik nu niet over uitweiden, maar de verrassing was groot! :-) Leuk, leuk, leuk!
Tweeduizendzestien belooft een leuk jaar te worden!
Tweede kerstdag was gewoon thuis met het gezin. Ik had het mezelf makkelijk gemaakt. Mariska en Alex kwamen aan met een restantje kaasdip. Daar heb ik zelf nog het een en ander aan toegevoegd en we konden weer verder dippen.
Als voorgerecht kant en klare carpaccio. Voor het eerst van mijn leven gegeten. Was wel aardig, maar om nu te zeggen: oh, oh oh.....
Als hoofdgerecht hertenbiefstukjes (ff om en om bakken en klaar is Ineke), een wildjus erbij, pommes duchesse, stoofperen, zelfgemaakte appelcompote en weer die spinazie a la Jamie Oliver (omdat ie zo lekker is)
Als toetje, door Mariska zelfgemaakt sinaasappelyoghurt ijs met sinaasappels uit de oven. Compleet met gelukskoekjes erbij die Jan had 'gewonnen' tijdens een sinterklaaskooravondje.
Al met al waren het leuke kerstdagen. :-)
Op BBC zie je altijd zulke leuke kerstrecepten voorbij komen. Ook van die kleine 'mincemeat pies'. Suzanne had ze alweer gebakken. Dat werkt aanstekelijk! Dat wilde ik ook wel eens proberen. Ze heeft me verteld wat ik ervoor nodig had en heeft me haar recept gegeven.
Op naar de Marks and Spencer in Den Haag voor een paar potten mincemeat. Check! Helaas hadden ze niet zo'n speciale bun-tin voorradig (met een muffinvorm worden ze te groot), dus die heb ik via het internet besteld.
Vanmiddag heb ik de eerste lading (24) gebakken. En oh, wat ruikt het hier weer lekker! En wat zijn ze goed gelukt! Maris en ik hebben net twee, (per ongeluk/express half laten vallen, dus niet meer perfecte), taartjes gegeten. Smul. Morgen bak ik de volgende lading. En dan maak ik ook gelijk stoofpeertjes. Laat de kerst maar komen! :-)
Goed nieuws! Jan heeft een baan! Wat is dat ineens snel gegaan!.... Afgelopen donderdag kwam er een telefoontje van een recruiter die Jan's profiel op Linkedin had zien staan. Of hij interesse had in een baan bij een Indiaas software bedrijf. (De ironie: eerst bij Reaal weg moeten omdat zijn werk overgenomen werd door een indiaas bedrijf en nu in dienst bij een ander indiaas bedrijf) Donderdagmiddag was er al een telefoongesprek in het engels met de opdrachtgever om Jan's taalvaardigheid te testen. Vrijdag een skype-gesprek met nog twee managers..... vrijdagmiddag weer een telefoontje van de recruter dat hij al een positief terugbericht had gehad en dat Jan dinsdagmiddag in Eindhoven werd verwacht voor een face-to-face gesprek. En het klikt aan alle kanten! Begin januari kan ie beginnen! De eerste drie maanden via dat recruiteringsburo en daarna in dienst bij Wipro.
De nieuwe baan sluit bijna naadloos aan bij zijn vorige. Hij kan putten uit zijn jarenlange Cobol ervaring EN hij krijgt de kans om zijn nieuwe vaardigheden aan te spreken! Fijn toch! :-)
Zo zie je maar weer: alles komt altijd goed!
Fijne kerstdagen allemaal!
Na een beetje paniekerig begin van de avond (al mijn jurken bleken te groot en het overhemd van Alex hing nog in Den Haag, dus hup, even als een speer op en neer) gingen we (ik in mijn oude zooitje) naar het Kerstbal. Altijd weer leuk, zo'n dansavond in kerstsfeer. De muziek werd verzorgd door DJ Arthuro. Een kok van Esquadraat flanste allerlei feestelijke hapjes in elkaar. Er kon gedanst worden! En dat hebben we dan ook gedaan. Maar toch komen Jan en ik dan niet veel verder dan de basispasjes. Omdat het zo druk op de vloer is. Ach, maar ook de basisstapjes zijn leuk. Dansen überhaupt is leuk.
Ik heb nog een goeie daad verricht door subtiel een vrouw te wijzen op haar tot op de bilnaad opgekropen voering van haar feestjurk. Zo bleef verdere blamage haar bespaard. :-) En het rare is dat je haar dan de rest van de avond in de gaten houdt of het niet weer gebeurd. Raar, natuurlijk, want ze kijkt in het vervolg wel uit.
Er waren nog twee intermezzo's waarin een dansdemonstratie werd gegeven. Altijd leuk om te zien hoe het ECHT moet! :-P
Jan heeft met zijn dochter en ik heb met mijn schoonzoon gedanst! We zijn het er unaniem over eens dat ik zwaarder in de bochten lig. Tsss. :-) De avond is omgevlogen!
Hier volgt nog een fotoslideshow met aan het einde wat filmpjes van ons gestumper....;-)
Zondag hebben we Alex en Mariska teruggebracht naar Den Haag. Daar een kopje thee gedronken met taart. Alex is namelijk ook nog jarig geweest! Het is niet normaal hoeveel jarigen we hebben in december! Na afloop zijn we weer doorgereden naar Joséphine's verjaardag. Zij was inmiddels 7 geworden. Ook al een hele jongedame. Je ziet ze gewoon ouder en wijzer worden. Ze was blij maar haar Winx kaart. "Ahhh, ik heb vleugels!" riep ze uit. :-)
Om alvast een beetje in de kerstsfeer te komen zijn Jan en ik woensdagavond naar Den Haag gegaan om daar de Kerst-sing-a-long in het Atrium bij te wonen. Een, voor de gelegenheid opgericht, koor van zo'n 225 man/vrouw zong daar allerlei kerstnummers uit binnen- en buitenland. En het publiek (ook zo'n 700 man) werd natuurlijk geacht uit volle borst mee te zingen. De hele avond werd aan elkaar gepraat/gedirigeerd door Gregor Bak. Dat deed hij zoals vanouds. (hij was ooit dirigent van Inspirited). Ook grappig om zijn handschrift (notenschrift) weer te herkennen in het programmaboekje van de avond. Cary, vroeger ook lid van Inspirited, zong nog een paar prachtige solonummers. Wat kan die meid toch zingen! De pauze werd opgeluisterd door een groep muzikanten uit de Oekraine, hetUzory ensemble . Heerlijke muziek! Zo'n leuke avond! :-) (foto heb ik van het internet geplukt, hihi, je kunt ons zien zitten! Zoekplaatje!)
En gistermorgen was het de beurt van Enjoy om een mini kerstconcertje te geven. We waren uitgenodigd bij 'de Herbergier', een woonvorm voor mensen met geheugen problemen. Een aantal van hen komt wel eens langs tijdens onze koorrepetitie. Ze genieten zo van muziek. En deze ochtend van ons optreden was dat niet anders. De piano stond wel heel verdekt opgesteld: tegen een muur, MET een aquarium erop! Dus de piano kon niet zomaar even verplaatst worden. Nou, dan zingt Enjoy toch gewoon op goed geluk? Ook al zagen we onze dirigent niet, we hoorden hem wel! Het ging boven verwachting goed. En ondanks de bloedhitte hebben we prettig gezongen. Tenminste, vind ik wel.
Na afloop nam één van de bewoners nog plaats achter de piano en onder zijn begeleiding hebben we nog twee nederlandse kerstliedjes gezongen. Typisch toch...het geheugen kan bijna volledig weg zijn, maar het vermogen om piano te spelen blijkt lang te blijven hangen. Een mooie ochtend was het....
En die ochtend werd afgesloten met een gezamenlijke lunch bij Bagel en Beans in het stadshart. Daar hebben we, op kosten van het koor, genoten van lekkere broodjes en elkaars gezelschap. Was weer gezellig. Was weer een hoop gekakel. Op naar het nieuwe koorjaar!
(foto met dank aan Carolien)
Gisteren vierde kleine Ilena haar 4e verjaardag in Maarssen. Zo lief, hoe ze voor haar verjaardagsfoto's geduldig zat te poseren. Was ook weer zo'n mooie en lekkere Minnie Mouse taart die Laura had gemaakt. Leuk, hoor.
Op de terugweg naar Zoetermeer hebben we alleen maar regen en regen gezien. Yakkie. Zo saai.
Maar gelukkig, om ons weer een beetje optevrolijken, stond ons 's avonds een theatervoorstelling te wachten: The Rhythm of Dance. Een ierse dansshow. Deze keer in kerstsfeer.
De zaal was goed gevuld. Het ging beginnen. Muziek, mooi decor, dansers...tippietoe, tippetoe. Maar wat een chagrijnige smoelen! Hadden ze er wel zin in?? En moesten we dan ook nog meeklappen?? Tja, dat ging hem niet worden aan het begin. En ze dansten goed, hoor. Geen kwaad woord over hun voetenwerk. Poeh, je moet ze niet als bovenburen hebben! Tussendoor werd het opgeleukt door een orkestje en/of twee zangers. De man met de Bodhran speelde de sterren van de hemel. Opzwepend. Daar ben ik wel gevoelig voor. ;-) De piepjonge jongen op de fluit deed ook zijn best. De gitarist en de harmonicaman speelden prima. Maar dan die violiste. Ik hoorde er wat aan. Net of ze met twee stokken tegelijk speelde. Het was het net niet! Het was net niet een show van Michael Flatley en het was zeker niet de Kilkenny's waar we 15 november naartoe zijn geweest. Hee, dat had ik het hier nog helemaal niet over gehad. Ha, dat was zo'n leuke avond! Ik kende de band niet. Nooit van gehoord ook. Maar toch maar eens kaartjes gekocht. Nou zeg, zij waren steengoed! Ze hebben er een nieuwe fan bij. Wat zijn die gasten muzikaal,zeg. Ze speelden allemaal meerdere instrumenten. En ze zongen ook nog eens uitstekend. Dat was echt een verrassende avond. Mochten ze weer een keertje komen, dan gaan we weer. Alsof je ergens in een ierse pub zat. Helemaal leuk. Maar goed, inmiddels is het zondag. We hebben net de boom opgetuigd. Kerstmis mag komen. We zijn er klaar voor! Jullie ook? :-)
Zo! Iedereen is de deur uit! Mariska is naar Den Haag en Jan naar een verlaat sinterklaasdobbelavondje van zijn koor. Dus het is even Ineke-tijd. Even de kans benutten dat ik overal bij kan. Wat dingen inscannen, wat kadootjes inpakken, nu de eettafel vrij is. Ook gelijk maar even mijn haar in de kleur 'Virginie' gekwast. Vanmiddag is het mes er al doorheen gegaan. Ik kan weer uit mijn doppen kijken zonder dat er gordijntjes voor hangen. Dan ben ik gelijk klaar voor de kerstdagen. Nou, klaar...de boom moet ook nog opgetuigd worden. Zondag maar eens aan beginnen.
Ik zie er een beetje tegenop, want het is zo'n sta-in-de-weg. Gewoon veel te breed aan de onderkant. Zeker nu de meubels anders staan. Misschien zet ik er gewoon de nijptang in. Gaat ie ook naar de kapper!
Sinterklaas is ook goed verlopen. Wel grappig, dat spel. Alleen gaan we de volgende keer wel de spelregels aanpassen. Het kwam wat langzaam opgang aangezien nog niemand een kadootje had. Dus eer dat je eindelijk op het goede vakje draaide (wij hebben een draaischijf i.p.v. een dobbelsteen) om een kadootje te kunnen pakken duurde mij al veeel te lang. En ook het feit dat je achteraf pas alle kadootjes die bij jouw stoel stonden mocht uitpakken, om te kijken wat er nou eigenlijk inzat, moet m.i. ook veranderd worden. Het lijkt me leuker om te weten waarvoor je speelt. Ach, op het internet staan tig verschillende soorten spelregels, dus dat komt goed. Oeps, ik had eigenlijk geen rekening gehouden met de al wat oudere medespelers onder ons. Dat je om de haverklap van stoel moet verwisselen (wat natuurlijk wel spannend en hilarisch was) ging niet echt in de koude kleren zitten van eentje met knie/voet problemen. Het ging steeds moeizamer. En dat vond ik toch wel een beetje zielig. Wat dat betreft volgend jaar misschien ook een kleine aanpassing maken. Op zich was het wel een leuke avond. We hebben wel gelachen. Zoals om mijn moeder die aan het begin dacht dat, ondanks dat ze allang van stoel was verwisseld, de kadootjes van haar vorige zitplaats nog steeds haar eigendom waren. Ze ging nog net niet met de nieuwe eigenaar op de vuist.... (nu overdrijf ik, of toch niet?..) ;-) Uiteindelijk was het spel afgelopen en waren de pakjes verdeeld. Ik had maar één pakje. Vond ik zelf totaal niet erg want het bleek een doos met bonbons te zijn. *Smul* Maar toch vonden mijn moeder en haar vriend het behoorlijk zielepieterig voor me dat ik er van hen nog drie kadootjes bij kreeg. Achgossss, heeft mijn trieste snoetje en mijn pruillip toch geholpen! ;-)
Heb tijdens het spel helemaal vergeten wat foto's te nemen, maar achteraf hebben we nog even de jaarlijkse familiefoto genomen. Toch nog iets....
Hoor de wind waait door de bomen, hier in huis zelfs waait de wind! Ja, ècht, hè! En volgens Jan en Mariska bleek die hier al jaren te waaien. Nooit geweten. Nou, nooit ondervonden. Ze zeiden het altijd wel, maar ik dacht altijd dat ze overdreven..... ;-) Ik zat altijd op mijn eigen plekkie op de bank, blijkbaar volledig uit de tocht.... :-) Nu weet ik waarom Jan altijd de tussendeur dicht wilde. Maar ja, dan kon ik weer niet zien of er misschien iemand voor de deur stond. Vanwege die ook al jaren kaduke deurbel! Maar sinds we de bank en de stoelen hebben verplaatst (vanwege mijn rug) voel ik nu ook de tocht langs mijn benen gieren als ik me genesteld heb op de nietdoorgezakte kant van de bank. Oeps. En nu ik dat ook voel moet er natuurlijk wèl gelijk wat aan gedaan worden! ;-) Althans, we zijn ermee gestart. En het moet af zijn voor de winterse kou eraan komt. De voordeur ligt nogal op de wind, en boven heb ik ook vaak een raam openstaan. Een kier aan de bovenkant van de voordeur is inmiddels getochtstript. Dat scheelt al heel wat. Maar ik voel nog steeds een windje door de brievenbus komen. Dat moet nog verholpen worden. Er moet ook nog een tochtstrip langs de onderkant van de slaapkamerdeur komen. Komt goed.
De originele deurbel is ook gemaakt! Jazeker! Heeft Jan wel uren gekost, maar nu kan er weer gedrukt worden! T' is even wennen, zo'n bel, maar het scheelt weer geklepper.
Maar eerst gaan we sinterklaas vieren! Alles is klaar. Er staat een grote pan bruinebonensoep in de tuin. Er staan lekkernijen. De toetjes zijn voorbereid. De kadootjes zijn ingepakt. Sinterklaasmuziek schalt er uit de boxen. Mijn favoriet is een CD die ik ooit bij een zak Mars heb gehad. Liedjes op house muziek. Die staan standaard in mijn sinterklaasspeellijst. Ik ben er klaar voor. Vol verwachting klopt mijn hart. Tralalali, tiralalala.
Hoe blij kan een mens zijn met wat bolletjes wol? Heel blij dus! Op zoek op de website van Pera en Pasha naar haakringetjes toch nog maar eens gekeken bij mijn favoriete wolletje. Huh? Ineens weer 7 op voorraad?? Huh? En ik ben niet gebeld?? Klopt dit wel? Ze zouden toch over 3 à 4 weken pas binnenkomen?? Zelf maar eens bellen... Ja, hoor, ze hadden ze onverwacht weer binnengekregen. Dus hup, in de auto gesprongen en ernaartoe. Werkelijk prachtige kleurnuances! Ben er helemaal een beetje verliefd op. En zeker toen ik in de la nog een pauwenveerclip vond. In exact dezelfde kleurtjes. Oeeeh, dat zal gaaf staan op mijn muts/hoed!! Na sinterklaas ga ik eraan beginnen. Eerst moet er nog een gehaakte ketting af. Wordt ook leuk. Denk ik. Gemaakt met een beetje van Mariska's donkerrode glitterwolletje dat ze met haar verjaardag kreeg.
En? Zijn jullie al klaar voor Sinterklaas? Ik wel.
Dit jaar gaan we voor het eerst dat dobbelspel doen. Kijken hoe dat is/gaat. Ik weet wel dat het een stuk relaxter is als je maar 3 kadootjes hoeft te verzinnen en te kopen! Gauw klaar, zeg! Het scheelt ook dat je geen gedichten hoeft te maken. Alleen een kwestie van bruinebonensoep maken en klaar is Ineke. Ook wel eens prettig! :-)
Vanmorgen, gelukkig VOOR sinterklaas en kerst, is mijn bloedsuikerspiegel (6,7) en mijn bloeddruk gemeten (125/75). Kan het nog mooier?? Dacht ut niet! Hier zit een tevreden mens! :-) Laat de feestdagen maar komen!
De muts en das waren al een tijdje klaar. Ik vind ze leuk geworden. Precies in de goede kleur van mijn jas. Helemaal tevreden mee! Tijd voor iets nieuws. Ik had inmiddels al zo'n 150 breiboeken gedownload en doorgespit voor een leuk patroon. Nu nog de goeie wol erbij zoeken. Red Heart Boutique Unforgettable Dragonfly moest het worden. Een hele mond vol voor een knot wol met blauw/groen/turkoois verlopende kleuren. Maar helaas, uitverkocht bij Pera en Pasha. Ik kreeg bericht dat ze de eerste week van december weer voorradig zouden zijn. Tja, wat zal ik dan intussen gaan doen? Even kijken wat ik nog had liggen... rode wolletjes. Mwahhh, zo niet mijn kleur. Maar een dreumestruitje kon ik nog wel op de pennen zetten. Een leuk gratis patroontje MET de juiste stekenverhouding via Ravelry erbij gezocht. En breien maar..... Ook snoezig geworden, toch? Oh, je ziet zulke leuke patronen op het internet! Als ik niet uitkijk begin ik aan van alles. Het was even wennen dat al die mooie patronen in het engels zijn, maar ook dat went snel. Op den duur weet je precies welke steken ze bedoelen. En ook YouTube staat vol met tutorials voor als je er echt niet uitkomt. Gaat prima. Maar goed, ook dat truitje was klaar. Net op tijd, want donderdagavond kreeg ik een berichtje van Mariska: "Mam, je bolletjes Dragonfly zijn weer op voorraad. Ze hebben er maar negen, dus als je nog wilt hebben mag je niet te lang wachten!" Hopla, vrijdagmiddag dus op weg naar Pijnacker.
Helemaal blij. Komen we daar, (Mariska ging ook mee), géén bolletjes Dragonfly. Wel lagen er allemaal andere kleurtjes. Ook mooi, maar ik wil perse die blauwe. Bleek diezelfde ochtend a.l.l.e n.e.g.e.n bolletjes verkocht te zijn aan een vrouw, die er een deken van ging breien. Grrrr. Nou, zeg! Wat een pech! Viste ik weer achter het net. Nu kan ik weer 3 à 4 weken wachten voor de volgende batch binnenkomt! Mijn naam en telefoonnummer staan genoteerd. Nu maar hopen dat het werkt......Geduld, Ien, geduld! En ja, ik kan ze natuurlijk ook bestellen, hier in Nederland, Engeland of Duitsland. Maar ik heb een bloedhekel aan portokosten. ;-)
Intussen maar weer eens op zoek naar een haakpatroon. Kijken of dat lukt in ut engels.....
Laatst, op Hennie's verjaardag, had een oudcollega van haar een hele leuke ketting om. Zij bleek hem zelf gemaakt te hebben op een workshop Hot Pot Glass Fusion. Dat leek mij ook wel wat! Ik hou van glas. Ik hou van de kleuren en de speling van het licht erdoorheen. Dus toen ik via via een aankondiging kreeg van een nieuwe workshop heb ik mezelf opgegeven. Het leek Mariska en mijn moeder ook wel wat. En ook Hennie wilde wel eens een mooie hanger maken.
Gisteren was het zover. We togen met z'n viertjes naar Delfgauw. We moesten in 'de Kiezel' zijn, op nummer 175. Niemand te bekennen daar. Alles donker, deuren op slot. Huh??
Er kwam nog een vrouw bij. Zij wist te vertellen dat de workshop wel door zou gaan...ze had nog gebeld. Nou moe! Nog maar even wachten dan. Tot er verderop, op nummer 173, een koppie buiten de deur gestoken werd. Dat koppie ging toch maar even kijken waar de rest van haar klantjes bleef. :-) Bleek het verkeerde nummer doorgegeven te zijn.
Na een uitvoerige uitleg over de diverse soorten glas; over welk glas met welk glas gecombineerd kon worden en met welk soort beslist niet, uitleg over het snijden en breken van glas, uitleg over de werking van de hot pot etc. konden we aan de slag. En dan heb je het eerste probleem al: welke kleuren zal ik combineren. Ze had heleboel kant en klare hangers ter bezichtiging. Daar kon je alvast wat ideetjes opdoen. Maar toch....je hebt maar één kans. Ik ben zelf voor een zwart met oranje gegaan. Mariska wilde graag een hanger maken voor bij het groene vest dat ze aan het breien is. Mijn moeder zag een leuke kant en klare hanger met iriserende streepjes en libelles erop en die wilde zij na gaan maken. Hennie ging voor blauw met roze. Ok, de ideetjes waren er. Nu de uitvoering nog.Tja. En ik wist van mezelf al: glas en ik gaan niet zo goed samen. Als ik een reepje wilde snijden werden het brokjes. Als ik al met al een krasje op het glas wist te krijgen, bleek het zelden zo diep te zijn dat ik het in zijn geheel af kon breken. Dus na veel gestuntel had ik eindelijk een werkstukje klaar. Mijn moeder riep al heel snel dat het haar niet lukte waarna ze werd geholpen door een paar andere workshoppers. Ze bleek ook wel weer een heel moeilijk projectje aangegaan te zijn. Miniscule libelletjes moesten uitgesneden worden. Mariska ging haar eigen gangetje. Die is gewoon heel handig en kan mooi klein en fijn werken. :-) Hennie had uiteindelijk ook haar werkje af. Ze konden de magnetron in! Er werd al gezegd: ze worden altijd anders dan dat je denkt! Vooral dat iriserende dichroic glas gedraagt zich zelden als gepland. Denk je groen erin te doen, wordt het roze. In mijn geval bleek oranje groen te worden. Er ging nog wel meer mis met mijn hanger. Hij kwam als een grote uitgelopen blub de magnetron uit! De doorzichtige bovenlaag glas was over de rand naar beneden gesmolten waardoor mijn hanger een rare bobbel kreeg. Dat werd na afloop weer even door een slijpmachine gehaald. Mijn moeders hanger was helemaal een klein rampje. Daar was de bovenlaag maar gedeeltelijk gesmolten. Die moet nu ook nog bijgewerkt worden. Ze krijgt hem nog thuisgestuurd. Alleen die van Mariska en Hennie zijn goed gelukt! Hartstikke leuke en mooie hangers geworden. Daar kunnen ze trots op zijn!
Het lijkt me een hele leuke hobby. Zelfs zo leuk dat ik over de aanschaf van zo'n hotpot zit na te denken. Zo duur zijn die dingen niet. Was ik er nou maar wat handiger in, in dat glassnijden. Zou daar trouwens een workshop voor bestaan??
Afgelopen zondag hebben we een heerlijke brunch gehad bij van der Valk in Nootdorp. Allemaal ter ere van het 60- jarig huwelijksfeestje van oom Hans en tante Netty. Dat zijn de ouders van Antoine, een vriend van Jan die met Els, een vriendin van mij, is getrouwd. Zijn ouders en Jan's ouders waren vroeger buren en gingen ook vaak met elkaar op vakantie. De verbondenheid tussen de families is dus al oud. Maar lekker, hoor, zo'n zeer uitgebreid brunch buffet! Het was wel behoorlijk druk. We hebben het ons weer lekker laten smaken. 's Avonds hebben wij in ieder geval niet eens meer gegeten, zo vol zaten we. :-)
Dinsdag, bij het tweede nummer tijdens de zumba, verrekte ik een spier aan de zijkant van mijn rug. Au! Hihihi, mijn allereerste echte sportblessure! Ik ben gewoon doorgegaan. Had ik misschien beter niet kunnen doen. Ik bleef last houden de volgende dagen. Maar het was nog wel te doen. Met opstaan deed het steeds even pijn, maar zodra ik liep viel het wel weer mee. Paracetamolletjes hielden me wel op de been. Tot donderdagmiddag!
Ik zat achter de computer te scrappen tot ik ineens verging van de pijn. Kramp! Zo dan! Wat kregen we nu weer....het hield een paar minuutjes aan en dan trok het weer weg tot het 'normale' pijn niveau. En zo is het nog steeds. Soms lig ik even dubbel van de kramp de pijnwee opvangen. Hmmm, ik lig liever dubbel van het lachen eigenlijk. :-) Een kersenpitkussentje is nu ook lekker in mijn rug. Ook inmiddels een, toch maar wel aangeschafte, infraroodlamp erop gezet. Kijken of dat een beetje wil helpen. Ik zit, hang en lig mezelf een beetje in de weg op dit moment.
Maar ik klaag niet. Wat er gisteren in Parijs is gebeurd, dat is pas erg! Wat een rare wereld is het toch. Nee, de wereld zelf is niet raar.... z'n bewoners! Sommige bewoners! Gelukkig niet allemaal....
Oh, oh, wat zijn we intussen weer creatief bezig geweest! Het luistert toch wel heel nauw om de juiste stekenverhouding t.o.v. de wol te hebben. Die was bij mij volkomen zoek. Een goed patroon met de verkeerde wol. Of de goeie wol met een verkeerd patroon. Ligt er maar aan hoe je het bekijkt.
In ieder geval had ik het beginnetje wel goed omgerekend, maar ik kwam in de knoei met de minderingen. Dus na een avondje breien had ik een muts in handen. En ik zag er wat aan. En Mariska zag er wat aan. Ze vond het maar een rommelig bolletje hebben. Ik dacht al: Ga ik hem zo dragen? Neuh... Dus de hele muts weer uitgehaald. Ik kwam in de kast nog een ander bolletje lintwol (funny yarn) tegen. Ooit eens bij de Action gekocht, geloof ik. Ik kwam op het internet een hartstikke leuk patroon voor een das tegen. Gebreid in een luie wijven steek. Echt een steek voor mij zou je zeggen! Dus ik begon vol goede moed te breien en het werd me toch leuk! Maar ja, ik had 30 centimeter gebreid en mijn bolletje raakte op. En ik had er maar eentje. Oh, zo jammer!! Dus weer het hele zooitje uitgehaald. Toen maar op de eigenlijke manier zo'n sjaaltje gebreid. Met van die gekrulde krulletjes. Op zich best wel leuk geworden, maar ik heb er zo'n 'pas op!: oubollige vrouw in de overgang in aantocht' gevoel bij. :-/ Maar ja, het bolletje is op! En ik heb het zomaar in ene keer afgemaakt!
Terug naar de muts.... Toch maar een ander patroon opgezocht met nu wel de juiste stekenverhouding. En voila, in weer een avondje was de muts klaar en ben ik er tevreden over! Zelfs het haken van de bloemen ging in ene keer goed.Ik ben nu met een bijpassende shawl bezig. Heb ik de eerste keer natuurlijk ook wel weer moeten uithalen. De randen krulden om. Inmiddels weet ik nu dat ik aan de randen rechte steken moet breien en dat scheelt inderdaad een boel. Nu gaat ie goed.
Mariska had een eigen toerenteller nodig en ik wilde nog graag een bolletje effen wol om een randje langs de bloemen op mijn muts te haken. Zo komen ze nog beter uit, denk ik. Dus gewapend met de ceintuur van mijn jas (voor de juiste kleur) zijn we naar Pera en Pasha geweest in Pijnacker. Wowww. Wat een wolletjes walhalla! We hebben onze ogen goed de kost gegeven. Elke keer riepen we: oh, kijk deze eens, wat mooooi! Mariska neigt van nature naar effen kleurtjes met glitter en ik neig naar verlopende en gemeleerde kleurtjes. Binnenkort maar weer eens op zoek naar een nieuw patroon. Eerst deze muts en mijn shawl afmaken! En ik ben nog geslaagd ook voor de wol in de kleur van mijn jas!
En wij gaan zeker weten nog vaak komen daar! :-) Zo'n leuke winkel!
"Ik wil wel wol voor mijn verjaardag", zei Mariska, op mijn vraag wat ze als kadootje wilde voor haar verjaardag. Inmiddels waren onze rondbreinaaldensets (zij heeft er eentje van Knit Pro en de mijne is van Addi) al via het internet gekocht en bezorgd. Maar om nu wol via het internet te bestellen....neuh. Daar moet eerst naar gekeken en aan gevoeld worden. We zijn dus naar Leiden gegaan. Daar zou in het steegje vlakbij de Pieterskerk een leuk wolwinkeltje zitten. Elk jaar, met de scratch, kwam ik er langs en stond me dan te vergapen aan alle mooie tinten bolletjes wol die in de etalage lagen. Maar dat winkeltje (Ribbels) is inmiddels verhuisd en zit nu aan de Stille Rijn. Wat een leuke winkel, zeg! Er is een wand met alle wolsoorten op kleur gesorteerd. Moeilijk om daar een keuze uit te maken! Je ziet zoooo veel. Mariska had het patroon van het vest dat ze wil breien meegenomen. Dat kwam uit één van de Amerikaans breimagazines (Creative Knitting) dat ik van het internet had gedownload. De in het patroon gebruikte wol is hier niet te krijgen, maar de verkoopster liet allerlei mogelijkheden zien van wol dat ook geschikt zou zijn. Uiteindelijk heeft Mariska een mooie kleur groen uitgezocht. Helaas was er nog maar één bolletje van voorradig. Zul je net zien: een hele wand vol wolletjes en nog kiest ze er net eentje uit die nabesteld moet worden! :-) Nou ja, aan het eind van de week komt het binnen en kan ze beginnen!
En wil ze eerder beginnen, dan kan dat ook... Gistermiddag vierden we haar verjaardag en ook toen kreeg ze o.a. een hele tas vol wol van Alex's oma! Werk aan de winkel dus! Laat de pennen maar tikken! Ikzelf ga morgen ook maar eens beginnen met mijn muts.....voordat dalijk die voorspelde ijskoude winter eraan komt!
En nu is Mariska dus alweer 25 jaar. Wat gaat de tijd toch snel. Wie weet is het nu de laatste keer geweest dat ze het thuis vierde. Zaterdag hebben we het grootste gedeelte van de tijd in de keuken doorgebracht om weer van alles te maken. Dit keer had ik zelfgemaakte heksenkaas gemaakt. Zo hee, lekker! Een aanrader. En makkelijk! En zonder 'rotzooi' erin. Dat is een blijvertje!
Wat er over was aan snoeperijen heeft ze gisteravond meegenomen naar Den Haag. Vanavond komen er een paar studiegenoten om haar verjaardag te vieren en de flat te bezichtigen. En zo pendelt ze heen en weer tussen Den Haag en Zoetermeer. Mijn kleine kindje (zo noem ik haar nog steeds) is allang niet klein meer.....:-)
Door die wandeling in Clingendael ben ik nu helemaal in de herfststemming! Het sombere weer van de afgelopen dagen heeft daarbij wel meegeholpen natuurlijk. Tijd om de kamer in herfstsfeer te brengen! Een paar foto's van Clingendael heb ik ingelijst en opgehangen. Kastanjes en eikeltjes had ik al verzameld. Ik hoop dat er nu nog genoeg over is voor de eekhoorntjes. Dalijk moeten ze door mij dit jaar naar de voedselbank. *schuldgevoel*...
Bij de Action had ik al zo'n grote bal van piepschuim gekocht. Die heb ik vol geplakt met kastanjes en mos. Dat heeft me wel een flinke blaar opgeleverd. Eén kastanje ging aan de rol en zo greep ik net in een kloddertje kokendhete lijm. Ach ja, het is nogal een risky business, zo'n lijmpistool en mijn persoontje samen. Hij heeft het ook niet overleefd, dat lijmpistool. Ik was net driekwart klaar met lijmen toen er haast geen lijm meer uitklodderde. Nieuw patroon erin, je kent het wel. Knijpen, knijpen. Verrek, de hele voorkant kwam eruit! Er was iets doorgesmolten. Je kon de elektrische draadjes zien zitten. Oei, dit werd toch wel een tikkie gevaarlijk. Ben maar snel op een holletje terug naar de Action gegaan om een nieuwe te kopen. Gelijk gekeken of ze nog een kleinere bal voor mijn eikeltjes hadden, maar helaas. Ook in de stad nergens zo'n losse bal te vinden.... Probeer in de stad ook maar eens een rondbreinaald 7mm van 40 cm te vinden! Gaat je ook niet lukken! Naalden zonder knop dan in maat 5mm?? Neuhhhh, joh, nergens. Dat wordt weer shoppen via het internet! Ik kwam nog wel leuke wol tegen bij de Wibra. Gelijk maar gekocht. Kwam goed bij mijn paarsige jas! Ik heb een leuk patroon voor zo'n jaren 20 muts. Zo'n Downton Abbey muts, zeg maar. Lekker ouderwets. De wol die ik nu heb gekocht klopt natuurlijk weer niet met het patroon. Dus dat moet ik eerst even omrekenen. Komt goed! Maar ja, eerst maar eens een rondbreinaald op de kop zien te tikken. Nu blijken er ook hele mooie sets te bestaan waarbij je 10 verschillende maten pennen op 3 verschillende maten kabel kunt schroeven. Dan heb je gelijk elke rondbreinaald die je ooit nodig hebt in huis. En aangezien ook Mariska voor haarzelf een vest wil gaan breien is het misschien wel handig om in zo'n set te investeren. Dan hebben we er beiden plezier van! Ook van die sets zijn er weer tig verschillende merken en soorten. Heeft iemand goede ervaringen?? Ik ga me maar eens inlezen.....
Zo sta je vrijdag als koor nog in het theater en zo sta je zondagmiddag alweer in woonzorgcentrum Het Anker in Voorburg. We hebben daar gezongen in de brasserie van het huis. Nou, voor het koor was er niks te brassen, hoor! Geen koekjes, cakejes of bitterballen. Maar dus ook geen koffie of thee! Gelukkig nog wel een glaasje fris in de pauze om de droge keeltjes te smeren. Maar ja, we doen het voor de bewoners, hè? En zij waren enthousiast en tevreden, dus laat ik zelf niet zeuren. :-)
En aangezien ik de hele zondag dus binnen heb gezeten, en Jan ook al dagen geen buitenlucht had gehad, (hij neemt het solliciteren uiterst serieus!), heb ik hem maandagochtend ontvoerd naar de Japanse Tuin in Clingendael. Even luchten! Even een frisse neus! In eerste instantie had ik de auto geparkeerd aan de Wassenaarseweg. Maar daar bleek het betaald parkeren te zijn van maandag t/m vrijdag. Tja, dat is tegen Jan's principes. Ik ben alvast naar de Japanse Tuin gelopen terwijl hij een ander kosteloos plekje ging zoeken voor de auto.
Het blijft mooi, hè, die tuin. Ook nu in de herfst. Hij is nu twee weekjes open voor publiek, daarna sluit hij weer tot in mei 2016. Ik bleek niet de enige bezoeker te zijn. Ik was wel zowat de enige bezoeker met een compactcameraatje. Jemig, wat een apparatuur werd er mee gezeuld. Camera's met grote telelenzen op flinke statieven... Wat een mooie foto's zullen daaruit komen!
Ik heb meerdere rondjes in de tuin gelopen en heb op mijn gemak wat foto's genomen voor Jan kwam.
Samen hebben we nog een uitgebreide wandeling over het landgoed gemaakt. Om weer bij de auto te komen (gratis parkeren in de van Mojalenlaan) kwamen we door 'de Bosjes van Zanen'. En daar stond een grote eik. En in een holte van die eik en ook op zijn takken lagen allemaal kinderfrutseltjes. Een wandelaarster vertelde dat dat de kabouterboom was. Kinderen leggen tekeningen en poppetjes erin en soms komt er dan 's nachts een kaboutertje en neemt de spulletjes mee. Dat is toch geweldig! Ik ben gek op sprookjes! :-)
De vrouw vertelde ook dat er onder een lindeboom, vlakbij het landhuis, nog graven liggen van de hondjes van freule Daisy. Vroeger stonden de grafstenen overeind, maar in de tweede wereldoorlog werden ze platgelegd. (Want er kon wel eens een sluipschutter achter zitten....) Leuk om zomaar die verhalen te horen als je het niet verwacht. Volgende keer op zoek naar de hondengraven!
Zo'n avond als gisteravond moet je na afloop even laten bezinken. Je moet eerst even je gedachten herschikken en ordenen, omdat ze in een paar uur tijd totaal overhoop zijn gehaald tijdens het theaterstuk 'Hoogwater voorheen Laagwater' van Wim T. Schippers. Wat een typische avond hebben wij als koor achter de rug!
Toen de voorstelling begon zaten wij als koor gewoon verspreid in de zaal. Het begon al een beetje vreemd en het bleef ook een beetje vreemd. Ik noem maar even wat....
Schippers komt op en stort gelijk ter aarde. Wordt opgekalifaterd en begint aan een ellenlang pianostuk vol fouten. Net als je denkt: 'nu is het wel genoeg', rijdt Titus Muizelaar met een Segway een zinloos rondje over het podium. Mooie afleiding. Titus komt op en houdt o.a. een tirade over het wel of niet gebruiken van de tussen N in panneNkoek. Zwaar kut met appelmoes dus (zijn woorden!).
Hij wordt afgevoerd door inmiddels gearriveerd ambulance personeel. Het hele podium is leeg en blijft lang leeg. Er gebeurt niks. Net als je denkt: 'nu is het wel genoeg' wordt er een stukje decor opgebouwd. Uiteraard is iedereen dan naakt. (Op dit moment verwacht je eigenlijk ook niks anders meer) Het stuk gaat verder. Er ontstaat ruzie. Voor ons, als koor, hèt teken om het podium op te gaan om verhaal te halen en ons er eens lekker mee te gaan bemoeien. We zingen samen met Schippers het nummer 'Credo du Paysan'. Wij verdwijnen achter de coulissen en komen weer op met tafels en stoelen. We vormen het decor: een café. We hebben dorst en we krijgen niks te drinken. We doen een toonoefening met Schippers. Wie kan het langst een toon aanhouden. We verdwijnen weer achter de coulissen om de rommel op te bergen en komen dansend terug het podium op. Er wordt weer een toonoefening met ons en het publiek gedaan. Het publiek wordt door Schippers weggezonden: 'Dan hebben jullie nog wat aan je avond'. Het publiek begint op te staan en wegtelopen, maar wacht: wij zingen nog het nummer 'Days' samen met Titus! :-) En dan ben je dus twee uur verder.
In de foyer zingt Enjoy nog drie eigen nummers, Mr. Blue Sky, Love Of My Life en Tonight.
Als ik dit stukje teruglees lijkt het wel of ik een rare droom heb zitten vertellen! En zo voelt het ook wel! Wat een te gekke bizarre avond! :-) Wat leuk om hieraan meegewerkt te hebben! :-)
Gelukkig hebben we de foto's nog!
Nou zeg, het verkoudheidsvirus heeft me weer danig te pakken gehad. Zaterdag begon het al met keelpijn en zondag, (we waren in Wassenaar waar nichtje Roxanne haar verjaardag vierde), begon mijn neus te lopen. Jemig, wat een mooi weer was het toen nog! We hebben zelfs in de tuin kunnen zitten. In oktober! Lekker, hoor!
Maandag en dinsdag droop het mijn neus uit. Toch nog naar de Zumba geweest, wel onder invloed van een paar paracetamollen. Ook onze dansles kwam ik wel goed door. Inmiddels heb ik wel weer lucht, maar nu barsten er steeds hoestbuien los. Ach, dat gaat wel weer over. Ik hoop een beetje snel want voor morgen staat ons Enjoy optreden tijdens de theatershow van Wim T. Schippers, 'Hoogwater voorheen Laagwater', hier in het stadstheater, op het menu. Absoluut GEEN idee wat ik me erbij voor moet stellen. De afgelopen weken hebben we als koor twee nummers ingestudeerd waarbij het de bedoeling is dat wij als achtergrondkoor meezingen met de acteurs. Maar op welke manier dat gaat gebeuren horen we morgen. Wij zijn daar al vroeg aanwezig om nog even te oefenen. Ook na afloop zingen we nog drie nummers uit ons eigen repertoire in de foyer. Het belooft een ludieke show te worden. Of zoals een personage uit de show al aangeeft: Als gevolg van entropie zal alles wat ooit geordend is uiteindelijk vervallen tot chaos. Nou, we zullen zien of chaos inderdaad de rode draad in het stuk is! :-) Ik heb er zin in! Ben gewoon heel nieuwsgierig en vind het leuk om zoiets een keertje mee te maken. Ondanks dat ik zelf eerder iemand van orde en regelmaat ben!
Bovenstaand een scrap van mijn achternichtjes. Maandag hadden ze een dagje vrij van school en mochten ze met opa en oma een dagje uit naar het Plaswijckpark in Rotterdam. Daar zijn de foto's ook genomen. Maar in mijn scrap zijn ze in een betoverd sprookjesbos. Komen ze daar ook nog eens! Wie wil dat nou niet als kind?
Ik heb ooit, heel lang geleden, eens heel lekker gegeten in een Turks restaurant op Kijkduin. Er was zelfs nog entertainment in de vorm van een buikdanseres. Was gewoon een leuke avond. Met dat in mijn achterhoofd leek het me wel leuk om met mijn jarige Jantje en de kinders te gaan eten bij een onlangs nieuw geopend Turks restaurant hier in Zoetermeer.
Een ruim etablissement dat een beetje kil overkomt. Dat is nou eenmaal zo als je blauwe verlichting toepast. Is niet echt 'gezellig'. En kil in de zin van frisjes was ook al van toepassing. Ik kreeg behoorlijk koude voetjes. Eerst maar eens wat te drinken bestellen. Dat werd redelijk snel gebracht. Maar voor we de voorgerechten konden bestellen was onze Miep (ja, sorry voor de bijnaam, maar dat krijg je nou eenmaal) alweer weg. Even wachten dus. Ah, daar was ze weer. Twee wilden kippensoep. Oei, die was op. Nou ja, dan maar linzensoep. Ik wilde graag Haydari, volgens mij een tapenade van yoghurt, knoflook en munt. Lekker met brood erbij. Maar nee, volgens haar was het een bladerdeeggerechtje gevuld met het goedje. Ok, doe dat dan maar. Dat lust ik ook wel. Vervolgens wachten. En wachten. Nog eens wachten. Nog een beetje wachten. Inmiddels was ik tot de knietjes koud. Haaa, daar kwam het! En ik moet zeggen: het smaakte prima! Ook mijn (toch) Haydari tapenade met brood! Er werd afgeruimd. En Miep kwam niet meer terug! Wachten. Nog even wachten. Er kwam iemand anders langs om te vragen of alles naar wens was. Nouuu, we willen graag het hoofdgerecht bestellen! Hij nam de bestelling op. Van het gerecht dat Alex had uitgekozen wist hij niet of dat voorradig was. Dat zou hij even vragen. Wachten dus. En nog eens wachten. Nog een beetje wachten. Klein beetje wachten nog. Tot boven de knietjes koud! " Is alles naar wens?" kwam er weer eentje vragen. Nouuuuuu, we wachten nog steeds op ons eten! Er werd navraag gedaan. Weer wachten. We maakten ons al zorgen over Alex gerecht. Zou het er wel of niet zijn, want antwoord hadden we nooit gehad! Het maakte het nog een beetje spannend ook. Onze Miep kwam zomaar langs. "Wat hadden jullie nou als drankjes en voorgerechten besteld? Miep bleek haar briefje kwijt te zijn. *zucht* Wachten.
Ons eten kwam uiteindelijk toch nog. En ik moet weer zeggen: het smaakte prima! Helaas was ik inmiddels tot aan de dijtjes koud. We hadden er al twee uur gezeten, dus het nagerecht hebben we maar achterwege gelaten. De tent ging toch bijna sluiten! Denk niet dat we er ooit nog gaan zitten. Daarvoor is het kwa organisatie (nog) niet optimaal. Maar een keertje iets halen aan de balie, ja! We beschouwen het voortaan maar als een soort turkse cafétaria.
Afgelopen zaterdag was het Burendag, georganiseerd door het Hof van Seghwaert. Er was van alles te doen: je kon peren plukken in de boomgaard, er kon o.a. een workshop peren beschilderen gevolgd worden, kinderen werden geschminkt en er was een springkasteel etc. Allerlei activiteiten dus. En ook Enjoy was uitgenodigd om een half uurtje te komen zingen. In de buitenlucht deze keer. Gelukkig was het weer goed. En daar stonden we dan: netjes opgesmukt in onze nieuwe sjaals, een witte en een blauwe. We hebben wel relaxed staan zingen en ook het publiek vond het, geloof ik, wel leuk. Ook José, Roxanne met Joséphientje, Géneviève en Amy (dochter van de vriend van Roxanne) waren aan komen waaien. De kleintjes waren net klaar met zwemles en zodoende waren ze toch in de buurt. Het springkussen werd al gauw uitgetest. En tijdens het zingen zag ik ze steeds heen en weer rennen overal. :-) Na het zingen bleken hun snoetjes ook nog vakkundig geschminkt te zijn tot prinsesjes en vlinders.
Ze hebben zich goed vermaakt in ieder geval. Na afloop zijn José en ik nog even de boomgaard ingegaan om peren te plukken. Maar de mooiste peren waren al geplukt en die er nog hingen hingen te hoog om te kunnen plukken. En om nou zo'n boom in te klimmen.... uh, nee. Het was al niet zo slim om uberhaupt daar te lopen met een witte broek aan. Het heeft me 3 wassen gekost om de vlekken eruit te krijgen!
Nu maar hopen dat de peren die ik toch nog heb kunnen scoren snel rijp zijn. Een omgekeerde perentaart lijkt me wel lekker! En aangezien Jan, mijn ouwe snoeperd, binnenkort toch jarig is.... ga ik toch weer wat bakken. Vieren doen we het niet. We hebben afgesproken dat we voortaan alleen nog onze 'kroon'jaren, 55, 60, 65 etc vieren. Maar toch, een taartje moet er wel komen, hoor! Ik heb trouwens zondag nog een koffie/walnoottaart gemaakt. Die had ik in Engeland een paar keer gegeten en ik vond hem zo lekker. Bij Tesco heb ik daar op aanraden van Suzanne een fles koffieextract gekocht, speciaal voor dat soort dingen. Nou, hij is prima gelukt! Het is wel een caloriebommetje, maar ach... het leven moet leuk blijven, toch? Morgen maar weer even naar de Zumbaaaa.
Drie vliegen in één klap hebben we zaterdag geslagen. Dat vergde wel een strakke planning waar we niet van af mochten wijken. Eerst naar Houten voor de verjaardag van Els en Babette, daarna door naar Maarssen voor de verjaardag van Marnix. Hij is precies 6 jaar vandaag maar vierde het toen al.
Schoonzus Karin had nog wat spullen voor Alex' huis. Dus die hebben we overgeladen in onze auto. Toen weer snel terug want Jan moest ook nog optreden met Inspirited in Wateringen.
Zondag heb ik de spulletjes naar Den Haag gebracht en heb gelijk even het huis bezichtigd. Dat wordt wel wat, hoor. Leuk! Knus! Met het tweezitsbankje uit oma's tuinhuisje en onze oude salontafel die nu voorlopig dienst doet als tv meubel. Die salontafel is nu nog bruin, maar ik neem aan dat ze hem nog gaan schilderen. Zelf zou ik de poten zilver spuiten en het blad donkergrijs. Lijkt me leuk staan. De glazen bijzettafel van Karin doet nu even dienst als salontafel.
Dochterlief is inmiddels al meer dààr dan hier. Kan ik me helemaal voorstellen. Het zit alleen nog niet zo goed in mijn hoofd waar ze wannéér is. Terwijl ze gisteren nog gezegd had dat ze vandaag niet hier zou eten, sta ik net dus toch gewoon voor drie man lof te koken en aardappels te schillen. Ach, het komt wel weer op.... Ik moet nog even wennen aan de onregelmatigheid. :-)
Maandag was het weer tijd voor een tietenkiek oftewel een mammografie. En het blijkt dat ze sinds januari in het Lange Land Ziekenhuis een nieuw apparaat hebben staan waarmee ze 3D foto's kunnen maken. Volgens de radiodiagnostisch laborante was het een high tech apparaat waar ze laaiend enthousiast over was. Hoewel ik best van technische hoogstandjes hou was ik toch iets minder onder de indruk toen ik hoorde dat mijn borstjes alsnog tussen twee platen geplet zouden moeten worden. Nou ja, het moest maar weer. Het resultaat was prachtig, de uitslag was goed. Toch ben je dan best wel even flink opgelucht!
Maar toch, hè... stel nou dat mannen elke twee jaar zo'n foto zouden moeten laten maken, met hun plassertjes geplet tussen twee platen.... denk je niet dat dan allanggggggg een ander soort apparaat op de markt gekomen zou zijn?? Een veel zachtaardiger apparaat? Hmmm, me dunkt van wel.
Ik ben weer thuis! Nou ja, sinds zondagavond al, hoor, maar ik was er nog niet aan toe gekomen mijn blog te updaten. Het was weer leuk in Engeland! Wat hebben we zoal gedaan? Ik zal het jullie vertellen! Na aankomst zijn Suzanne en ik naar Skipton gereden. Daar hebben we allereerst een bezoekje gebracht aan de Keelham Farm Shop. Een mooi ingerichte verkoophal met netjes gerangschikte lokale producten. Erboven zat een tearoom waar we natuurlijk eerst koffie met wat lekkers erbij nuttigden. Daarna zijn we naar het centrum van Skipton gereden waar ze een parkeerplekje zocht voor de auto. Ze blijkt daarvoor een truckje te hebben: Andrew Dean. Dat is de naam van een oudcollega van haar. Hij zocht op die manier altijd een plekje voor zijn auto en zij doet het nu ook. En echt, het werkt! Gewoon een paar keer Andrew Dean zeggen en je vindt de mooiste plekken! Of het ook met je eigen naam werkt weet ik niet, ik zal het eens uitproberen....;-)
In Skipton hebben we wat rondgewandeld en gewinkeld tot het tijd was om aan boord van onze rondvaartboot te gaan. Die boot zou ons een andere kant van het Skipton Castle laten zien. Dat klopte ook: we zagen alleen de onderkant! :-) De rest van de tocht ging door een kanaal met aan weerszijden alleen maar groen! Maar het was wel lekker relaxed, dat boottochtje.
De tweede dag begon al vroeg, heel vroeg. Suzanne doet in oktober mee met een marathon om geld op te halen voor een goed doel in Haiti. Daarvoor moet ze natuurlijk wel wat aan conditietraining doen. Daarom zouden we 's ochtendsvroeg, heel sportief!, een half uurtje gaan zwemmen in Ampleforth, op een half uurtje rijden vanaf haar huis. Maar aangezien ze ook nog, hoewel ze vrij was, een paar gehandicapte bewoners van één van de huizen die onder haar beheer staan, op tijd naar de dagopvang moest brengen, zorgden we dat we om 7 uur bij het zwembad waren. En die bleek net die week pas om half 8 open te gaan. Helaas, dat gingen we niet redden, dus terug naar haar woonplaats om de bewoners op te halen en weg te brengen. Daarna zijn we zelf ook weer op pad gegaan. Die dag gingen we naar Chatsworth House om haar dochter en kleinzoon te ontmoeten die ook die kant op zouden komen. En we rijden daar de oprijlaan op en ik zie dat huis daar zo liggen.. Verrek, dat leek dat huis wel uit Pride and Prejudice! Dat bleek ook zo te zijn! De filmopnames uit 2005 zijn daar gemaakt. Wat een verrassing! Leuk!! Ik had het idee dat Mr. Darcy zo aan zou komen lopen! En wat een mooie tuinen erom heen! Inmiddels was Becci en kleine Max ook gearriveerd. Wat een scheetje is Max! Daar kun je toch uren naar kijken. Tussen de flesjes door hebben we de tuinen bekeken. En toen Becci weer naar huis ging hebben Suzanne en ik de binnenkant van het huis nog bekeken. Een mooie dag! Op de derde dag lagen we inderdaad netjes om half 8 in het zwembad. Daar hebben we onze baantjes getrokken. Ik was best tevreden over mijn eigen conditie. Ik hield het goed vol. Is de zumba toch nog ergens goed voor, blijkt maar weer! :-) We gingen naar Pateley Bridge, een leuk stadje in Nidderdale. Daar hebben we rondgekeken, koffie gedronken, langs het kanaal gewandeld en geluncht tot het tijd was voor onze volgende activiteit: Lama Trekking! Ja, je leest het goed: lama trekking! Dat hadden wij beiden nog nooit gedaan, dus dat moest er maar eens van komen! :-) We hebben eerst een uur uitleg gekregen over het wel en wee van lama's. En ook over de verschillende karaktertjes die ze blijken te hebben. Wij kregen Noodle onder ons gezag. Noodle was een luie puber. En dat klopt ook wel. Hij lag als een zandzak in het hok en verrekte geen spier. Ja, toen er een andere lama tegen hem aan liep reageerde meneer zo getergd dat hij het jasje van één van onze medetrekkers onderspoog. Lekker dan. Lama's blijken alleen in die omstandigheden te spugen. En ook als je ze uit de hand voert en ze veel te veel knuffelt. Dit waren gewoon netjes opgevoede lamaatjes. We gingen met een groep op pad, anderhalf uur wandelen over weilanden en smalle paadjes. Samen met de lama's en ook nog een schattige Alpaca. Die smalle paadjes waren het leukst. Liep je daar met een lama in je kielzog. Je voelde zijn warme adem in je nek en als je opzij keek, keek je in zijn lieve oogjes. Cute!
Weer op de boerderij aangekomen viel Noodle als een plumpudding weer op de grond. Hij moest even bijkomen van zoveel activiteit! Luie donder!
De vierde dag zijn we weer wezen zwemmen. Daarna hebben we taarten weggebracht naar weer een ander huis waar weer een andere liefdadigheidsactie werd gehouden. En 's middags hebben we lekker gewinkeld in Vangarde en Monks Cross winkelcentra. Precies op de enige middag dat het regende. Kwam mooi uit. Daarna boodschappen gedaan bij een grote Tesco's want 's avonds kwamen Carl (assistent van Suzanne) en zijn vriendin Bianca eten. We hebben Nasi Goreng gegeten, naar recept van Rick Stein. Was lekker!
De laatste dag zijn we naar Shipley gereden om daar Salts Mill te bezoeken. Een groot tentoonstelling-, winkel- en restaurantcomplex. Er was op dit moment een tentoonstelling van David Hockney. Verder was er een enorme boekenafdeling, een afdeling met moderne sieraden, een afdeling met designer keukenspul en ook nog een afdeling met antiquiteiten. Oh, oh, wat een leuke art deco spulletjes zag ik daar! (ik moet toch nog een keertje terug, denk ik!) Na afloop hebben we Saltaire bezocht, het aangelegen stadje. In het park hebben we nog lekker in het zonnetje kunnen zitten. En na de lunch en nog een bezoekje aan een creabea marktje heeft Suzanne me afgezet bij Leeds Bradford Airport. Hup, weer in de cityhopper en weer terug naar Nederland. Op Schiphol wist ik dat mijn achternicht Loes en haar man Menno ook binnen 20 minuten zouden arriveren vanuit Cork/Ierland. Jan was inmiddels ook aangekomen om mij optehalen, dus we hebben ook nog even op Loes en Menno gewacht. Tesamen hebben we nog een kopje koffie gedronken met (weer) wat lekkers uit Ierland erbij! Gezellig!
En zo waren de 5 dagen ook weer voorbij. En wat een leuke dagen waren het! Bedankt, Suzanne! Het was me weer een waar genoegen!
Hier is nog een filmpje/slideshow:
Nog even een check-up gehad bij de huisarts... Bloedsuikers prima in orde, 2 kilo extra gewichtverlies, bloeddruk 130/95. Iedereen tevreden! Ik kan weer even vooruit.
Met mijn oog gaat het ook goed. Na oranje is hij nu een beetje geel nog. Zie je, alles komt goed!
Gisteren heb ik, samen met mijn zus, onze moeder en Jan de buurman, uitgezwaaid op Rotterdam Airport. Er was nog even geharrewar met het slot op haar koffer. De code kwam niet overeen met wat ze dacht. Dus hij ging wel dicht, maar niet meer open. Tot Jan de buurman een code opperde, en ja, hoor...open. Pffff, opluchting!
Inmiddels zijn ze in het Bio Suites Hotel in Rethymnon gearriveerd. En ja, hoor, ook zij moesten een nacht in een kamer in de kelder doorbrengen! Is dat hun beleid ofzo als je laat aankomt?? Ik maak hier maar even een notitie van. Mochten we er ooit weer heen gaan, dan boek ik het allergoedkoopste 1 kamerappartement. Zeker als je de volgende morgen toch geupgrade wordt naar een duurder tweekamerappartement. Dat risico wil ik voortaan dus wel nemen!
Mijn moeder was ook al weer gevallen, maar heel ernstig was het niet. Een dikke voet. Nou ja, we horen nog wel hoe het verder allemaal gaat lopen. In ieder geval hebben ze toch weer voor drie dagen een auto gehuurd. :-/ Ben er niet blij mee, met die huurauto, maar ik moet dat maar loslaten. Let it gooo, let it gooo. (Frozen)
En wat ik ook moet loslaten ----> Hoe het hier in huis gaat lopen de vijf dagen die ik in Engeland ben. Ik lijk wel niet wijs om te denken dat ze zich hier niet redden zonder mij. :-) Let it goooo, let it goooo. Ik voel me veel te verantwoordelijk voor iedereen om me heen. Weet je wat: Ik trek morgen de deur dicht en laat het achter me. :-)
Maar dat is morgenochtend vroeg. Nu eerst maar eens mijn koffer inpakken. Wat moet er mee, wat moet er mee...?
Het weer wordt beter, maar daarna ook weer slechter. Overdag een graad of 19, maar 's avonds weer frisser. In het weekend regen. Ik ga maar eens een poosje voor mijn kledingkast staan.
Tot binnenkort allemaal! :-)
Is het al Halloween?? Ja?? Ja?? Of loop ik voor Jan Joker rond als Dracula met mijn bloeddoorlopen oog? Er is weer eens een ader(tje) gesprongen! Ik werd er zaterdag mee wakker. Je schrikt dan wel even als je in de spiegel kijkt. Erger dan normaal in ieder geval. :-)
Het doet geen pijn gelukkig. Ik heb alleen een heel moe gevoel erin. De zumba heb ik ook maar een weekje laten schieten. Weet niet of al dat gespring kwalijk is of niet.... Het is trouwens niet de eerste keer dat ik dit heb. Volgens mijn blog (wat een handig geheugensteuntje is dat toch!) had ik in 2007 ook al zo'n oog. Ach, het gaat wel weer over. Kan wel weer even duren volgens de informatie van het internet. :-/
Intussen heeft schoonzoon Alex een leuk tweekamerflatje in Den Haag op de kop kunnen tikken. En er hoeft amper wat in te gebeuren kwa opknappen. Er moet alleen 'even' een vloer gelegd worden. Afgelopen zaterdag hebben ze de auto geleend en zijn ze verschillende winkels afgegaan op zoek naar laminaat. Uiteindelijk zijn ze geslaagd bij Ikea. Ze moesten wel even twee maal heen en weer rijden want ze durfden niet zomaar 300 kg in de auto mee te nemen. Tja, je weet niet of de as dat nog wel zou houden, hè? En al die pakken moesten natuurlijk ook nog naar boven gesleept worden. Uiteraard naar de allerbovenste verdieping! Zucht, steun...Volgend weekend gaan ze aan de slag. Daarna kan het inrichten beginnen. Wij moeten in huis nog ergens een vierpitsgasstelletje hebben liggen. Kan hij goed gebruiken. Maar waar ligt dat ding?? Erg frustrerend als je niet weet waar je het moet zoeken tussen de rotzooi boven. Mooie taak voor Jan, de veroorzaker van alle troep!
Mijn tripje naar Engeland laat ook niet lang meer op zich wachten. Ik heb er zin in! Suzanne heeft al een aantal leuke opties gegeven. Skipton staat al gelijk de eerste dag op het programma. Bolton Abbey en Chatworth House gaan we ook bezoeken. Ik vind alles best. Voor mij is toch alles nieuw!
Maar eerst ga ik volgende week maandag mijn moeder nog uitzwaaien. Voor haar gaat het nu ook opschieten, haar vakantie naar Kreta. Ik ben zo benieuwd of ze het voor elkaar krijgt om op de wifi van het hotel te komen. We zullen zien.... ;-)
Bovenstaand is een scrap van Matala. Ja, was een mooie excursie die dag. Goeie herinneringen! :-)
Nou, van dat filmmiddagje is afgelopen zaterdag niets gekomen. En dat terwijl er toch echt een grote stapel DVD's lag te wachten. Maar ja, zes vrouwen bij elkaar, hè? Klets, klets, en nog eens klets.
Maar dat gaf niets, het was weer gezellig. En dat alles onder het genot van koffie/thee met een punt zelfgebakken appeltaart erbij. ( Paulien was intussen jarig geweest)
We hadden allemaal wel wat voor het buffet gemaakt. Dus op het laatste moment werd er nog gewokt en gingen diverse schalen nog de magnetron in om opgepiept te worden. Gelukkig heeft Hennie een enorme uitschuiftafel waar alle lekkernijen uitgestald konden worden.
Rendang van rundvlees, indisch gehakt, een kipschotel, een varkensschotel, rijst, bami, atjar ketimoen, indische eieren, gewokte spitskool, kroepoek, gebakken uitjes, kokos. Mjammie! En het toetje was ook niet misselijk: vanille ijs, fruitsalade, slagroom, warme chocoladesaus, tiramisu...
Ut kon niet op! Letterlijk....want we hadden weer veel te veel.
's Avonds hebben we nog een kopje koffie in de tuin gedronken. Moe en voldaan gingen we daarna weer huiswaarts.
Maandagmiddag ben ik weer behang af gaan krabben bij Patricia. Ik was druk doende om behang achter een paar buizen weg te krijgen. Het stoomapparaat kon daar niet goed bij, dus de plantenspuit kwam erbij. Intussen ging Patricia even naar haar oude huis want er zouden verhuisdozen geleverd worden. Tringggg, de bel ging. De buurvrouw van beneden stond voor de deur. Ze had getik en gehonk gehoord in de hoek bij de verwarmingsbuizen, maar haar behang werd een beetje nat! Of de verwarming misschien lek was? Oeps. Heb ik weer! Helemaal niet bij stil gestaan dat dat misschien door zou kunnen sijpelen naar benee. Ben maar niet op die plek doorgegaan. Kan het even drogen. Ik hoop dat de schade meevalt. Anders ben ik WA verzekerd, hoor, Patricia! :-/
Vanmorgen is de Zumba weer van start gegaan. Oh hemeltje, kon wel voelen dat ik 6 weken zowat geen lichaamsbeweging heb gehad. Ik heb zelfs mijn fietsbanden weer op moeten pompen. Die waren helemaal zacht door het vele staan en niet rijden. Hopelijk komt mijn conditie nu weer snel een beetje op peil. Goh, wat verlies je die toch snel als je even niet oplet!
Ik was vannacht in een grote balzaal. We waren met zijn viertjes aan het behangen. (ik zag alleen Paulien) Ieder was bezig aan zijn eigen stuk, maar niet op aparte muren. Ik werd er een beetje ongerust door. Het gaat zo niet kloppen, het gaat zo niet kloppen. Er moest nog een rare reep behang tussen ook. Waarom nou toch? We zouden zo niet uitkomen met de banen. Intussen kwamen er steeds meer mensen binnen. Allemaal voor het feest. De muziek begon. (Dj Patricia zat achter een paar draaitafels plaatjes te draaien) Ik vond het behang heel mooi. Prachtige kwaliteit met zo'n mooie glans erover! Ook de kleuren vond ik mooi. De grote patronen wat minder, maar toch vond ik het prachtig. Alleen jammer dat het zo lelijk op de muren en de ramen zat. 'Tja, dat komt omdat jullie het verkeerde behangplaksel hebben gebruikt', zei een klein kaal mannetje. ' Kijk, elke baan komt al naar beneden'. Gelukkig kwam de catering voorbij met een hapje in een glaasje. Het glaasje mocht ook opgegeten worden en dat deed ik dus ook. Het feestje verplaatste zich naar het bovendek van een boot. Oh, leuk, varen! Maar waarom mochten we nou niet naar het benedendek van die vrouw die als een cipier bij de deur stond? Ik wilde naar beneden! Goh, wat gaan we lekker snel door de kanalen heen! Oh, kijk, er fietst een fietser voor de boot uit. Ohhhh, dit is zo'n supersonische boot die ook over de weg kan! Handig, zeg!
Gaaf dat ik erin zit! .....
En toen werd ik wakker.
In het ECHTE leven heb ik de laatste dagen behang af staan krabben in de nieuwe flat van Patricia.
Poeh, hee, in de woonkamer zit er behang op de muren die je er vrij moeilijk afkrijgt. Met zo'n afwasbaar plastic laagje erover waar bijna geen water van het stoomapparaat doorheen gaat. Het behang in de gang gaat stukken makkelijker. Toen ik gister kwam was het middenstuk al afgekrabd. De boven en onderkanten nog niet. (vandaar de ongerustheid over het niet systematisch aanpakken van een klus in mijn droom)
We hebben het gehad over de piano die ze mee gaat verhuizen (muziek) en over champagne zodra ze verhuisd is. (glazen, feestje). Ook heeft ze het behang en het laminaat laten zien. :-)
Ik kan alleen het kale mannetje en de boot niet plaatsen. Nou ja, het was maar een droom. :-)
Vanmiddag/vanavond hebben we (6 vrouwen van het koor) film en indisch buffet bij Hennie thuis. Een ieder maakt het een en ander. De Telor Boemboe Bali en de Atjar Ketimoen staan al klaar. Alleen de vruchtensalade voor bij het toetje ga ik dalijk nog maken. De kroepoek ligt klaar, de gebakken uitjes ook. Ik heb er zin in en ik krijg nu al trek!
Soms krijg ik ergens zomaar ineens genoeg van! Ook al heb ik me er nooit echt aan gestoord. Tenminste, dat denk ik dan. Of ik ben me er nooit echt van bewust geweest. Of ik ergerde me soms een beetje, maar niet genoeg om er wat aan te doen. Kortom, er moest ineens iets gebeuren en wel nu!
En dan heb ik het over mijn twee jaar geleden in de slaapkamer opgehangen nieuwe overgordijnen.
Ze waren een heel stuk te lang en ik had toen ook wel gelijk van dat luiewijvenplakbandspul gekocht om ze (ooit) korter te maken. Dat wilde ik toen niet gelijk doen want ze zouden nog kunnen krimpen als ze gewassen zouden worden. Intussen hingen ze dus al twee jaar lang over de grond te dweilen. Ik ging er wel steeds met de stofzuiger overheen, maar ideaal was het niet. Esthetisch gezien had ik geen moeite met die twee dweilen. Maar ja, dat stof steeds....
In de wasmachine ermee. Netjes gestreken, jaja. (wat een goeie huisvrouw ben ik, hè?) ;-P
En weer opgehangen. En toen was daar ineens hèt moment van grote afkeer! Ik heb de centimeter gepakt, de schaar ter hand genomen, het band erop gestreken en heb ze weer opgehangen. Netjes, zeg!
Maar wat moest ik nou weer met al die lappen stof? Zonde om weg te gooien. Kussens heb ik genoeg, dus geen overtrekjes nodig. Ben toch geen ster in naaien....
En toen kwam ik op het idee van wand decoraties maken! Ik had nog wel een stuk muur waar 'iets' opgehangen kon worden. Lang leve de Action voor inspiratie! Heb er twee van die canvasdoeken gekocht. Heb de stof eroverheen gespannen en vast gezet met punaises. Met een nietmachine had dat ongetwijfeld makkelijker geweest, maar op dat moment had ik er geen eentje. Uiteraard kwam ik gistermiddag pas, op zoek naar iets totaal anders, een spiksplinternieuwe nietmachine tegen in de gangkast..... Maar goed, punaises erin juinen met een hamer ging ook makkelijk.
Ik had toevallig nog bronze spuitverf staan en heb er bij de Action ook nog zilveren spuitverf bijgekocht. Ook kwam ik daar houten vlindertjes tegen en met de losse gekleurde vlinders die ik her en der nog in huis had liggen kwam ik al een heel eind. Wat een meur heeft die spuitverf, zeg! Dat kan niet goed voor de gezondheid zijn! Na het drogen moesten ze op het velours geplakt worden. Het enige wat ik in huis had en wat tegenwoordig nog in supermarkten te koop is, is van die 1-2-3 sekondenlijm. En sekondenlijm en ik gaat ook al niet goed samen! Ik ben waarschijnlijk veel te hardhandig. Knijp bij het openmaken al te hard in het tubetje waardoor de lijm er al uitgutst voor ik de te lijmen oppervlakken ermee in kan smeren. Zodoende is de eettafel ook al voorzien van 'er niet meer aftekrijgen' lijmresten. En ik denk heus wel: ik zou eigenlijk de boel eerst even moeten afdekken. Maar ik denk ook: nahhh, ik heb nu de tube al in mijn handen... ik zal heeeel voorzichtig zijn! Dopje eraf, guts, guts, plak, plak, knoei, knoei.... Je kent het misschien wel? En dan moet ik nog oppassen dat ik mijn vingers niet voorgoed aan elkaar plak.
Vandaag viel het mee...Aangezien ik mezelf ken heb ik doodgewone ouderwetse Velpon gekocht. En warempel (wat een mooi woord is dat eigenlijk!).... alles netjes gelijmd, zonder gedoe!
Ik vind het best leuk geworden. Als het droog is ga ik ze ophangen. Weer even een paar spijkers in de muur jassen. Ik leg de hamer vast klaar....
