opdracht SBF: Cry me a river
Vanmorgen gebeld naar de Tele2. Weer uitgelegd dat er nummers verwisseld zijn...en dat ik graag mijn eigen nummer weer terug wilde. Hij kijken in de computer.... ja, een ander nummer. Van wie is dat nummer dan, vraagt ie. Uh ja, weet ik veel. NIET mijn nummer. Hij opzoeken van wie dat andere nummer dan is. Ene mevrouw huppeldepup, ook uit Zoetermeer. Kent u haar, vraagt ie nog!! Nee, ik ken haar niet. Ik ken zoveel mensen in Zoetermeer niet! :-))
Nou, om in ieder geval zelf weer bereikbaar te zijn moest ik na ons gesprek en na de kiestoon te horen '*21* mijn eigen telefoonnummer en afsluiten met een #' intoetsen. Dat zou een doorverwijzing op gang brengen en ik zou zelf weer bereikbaar zijn. Hij zou dan aan de binnendienst laten weten dat het nummer omgezet moet worden.
Ok, ik de opdracht uitgevoerd. Nu heb ik HELEMAAL geen telefoon meer! Niks, nada, noppes. Niet eens een kiestoon! :-)) Ik heb maar weer een emailtje gestuurd....pfff. Wordt vervolgd.
Vanmorgen had ik ineens de rijmelarij-spirit. Ik heb net 3 lange gedichten uit mijn mouwtje geschud. En reken maar dat dat een opluchting is! Als ik eenmaal begin dan kan ik soms maar moeilijk eindigen. Da's elk jaar hetzelfde. En dat weet ik ook wel, maar toch vertrouw ik dan weer niet echt op mezelf. Elke keer denk ik dat het me niet meer gaat lukken en dan lukt het toch. Nog eentje te gaan. Die doe ik morgenmiddag wel even. Nu geen tijd meer. Eerst even wat eten zo en vanmiddag op visite. Een prettige dag allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten